หลงเงาจันทร์

พิมพ์ชนกไม่อยากเถียงด้วย ขอร้องน้องช่วยลดเสียงลงหน่อยก็แล้วกัน เธอยื่นข้อเสนอถ้าไม่อยากได้ยินเสียงก็ให้เธอไปนอนที่อื่น เธอไม่อยากนอนที่นี่ พิมพ์ชนกยืนยันว่าห้องนี้เป็นห้องที่ดีที่สุดแล้ว หรือเธอจะไปนอนรวมกับคนอื่น เธอส่ายหน้าไม่เอา

“งั้นก็ต้องอดทน” พิมพ์ชนกว่าแล้วขยับจะกลับห้องตัวเอง เขมจิราร้องเรียกไว้ถามว่าพี่คิมนอนที่ไหน

“เรือนพักของพวกผู้ชายที่ริมน้ำตกฝั่งโน้น”

เขมจิราอยากรู้ว่าที่นั่นมีห้องพักไหม จะขอไปนอนที่นั่นแทน พิมพ์ชนกทำเสียงเข้มเป็นการปราม เธอแก้เกี้ยวว่าแค่ถามทำไมต้องเสียงแข็งด้วยไม่มีก็บอกไม่มี พิมพ์ชนกเบื่อที่น้องชอบแถกสีข้างไปเรื่อย ถอนใจเหนื่อยใจก่อนเดินออกจากห้อง พอพี่สาวพ้นสายตา เขมจิราเรียกลูกชิ้นมากระซิบกระซาบแผนบางอย่าง

ooooooo

แดดร่มลมตก ธนาคิมออกมาเดินสำรวจหาวิวถ่ายรูปดอกไม้กับต้นไม้อยู่แถวชายป่า แล้วเอนตัวนอนพิงต้นไม้ใหญ่ หลับตาสูดอากาศบริสุทธิ์ซึมซับพลังจากธรรมชาติให้เต็มที่ ลูกชิ้นวิ่งตามหาเขาจนแทบหมดแรง สุดท้ายเจอเขาเอนตัวพิงต้นไม้สีหน้าฟินสุดๆ ก็ร้องทักว่ามาหลบอยู่นี่เอง เข้าไปลากแขนจะพาไปหาเขมจิรา

“เดี๋ยวลูกชิ้น เขมมีอะไร”

ลูกชิ้นชะงัก นึกถึงคำสั่งของเขมจิราเมื่อครู่ที่ให้เธอไปพาธนาคิมมาหาตนที่ริมน้ำตก ห้ามเธอถาม

มากความแค่ทำตามที่สั่งก็พอ กำชับว่าต้องพามาตรงที่ตนรออยู่ห้ามพาไปผิดที่ ธนาคิมเห็นเธอเงียบไปถามซ้ำอีกครั้งว่าเขมจิรามีอะไรถึงให้มาตาม

“คุณเขมบอกมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย จะรออยู่ตรงน้ำตกตรงโน้นน่ะค่ะ” ลูกชิ้นมองไปรอบๆ เริ่มงงว่านัดกับเขมจิราตรงไหนกันแน่พึมพำกับตัวเอง “น่าจะถูกนะ...หรือไม่ถูก โอ๊ย...ในป่ามันก็เหมือนๆกันไปหมดแหละ หากันเอาเองแล้วกันนะ” ลูกชิ้นจนปัญญาชี้บอกทางให้ธนาคิมมั่วๆแล้วผละจากไป...

ธนาคิมเดินตรงไปยังริมน้ำตกตามที่ลูกชิ้นชี้ทางให้ ปรากฏว่าไม่เจอเขมจิรา กลับพบพิมพ์ชนกนั่งอยู่บนโขดหินหลับตาพริ้มดื่มด่ำกับธรรมชาติ เขาหยิบมือถือขึ้นมาเก็บภาพสวยๆนี้ไว้ และยังแอบถ่ายอิริยาบถต่างๆ

ของเธออีกด้วย เธอยังไม่รู้ว่าถูกเขาแอบมองอยู่ ค่อยๆแหย่เท้าลงไปในน้ำ แต่เพราะความเย็นเฉียบของมันทำให้เธอสะดุ้งโหยง ธนาคิมเห็นท่าทางของเธอก็เผลอหัวเราะออกมา

พิมพ์ชนกได้ยินเสียงหัวเราะก็ตกใจ หันมองตามเสียงเห็นธนาคิมยืนจ้องอยู่ การเอี้ยวตัวทำให้เธอเสียหลักลื่นตกจากโขดหินลงไปในน้ำ เขาตกใจรีบโดดลงไปช่วย...

ที่น้ำตกอีกจุดหนึ่งของป่า เขมจิราในชุดว่ายน้ำเซ็กซี่กำลังเล่นน้ำตกด้วยท่าทางยั่วยวนเต็มที่ เหลือบเห็นเงาใครบางคนเดินมาหาคิดว่าเป็นธนาคิม