หลงเงาจันทร์

น้ำฝนมองไปรอบบริเวณที่เงียบสงบของหมู่บ้าน แปลกใจทำไมถึงเงียบนัก เขมจิราตัวป่วนหายไปไหน พิมพ์ชนกคิดว่าน่าจะยังไม่ตื่น ริสาแอบจิกกัดอานนท์

“เขาคงเพลียเมื่อตอนเย็นน่ะ ใช่ไหมคะหมอ” พูดจบริสาเดินหนีไปเลย อานนท์มองตามงงๆ ขณะที่น้ำฝนบ่นกับพิมพ์ชนกว่าเช้านี้พี่ริสาเป็นอะไรไป พิมพ์ชนกส่ายหน้าไม่รู้เหมือนกัน ถามก็ไม่ยอมบอก...

ทุกคนแยกย้ายไปทำตามหน้าที่ของตัวเอง แต่ เขมจิรายังนอนหลับอยู่ในห้อง เด็กๆในหมู่บ้านเข้าไปแกล้งเอาขนไก่แหย่จมูกจนเธอนอนต่อไม่ได้ หลับหูหลับตาลุกพรวดขึ้นนั่ง ทีแรกเธอนึกว่าลูกชิ้นแกล้ง แต่พอลืมตาขึ้นมองเจอเด็กๆนั่งล้อมรอบตัวเองก็ตกใจร้องกรี๊ดๆลั่น เด็กๆยิ่งชอบใจหัวเราะกันสนุกสนาน แล้วร้องเพลงตื่นเถิดชาวไทยวิ่งวนรอบตัวเธออีกต่างหาก เธอด่ากราดเสียงลั่น

“อีเด็กบ้า เด็กนรก”

เด็กๆหัวเราะขำก่อนจะพากันวิ่งออกจากบ้านพักสวนกับลูกชิ้นที่เดินเข้ามา เขมจิราด่าเธอขรมว่าไปไหนมาทำไมทิ้งตนไว้คนเดียว เธอหิวก็เลยไปหาอะไรกินเพราะนี่มันสายมากแล้ว เขมจิราตกใจคว้านาฬิกาขึ้นมาดูเห็นว่าสายจริงอย่างที่ลูกชิ้นว่าก็เล่นงานว่าทำไมไม่ปลุก เธอปลุกแล้วแต่เขมจิราไม่ยอมลุก บอกว่าเพลียๆ ไม่รู้จะเพลียอะไรนักหนา ไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง ลูกชิ้นบ่นเสียงดังไปหน่อยเลยโดนเล่นงานอีก

“ไม่ต้องพูดมาก แกมาช่วยฉันแต่งตัวเลย”

ooooooo

พิมพ์ชนกกับน้ำฝนไล่ตรวจเยี่ยมชาวบ้านที่นอนป่วยติดเตียงพร้อมกับช่วยทำแผลที่เกิดจากการกดทับให้จนสำลี ยาใส่แผลกับน้ำยาทำความสะอาดใกล้หมด น้ำฝนอาสาจะกลับไปเอาที่เต็นท์ให้

เมื่อมาถึงเต็นท์ น้ำฝนเห็นธนาคิมกับลูกน้องกำลังสอนให้เด็กๆใช้คอมพ์อยู่ เธอคว้าอุปกรณ์ทำแผลจะกลับไปหาพิมพ์ชนกแต่มีเจ้าหน้าที่อนามัยมาขอให้เธอช่วยไปดูชาวบ้านกำลังจะคลอดลูก

“อ้าวเหรอคะ งั้นไป...จริงสิ ฝนต้องเอายากับสำลีไปให้พิมพ์ก่อน ทำไงดี” น้ำฝนว่าแล้วมองไปทางธนาคิมซึ่งมองมาทางสองสาวพอดี...

ครู่ต่อมาเขมจิราแต่งตัวสวยลงมาหาธนาคิมที่เต็นท์อำนวยการ แต่ไม่เจอตัว ถามลูกน้องของเขาที่กำลังสอนคอมพ์ให้เด็กๆว่าเขาหายไปไหน ลูกน้องส่ายหน้าไม่รู้เหมือนกัน...

คนที่เขมจิราตามหาเอาอุปกรณ์สำหรับทำแผลไปให้พิมพ์ชนกที่บ้านชาวบ้านซึ่งป่วยติดเตียง เธอเห็นเขามาแทนน้ำฝนก็แปลกใจมาได้อย่างไร เขาเล่าว่าน้ำฝนติดเคสด่วนต้องไปช่วยทำคลอดเขาก็เลยอาสาเอาของมาให้เธอแทน ไม่ได้แค่เอาของมาให้ แต่เขาอยู่ช่วยเธอทำแผลผู้ป่วยด้วย เธอจึงบอกให้เขาสวมถุงมือก่อน