บ่วงสไบ
ตอนที่ 9
เทพตื่นขึ้นมาไม่เห็นร่างพุดจีบก็เข้าใจว่าฟื้นแล้ว เขาดีใจมากรีบออกจากห้องร้องเรียก แล้วต้องตกใจเมื่อเห็นร่างพุดจีบวางอยู่กลางเรือน แก้วกำลังสั่งการพวกทาสโดยมีมิ่งยืนมอง
“พวกเอ็งช่วยกันแบกศพไป...”
เทพปราดเข้ามาผลักแก้ว “แก้วจะทำอะไร! จะเอาคุณหนูไปไหน”
“แก้วจะให้พวกบ่าวเอาศพไปเผาที่วัดเจ้าค่ะ”
“ไม่ได้ ใครยกคุณหนูไป เป็นได้เห็นดี!” เทพปราดเข้าดึงดาบของมิ่งมาขู่ ทุกคนตกใจ
“พี่เทพเสียสติไปแล้วรึ พี่ก็เห็นว่าคุณพุดจีบตายแล้ว กลิ่นศพเน่าเหม็น วิญญาณกลับมาไม่ได้ พี่จะปล่อยให้ศพคาเรือน...ผีคุณพุดจีบออกมาหลอกหลอนพวกฉันและบ่าวไพร่รึ”
พวกเมี้ยนสะดุ้งเพราะโดนมาแล้ว มิ่งช่วยขอร้องเทพให้ทำพิธีสวดศพพุดจีบ เพราะยื้อไว้รังแต่จะทำให้วิญญาณคุณหนูไม่ได้ผุดได้เกิด...เทพมองร่างที่เริ่มดำคล้ำของพุดจีบแล้วพูดไม่ออก เจิมกับเรียมเดินออกมาจากห้องพระ เจิมสั่งมิ่งและพวกทาสชาย
“พวกเอ็งไปพาสัปเหร่อมาทำพิธี”
เทพผิดหวังที่เจิมเห็นด้วยกับแก้ว แก้วเร่งให้มิ่งกับพวกทาสรีบลงเรือนไปจัดการ
“ถ้าพวกเอ็งลงเรือน สัปเหร่อจะมาทำพิธีศพพวกเอ็ง!” เทพเสียงกร้าวขึ้น ทุกคนไม่กล้า
“พี่เทพเสียสติแล้ว พี่จะอยู่เฝ้าศพจนขึ้นอืดตัวพองหนอนไชรึอย่างไร” แก้วโวย
“น้องพุดจีบไม่ใช่ผี น้องพุดจีบยังไม่ตาย...” เทพเข้าไปจับมือพุดจีบ แต่ร่างแข็งเกินกว่าจะเคลื่อนไหว เขาร้องไห้ออกมา เจิมกับพวกทาสพลอยสะเทือนใจร่ำไห้ไปด้วย
เสียงหลวงปู่ดังขึ้นพร้อมร่างกำลังก้าวขึ้นเรือน “ปลงใจเสียเถอะโยม...”
ทุกคนยกมือไหว้ แก้วหันไปถามเรียมว่านิมนต์ท่านมาหรือ เธอส่ายหน้า มองคนอื่น ทุกคนส่ายหน้า หลวงปู่เดินตรงมาหาเทพแล้วกล่าวว่า...อาตมามาหา โยมเทพ
“หลวงปู่มาช่วยน้องพุดจีบ ขอหลวงปู่ทำพิธีนำวิญญาณน้องพุดจีบกลับคืนร่างเถิดขอรับ” เทพนึกได้ตื่นเต้นดีใจ
“ไม่มีมนต์หรือพิธีกรรมใดปลุกคนตายให้ฟื้นได้ มันเป็นกฎของธรรมชาติ”
“กระผมกราบวิงวอนขอรับ ช่วยนำพาน้องพุดจีบกลับมา แม้เอาชีวิตของกระผมเข้าแลก กระผมก็ยินยอม”
“ชีวิตของใครก็เป็นของผู้นั้น ไม่มีการแลกเปลี่ยน ไม่อาจทดแทนกันได้ ใครทำสิ่งใดก็รับผลนั้น...โยมปลงใจเถอะ ดวงจิตจากไปแล้ว เหลือเพียงซากสังขาร รูปเปลี่ยน กายเปลี่ยน กลิ่นเคยหอมกลับเน่าเหม็น ไม่มีผู้วิเศษใดจะรั้งไว้ได้ แม้แต่พระพุทธองค์ก็มีดับสังขาร เราล้วนต้องทำหน้าที่ของมนุษย์ หน้าที่เกิดและหน้าที่ตาย ความตายเป็นหน้าที่”
เทพและทุกคนแปลกใจกับคำคำนี้ หลวงปู่พยักหน้าแล้วเทศน์ต่อว่า “โยมจงกระทำหน้าที่ของโยม ดับสังขารนี้ เตือนใจให้สติรู้ว่าชีวิตต้องตาย แล้วหมั่นสร้างบุญให้จิตบริสุทธิ์”
เทพจำยอมรับในคำสอน ร่ำไห้อำลาร่างพุดจีบ เจิม เรียมและพวกทาสต่างร่ำไห้ แก้วแอบยิ้มสมใจหันไปสบตามิ่ง
ooooooo
