หลงเงาจันทร์

ไม่ใช่แค่ช่วยยกกล่องยาเท่านั้น ธนาคิมยังคอยป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆช่วยพิมพ์ชนกทำโน่นทำนี่ตลอด เธอพยายามเดินหนี เขาก็ยังตามติด ริสาเห็นท่าทางของเขาแล้วอดแปลกใจไม่ได้

ด้านเขมจิราไม่เป็นอันสอนเด็กๆแปรงฟัน คอยชะเง้อคอยาวมองหาธนาคิม เด็กๆสะกิดพร้อมกับดึงกระโปรงเรียก เธอชะงักก้มมองเห็นชุดสวยของตัวเองเลอะเทอะไปด้วยคราบนิ้วมือเด็กๆ อยากจะร้องกรี๊ดๆ แต่ต้องเก็บอาการไว้ อานนท์ที่ซุ่มดูอยู่แอบขำ

ooooooo

ที่ห้องทำงานของพงษ์ ภายในห้างฯหรูของนิติ พงษ์นั่งหน้าเครียดเรื่องที่ลูกหลานทะเลาะเบาะแว้งกันไม่เว้นวัน นิติเข้ามาในห้องเห็นพ่อนั่งเหม่อ

ก็ร้องเรียก พงษ์ตื่นจากภวังค์ถามว่ามีอะไรหรือ เขาวางเอกสารลงตรงหน้า แจ้งว่าท่านเซ็นเอกสารผิด พงษ์บ่นอุบผิดอีกแล้วหรือ

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ คุณพ่อไม่เคยทำงานพลาดเลยนี่นา”

“ตาติ พ่อว่าจะวางมือจากที่ปรึกษางานให้แกแล้วนะ”

นิติไม่ขัดข้องหากพ่อเหนื่อยก็พักดีกว่า ไม่ต้องห่วงทางนี้เขาดูแลเองได้ พงษ์ไม่ได้เหนื่อย งานก็ไม่ได้หนักหนาอะไรแถมมาทำงานทำให้ท่านไม่เหงาอีกด้วย เพียงแต่ท่านไม่อยากเป็นภาระให้เขากับทุกคนอีกแล้ว ท่านรู้ตัวว่าท่านเป็นตัวปัญหา นิติตกใจใครบอกท่านแบบนั้น

“ไม่มีใครบอกหรอกพ่อคิดได้เอง”

“ไม่จริงนะครับคุณพ่อ อย่าคิดมาก” นิติพยายามปลอบ แต่นั่นไม่ได้ทำให้พงษ์สบายใจขึ้นแม้แต่น้อย...

ในเวลาต่อมา ระหว่างนิติเดินตรวจห้างฯอยู่ เลขาฯเข้ามาแจ้งว่าคณบดีมหาวิทยาลัยที่คุณเขมเรียนโทร.มาแล้วยื่นมือถือให้ เขารับมาคุยสายสีหน้าฉงนว่ามีเรื่องอะไร...

เสร็จจากช่วยงานตรวจรักษาชาวบ้าน ธนาคิมกับพนักงานไอทีของตัวเองช่วยกันสอนเด็กชาวบ้านใช้คอมพิวเตอร์ เด็กๆตื่นเต้นกันมากเพราะไม่เคยใช้

มาก่อน พิมพ์ชนกเดินมาหยิบของเห็นธนาคิมกำลังถูกเด็กๆรุมล้อม ท่าทางอบอุ่นอ่อนโยนของเขาที่ปฏิบัติกับเด็กๆ เล่นเอาเธอใจละลาย เห็นเด็กๆยิ้มหัวเราะมีความสุข เธอพลอยยิ้มไปด้วย มีเสียงธนาคิมกระซิบข้างหู

“อยากหัดใช้คอมพ์บ้างเหรอคุณ”

พิมพ์ชนกสะดุ้งหันมองตามเสียงเห็นธนาคิมยืนประชิดตัวก็ตกใจผงะถอยหลัง แต่ดันสะดุดขาตัวเองหงายเงิบ เขารับตัวไว้ในอ้อมแขนได้ทัน ทั้งคู่ มองสบตากันนิ่งงัน พลันมีเสียงเขมจิราดังขึ้นว่าทำอะไรกันอยู่ สองคนรีบผละออกจากกัน ธนาคิมอธิบายว่าเธอจะหกล้มเขาก็เลยเข้ามาช่วยไม่มีอะไร เขมจิราเดินเข้าไปหาพี่สาว แดกดันว่าเธอสงสัยต้องกินแคลเซียมเสริมกระดูกหน่อยแล้ว แข้งขาอ่อนแรงหกล้มบ่อยๆ

แบบนี้ไม่ดี