บ่วงสไบ

“แก้วครั่นเนื้อครั่นตัวไม่สบาย พี่เทพเคยห่วงแก้วบ้างรึไม่ พี่เทพเฝ้าคุณพุดจีบข้ามวันข้ามคืน ทั้งๆที่คุณพุดจีบเป็นเมียไอ้มิ่ง พวกบ่าวไพร่มันจะคิดอย่างไร เมื่อคุณพุดจีบฟื้น พวกบ่าวคงนินทาว่าพี่เทพมีใจเป็นชู้กับคุณพุดจีบ คุณหนูไม่ทุกข์หนักตรอมใจอีกรึเจ้าคะ”

เทพไม่สนใจจะเปิดประตู แก้วขวาง เขาจึงบอกว่าจะไปห้องพระสวดมนต์ แก้วชะงักยอมหลีกทางให้...

ชด เม้ยและเอี้ยงถือโถน้ำขึ้นเรือนจะเช็ดตัวให้พุดจีบ

แก้วเห็นแกล้งทำเสียงหมาหอนให้ทั้งสามหวาดกลัวเล่น

ฟ้าเริ่มมืด เมี้ยนยืนชะเง้อรอชด อยู่กับฉ่ำเข้ามาหาข้าวกิน ชวนคุยเรื่องความตายกี่วันวิญญาณถึงจะกลับมา เมี้ยนเล่าว่าตอนแม่ตนตายไม่ทันข้ามคืน

กลิ่นศพก็โชย แล้วมีคนเห็นวิญญาณแม่ร้องขอส่วนบุญ ทั้งสองทำหน้าสังเวชใจที่แม่เมี้ยนต้องกลายเป็นเปรต

เมื่อพวกชดเช็ดตัวให้พุดจีบเสร็จจะกลับ ไม่รอให้เรียมมาเปลี่ยนเวรเพราะกลัว ทันใดมีลมพัดวูบเข้ามา หน้าต่างปิดปัง ชด เม้ยและเอี้ยงสะดุ้ง ผ้าแพรคลุมศพปลิวหล่น ชดให้เม้ยเก็บผ้าห่มคืน หน้าต่างปิดปัง! อีกครั้ง ทั้งสามสะดุ้งสุดตัววิ่งแน่บออกจากห้อง

ooooooo

ค่ำคืนนี้ วิญญาณพุดจีบร้องไห้อยู่หน้าเรือน ก้าวขึ้นบันไดช้าๆ ได้ยินเสียงสวดมนต์ของเทพและกรวดน้ำอุทิศบุญให้ ก็รู้สึกสุขใจกับพลังบุญที่ได้รับ วิญญาณพุดจีบเดินผ่านประตูเข้ามาเห็นเทพพนมมือต่อหน้าพระ ขอให้เธอกลับมาโดยเร็ว เธอพร่ำบอกว่าตนกลับมาแล้ว

เทพได้ยินเสียงแว่วๆหันมอง ลุกออกไปดู พุดจีบน้ำตาไหลพรากที่เขาไม่เห็นตน แล้วเทพก็เดินตรงไปห้องคุณเยื้อน เข้าไปนั่งข้างศพพยายามปลุก

“น้องพุดจีบ น้องฟื้นสิจ๊ะ พี่อุทิศบุญนำทางให้น้องกลับมาแล้ว น้องกลับมาเถิด”

พุดจีบสะเทือนใจที่ไม่สามารถกลับเข้าร่างได้อีก ทันใดก็รับรู้ว่าแก้วเปิดประตูห้องเทพออกมาร้องเรียก มองไปห้องพระเห็นประตูเปิดอยู่ก็โวย

“พี่เทพ พี่ยังเฝ้าศพนังผีรึ เป็นได้เห็นฤทธิ์อีแก้ว กูจะกระชากทึ้งยิ่งกว่าอีแร้งกะซวกศพ”

ผีพุดจีบโมโหพุ่งออกไปยืนขวางหน้า แก้วจะเดินไปห้องคุณเยื้อนรู้สึกถึงพลังงานบางอย่างก็เอะใจ แต่ไม่เห็นอะไรก็ก้าวเดินต่อ ทันใดข้าวของแถวนั้นสั่นร่วงหล่นขวางทาง ผีพุดจีบพุ่งมาด้านหลัง มองแก้วด้วยความโกรธแค้น กระชากแขนให้หันมา แก้วสะดุ้งหันกลับมาไม่เห็นอะไรเริ่มใจคอไม่ดี ร้องเรียกเทพให้ช่วยแล้ววิ่งไปห้องคุณเยื้อน ประตูปิดปัง! ต่อหน้า