กุหลาบเกราะเพชร

ภายในห้องพักโรงแรมทุกอย่างนิ่งสนิท มีเพียงเสียงนาฬิกาติดผนังส่งเสียงติ๊กๆ รอยเลือดจากแผลแตกของณัฐวราเปื้อนเป็นทางจากหน้าห้องน้ำไปถึงประตูห้องพัก อีกมุมหนึ่งแม่บ้านนอนตายตาเบิกโพลงในห้องน้ำ เตชิตยังคงหน้าทิ่มอยู่ในอ่างอาบน้ำท่าเดิมไม่มีผิดเพี้ยน แต่คราวนี้ไม่มีการดิ้นรน ร่างของเขาสงบนิ่งจนดูน่ากลัว...

ในระหว่างที่ไม่รู้ว่าเตชิตเป็นหรือตาย นิรมนซึ่งอยู่ที่บ้านชยธร ยังคงทำความสะอาดรถให้เจ้าของบ้าน ขณะกำลังเก็บเอกสารกลับที่เดิม มีแฟ้มฉบับหนึ่งร่วงออกมา เธอก้มจะเก็บเห็นหน้าปกแฟ้มเปื้อนเลือด มีตราประทับชัดเจนว่ามาจากคลินิกปรึกษาปัญหาครอบครัว พลันภาพในอดีตผุดขึ้นมาในความคิดคำนึงของเธอ

ตอนนั้นฉัตรรัศมีชูแฟ้มเอกสารในมือพร้อมกับตะคอกถามกานดาอยากรู้ไหมว่าผัวในหลอดฉีดเชื้อเข้าไปในตัวเธอเป็นของใคร กานดาพ่นเลือดที่ค้างอยู่ในปากใส่ ฉัตรรัศมียกแฟ้มขึ้นบังได้ทัน ปกแฟ้มเปื้อนเลือดของกานดาชัดเจน

นิรมนตื่นจากภวังค์เปิดเอกสารฉบับนั้นดูถึงกับตะลึงเมื่อพบว่านำบุญคือเจ้าของน้ำเชื้อที่ฉีดให้กานดา...

ณ องค์กร ONE พิพัฒน์ลากเก้าอี้มานั่งหน้าห้องขังซึ่งกักตัวกฤตนัยไว้ ขอคุยด้วยดีๆแต่ในมือกลับถือปืนเป็นทำนองข่มขู่ในที กฤตนัยมองปืนกระบอกนั้นด้วยสีหน้าหวาดหวั่น

“น่าเสียดายนะ มันสมองระดับด็อกเตอร์ ผมเชื่อว่าทำคนตายให้ฟื้นยังได้”

“คุณเข้าใจผิดแล้วคนตายคือตาย ถ้าขาดใจตายไปแล้วยังไงก็เอากลับมาไม่ได้ เทคโนโลยีดีที่สุดตอนนี้ก็ช่วยได้แค่คนโคม่าเท่านั้นให้กลับมา ตายแล้วไม่มีทาง”

พิพัฒน์อยากรู้แล้วนำบุญทำได้ไหม กฤตนัยส่ายหน้าทำไม่ได้ ไปฝืนธรรมชาติขนาดนั้นไม่มีทาง พิพัฒน์จะไม่พูดถึงการปลุกคนที่ตายไปแล้วให้ฟื้น ที่มาคุยด้วยเพราะอยากชวนมาร่วมมือกันพัฒนาพวกที่ไม่ตายแต่ยังมีลุ้น กฤตนัยสงสัยนี่พูดถึงวรมันใช่ไหม พิพัฒน์ส่ายหน้า วรมันมีข้อด้อยเยอะเกินไป

“เรามองไปข้างหน้า สร้างกองทัพใหม่มีกองกำลังร่วมกัน ได้ทั้งเงินมีทั้งอำนาจ”

“คุณพิพัฒน์...คุณบ้าไปแล้ว” กฤตนัยหวาดหวั่นกับแผนการของพิพัฒน์...

ชยธรกับนัธมนตามรอยการใช้บัตรเครดิตของเจ้าทุกข์สาวมาถึงโรงแรมที่พักของณัฐวรา เอาใบซีรอกซ์เสื้อผ้าในถุงช็อปปิ้งของเจ้าทุกข์ที่ถูกขโมยวางตรงหน้าพนักงานเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ของโรงแรม

“มีคนใช้ชื่อนี้ แต่งชุดแบบนี้มาเช็กอินที่นี่บ้างไหม”

“มีครับ มากับผู้ชาย ท่าทางเหมือนเมาๆ ประคองกันขึ้นไป”