ตอนที่ 14
เรียมแหวกจากฝากระท่อมเป็นรูส่องดู แล้วต้องตกตะลึงเมื่อเห็นแก้วกับมิ่งเล้าโลมกันอยู่ เธอลุ้นให้เจิมพาเทพมาเห็นกับตา
ทันใดนั้นเองแก้วพลิกตัวมาเห็นรูโหว่ก็กลัวจะมีคนมาแอบมอง จึงลุกไปส่องดู แล้วต้องตกใจเมื่อได้เห็นเรียมนั่งกระวนกระวายใจอยู่ รีบหันไปบอกมิ่ง
ขณะที่เรียมชะเง้อมองว่าเจิมพาเทพมาหรือยัง ตัดสินใจหันไปส่องผ่านรูอีกครั้ง ต้องแปลกใจที่ไม่เห็นใคร เสียงแก้วดังขึ้นด้านหลัง
“เอ็งมองหาข้ารึ!”
เรียมหันกลับมาเจอแก้วยืนเท้าสะเอวชี้หน้า จึงลุกขึ้นด่ากลับขู่จะฟ้องเทพแล้ววิ่งหนี แต่มิ่งเข้ามาใช้ท่อนไม้ฟาดหัวเสียก่อน เธอล้มลงเลือดไหลนอง จากนั้นแก้วสั่งมิ่งเอาให้ถึงตาย ไล่ไปเอามีดดาบมา
มิ่งกลับเข้ากระท่อม แก้วคิดว่าเรียมตายจะได้หมดเสี้ยนหนาม จู่ๆ เรียมจับขาแก้วกระชากจนล้ม เธอตกใจร้องเรียกมิ่งให้ช่วย
เรียมฝืนตัวลุกขึ้นวิ่งหนีไปทางป่าช้า มิ่งถือดาบออกมาพยุงแก้วลุก เธอสั่งฆ่าเรียมให้ได้
ที่กระท่อมเหม อบนั่งกอดเข่าอยู่มุมหนึ่ง นึกถึงเหตุการณ์ที่แก้วหลอกมาสังเวยแล้วแค้นใจ จึงคิดหาทางเอาคืน หันไปมองเหมกำลังบริกรรมคาถาฝึกฝนวิชาอยู่ที่โต๊ะบูชา ถามหยั่งเชิงว่า
“เอ็งอยากเป็นหมอผีใหญ่ เอ็งมีวิชากำราบผีผงพรายมนตร์แค่นี้เองเหรอวะ”
เหมหันมาโอ่ “ข้ามีมนตร์ไสยอาคมมากกว่าที่เอ็งเห็น”
“ข้าออกจะแน่ใจว่าเอ็งไม่มีลูกกรอกลูกผีสักตัว ...ข้าเคยเห็นพ่อเอ็งกรีดท้องเอาเด็กในท้องมาปลุกเสกลูกกรอก อิทธิฤทธิ์มันมาก เลี้ยงเป็นบริวารให้คุณมหาศาล ลูกนังแก้วมันโตได้ที่ ความอัปรีย์ของมันน่าจะให้คุณกับเอ็ง”
อบพยายามปลุกปั่น แต่เหมหัวเราะอย่างรู้ทัน
“เอ็งแค้นอีแก้วหนัก ถึงกับยุให้ข้าควักลูกในท้องมันเชียวรึ”
“เอ็งรู้ดีว่าอีแก้วมันมารยาร้อยเล่มเกวียน มันหลอกใช้ข้าแล้วยังทรยศหักหลังข้าที่เป็นน้ามัน แล้วเอ็งคิดรึ วันใดที่เอ็งไม่มีประโยชน์ มันก็หักหลังเอ็ง”
“อบเอ๊ย...เอ็งเกิดมาเป็นเมียข้า ทำให้ข้าได้ฉุกคิดมา... ข้าจะสมนาคุณเมีย”
เหมสวมกอด อบทำทีไม่ขัดขืนแถมออดอ้อนว่า
“ปากเอ็งว่าข้าเป็นเมียเอ็ง แต่เอ็งล่ามโซ่ข้ายังกะวัวควาย เอ็งไม่รักเมียรึ”
เหมบอกว่าเพราะรักถึงต้องล่ามเพื่อให้อยู่ด้วยนานๆ อบฝืนใจดันตัวเข้าเล้าโลมเหมและบอกว่า อยากจะปรนเปรอเขาให้เต็มที่ติดตรงโซ่ตรวน เหมหลงเชื่อหยิบกุญแจมาไขปลดโซ่ แล้วนอนรอให้อีกฝ่ายปรนเปรอ แต่กลายเป็นอบคว้าของแข็งใกล้มือฟาดหัวอย่างแรงก่อนจะวิ่งหนี เหมร้องลั่นทั้งเจ็บทั้งโมโห
อบวิ่งออกจากกระท่อมได้ก็คิดจะไปหาเทพ...
ในเวลานั้นเทพกับเจิมเดินถึงกระท่อมมิ่งโดยมีอยู่ฉ่ำและบุญตามมาด้วย เมื่อผลักประตูเข้าไปไม่พบใคร เจิมตกใจเรียกหาเรียม บุญเห็นหยดเลือดที่ข้างกระท่อมก็รายงาน เทพเข้าตรวจสอบเห็นเลือดยังสดและมีรอยหยดไปทางป่าช้า เจิมใจคอไม่ดีเป็นห่วงเรียมมากรีบขอให้ตามไป
ooooooo










