บ่วงสไบ
ตอนที่ 14
“เอ็งเอาผงพรายลงใส่น้ำฝน ใช้เทียนลงอาคมของข้ากวนวนแล้วนั่งคร่อม อธิษฐานจิต เอาน้ำให้มันกินทุกเมื่อเชื่อวัน เอ็งก็อยู่เหนือมัน...”
แก้ววางขันลงกลางห้อง ปลดโจงลงให้เป็นผ้าถุงแล้วนั่งคร่อมขัน ยกมือภาวนา “รักกู...เอากู...รักกู...เอากู...”
เท่านี้เองเทพก็ตกอยู่ในอาณัติของแก้ว!
เมื่อเทพกลับขึ้นเรือน แก้วรีบเอาขันน้ำให้ดื่ม อ้อนถามว่าเขาไปไหนมา เทพเล่าตามจริง
“พี่ลงไปใส่บาตร แล้วจะกรวดน้ำ จิตฟุ้งเตลิด น่าประหลาดพี่ไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน”
“พี่เทพเป็นห่วงแก้วสิเจ้าคะ พี่เทพรักเมียรักลูก จิตพี่เทพก็อยู่กับแก้ว”
มิ่งหมั่นไส้เข้ามาแย็บ “ฤาจะเป็นเจ้ากรรมนายเวร”
เทพคิดตาม แก้วไม่พอใจรู้ว่ามิ่งประชด จึงทำทีปราม
“มิ่ง...เอ็งก็พูดไปเรื่อย พี่เทพอย่าเก็บคำมาคิดเลยจ้ะ ฉันตักน้ำฝนโรยดอกมะลิ พี่เทพกินให้ชื่นใจจ้ะ”
เทพรับน้ำมาดื่ม แก้วยิ้มสมใจแล้วรับขันคืน มิ่งอยากอยู่กับแก้วจึงบอกเทพว่า เขาลงเรือนไปเหงื่อแตกชุ่ม น่าจะไปอาบน้ำให้สบายตัว แก้วรู้ใจเร่งเทพให้ไปอาบน้ำที่ท่าน้ำ เขารับคำโดยดีแล้วเดินลงเรือน
พอเทพคล้อยหลัง มิ่งรีบบอกแก้วว่าตัวเขาร้อนรุ่มให้ไปช่วยดับที แก้วพยักหน้าเดินตามมิ่งลงเรือนโดยไม่รู้ว่าเรียมกับเจิมแอบมอง มั่นใจว่าทั้งสองไปเล่นชู้กัน
“เรียม...เอ็งเร่งตามพวกมัน ข้าจะไปร้องบอกคุณเทพ” เจิมบอกเรียมแล้วแยกย้ายไป...
มิ่งลากแก้วไปที่กระท่อม แก้วให้เขายั้งใจไว้บ้าง แต่เขาคิดว่าเทพอยู่ในมนตร์ผงพรายไม่สงสัยอะไร แต่เธอกลัวพวกบ่าวที่คอยจับผิด มิ่งขู่ถ้าใครกล้าจะเอาถึงตาย
เรียมเห็นมิ่งดึงแก้วเข้ากระท่อมก็ตกใจเป็นอย่างคาด จึงย่องเข้าไปแหวกจากฝากระท่อมแอบดูให้แน่ใจ
เจิมวิ่งมารายงานเทพที่ท่าน้ำ “อิฉันคิดว่าแก้วลอบคบชู้กับมิ่งเจ้าค่ะ”
“ป้าเจิมใส่ร้ายเมียกับเกลอฉัน! ถ้าป้าเจิมยังกล่าวหา ฉันจะตะเพิดไล่ออกจากเรือน”
อยู่กับฉ่ำที่เฝ้าเทพตกใจกับคำพูดรุนแรงของนาย เจิมยังพนมมือไหว้ยืนยันว่าพูดความจริง ถ้าตนพูดผิดจะยอมรับโทษ เทพลังเล
“ป้าดูจะแน่ใจ งั้นไปดูให้เห็นกับตา ถ้าไม่เป็นอย่างที่พูด ป้าเจิมไม่ต้องร้องขอความเห็นใจจากฉัน ฉันไม่กลับคำ!” เทพพูดจบเดินนำไป
อยู่ถามเจิมอีกครั้งว่าแน่ใจหรือ เธอพยักหน้าและบอกว่าเรียมกำลังเฝ้าอยู่ ฉ่ำกับอยู่เข่นเขี้ยว จับได้คาหนังคาเขาครั้งนี้ ถูกเทพเฉดหัวออกไปแน่ ทั้งสามรีบตามไปยังกระท่อมมิ่ง
ooooooo
