บ่วงสไบ
ตอนที่ 9
“น้องพุดจีบ พี่สั่งให้หยุด!”
ผีพุดจีบมองหน้าเทพอย่างผิดหวังที่เขาปกป้องแก้ว ความโกรธทำให้เกิดลมพัดใหญ่บนเรือน ข้าวของกระจัดกระจาย เทพต้องเอามือป้องหน้า เมื่อลมสงบลง แก้วนอนหมดสติ
“พี่เทพรักมัน พี่เทพปกป้องมัน...” ผีพุดจีบยืนจ้องน้ำตาไหลพราก
“พี่ไม่ได้รักแก้ว”
“แต่พี่ช่วยชีวิตมัน”
“พี่ไม่อยากให้น้องทำบาป บาปจะติดตัวพาน้องลงเบื้องล่าง”
“แม้ต้องลงขุมนรก น้องก็ยอม น้องฝืนชะตาไม่ไปเกิด...”
เทพตกใจรีบถาม “น้องฝืนชะตาไม่ไปเกิดด้วยเหตุใด”
“พวกมันฆ่าพ่อฆ่าแม่น้อง...” ไม่มีเสียงหลุดออกมา เทพแปลกใจถามพุดจีบพูดว่าอะไร เธอพยายามเล่าว่าแก้วกับมิ่งกระทำชั่ว ร่วมกันฆ่าเธอ ทันใดนั้นเองเหมือนวิญญาณพุดจีบถูกดึงออกไปต่อหน้าเทพ เขาตกตะลึงร้องถาม
“น้องพุดจีบ น้องจะบอกอะไรพี่...น้องพุดจีบ...” เทพหันมองหาพุดจีบรอบเรือน
ooooooo
วิญญาณพุดจีบนั่งหมอบอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่งดูร่มรื่น เธอลุกมองด้วยความแปลกใจ เห็นหลวงปู่นั่งทำสมาธิอยู่ใต้กลดธุดงค์ จึงคลานเข้าไปหา
“หลวงปู่เจ้าคะ เหตุใดพี่เทพไม่ได้ยินคำของอิฉันเจ้าคะ”
“อาตมาเตือนแล้ว ไม่ใช่กิจของโยม”
“ถ้าหลวงปู่ไม่ให้อิฉันแก้แค้นฆ่าพวกมัน อิฉันต้องบอกความจริงให้พี่เทพจับพวกมันไปประหารชีวิต พวกใจบาปต้องรับกรรม แลข้อสำคัญ ถ้าปล่อยไว้ พวกมันต้องทำร้ายฤาฆ่าพี่เทพ”
“มันเป็นกรรมของเขา เจ้ากรรมนายเวรเล่นงานเขา”
“กรรมของพี่เทพรึเจ้าคะ?”
“พวกโยมล้วนสร้างกรรมร่วมกันมา...” หลวงปู่ให้พุดจีบได้เห็นภาพในอดีตเพิ่ม
พุดจีบเป็นบ่าวยืนรอแม่นายแก้วชะเง้อหาหมื่นเทพที่ท่าน้ำ มิ่งซึ่งเป็นนายทหารกินตำแหน่งเดียวกับเทพ... หมื่นมิ่งเอากำไลจีนมาให้พุดจีบ เธอคิดว่าเขาฝากให้แม่นาย แต่เขากลับดึงมือเธอไปสวมใส่แล้วพยายามจะกอดหอม พุดจีบผลักตัวออกอย่างแรงจนเขาเคือง
“เอ็งอย่าหวงเนื้อหวงตัวนักเลย ทาสอย่างพวกเอ็งล้วนอยากสุขสบาย”
“อิฉันอยากอยู่ดีมีสุข แต่มิหมายเป็นเมียคน
ใจหยาบอย่างท่าน” พุดจีบถอดกำไลปาลงพื้นแล้ววิ่งไป มิ่งมองตามด้วยความแค้นที่โดนปฏิเสธ กระทืบกำไลจนแตกคาเท้า
ในขณะที่แก้วเห็นเทพเดินมาก็ดีใจ แต่เทพกลับเดินเลยไปหาพุดจีบซึ่งวิ่งมา แล้วบอกว่าได้ซื้อสไบสีดอกตะแบกมาฝาก บ่าวสาวไม่กล้ารับ
“ท่านหมื่นมอบสไบผืนงามให้แม่นายเถอะเจ้าค่ะ อิฉันเป็นเพียงบ่าว”
“แม่นายเอ็งเป็นคู่หมั้นคู่หมายข้า แต่ข้าพึงใจในตัวเอ็ง ข้ามอบสไบผืนนี้แทนใจ” แก้วได้ฟังรู้สึกผิดหวังเสียใจ พุดจีบพูดไม่ออก เทพย้ำอีกว่า “ถ้าเอ็งมีใจตอบข้า จงห่มสไบในคืนพรุ่งนี้”
พุดจีบมองสไบในมือด้วยความชื่นชอบ มิ่งแอบมองอยู่มุมหนึ่ง ไม่พอใจที่เทพแย่งพุดจีบ
ค่ำนั้น พุดจีบลองห่มสไบที่เทพให้อยู่ในกระท่อม แก้วเข้ามาด่าทอหาว่าแย่งคนรัก จะยื้อสไบเอาไปเผา พุดจีบขัดขืน แก้วจึงดึงมีดที่เหน็บฝาออกมาจะแทง พุดจีบปัด แก้วล้มลงมีดปักเข้าร่าง เทพมาถึง แก้วร้องให้ช่วย แต่เขากลับวิ่งไปหาพุดจีบและบอกว่า เราจะหนีไปอยู่ด้วยกัน แก้วเจ็บแค้นจนเป็นแรงอาฆาต...แต่พอทั้งสองจะออกจากกระท่อม ประตูกลับถูกปิดแล้วมีไฟโหมเข้ามาลุกไหม้ทั้งสามชีวิต มิ่งยืนถือคบไฟอยู่ด้านนอกหัวเราะสะใจ
“กูขอสาปแช่ง ไม่ว่าภพชาติใด พวกมึงไม่มีวันครองรักกัน”...
ooooooo
