บ่วงสไบ
ตอนที่ 14
เมี้ยนนึกถึงชดจึงยอมลงจากเรือน เจิมกับเรียมยกมือไหว้ซึ้งน้ำใจเทพ ขอบคุณแทนเมี้ยน แก้วไม่พอใจที่เมี้ยนไม่ขอบใจตนจึงลุกขึ้นยืนสั่ง
“พี่เทพเจ้าคะ...นังเมี้ยนกล่าวหาแก้วอย่างไร แก้วอภัย แต่มันคิดฆ่าลูกของเรา แก้วไม่อภัย...แก้วไม่เลี้ยงอสรพิษ พี่เทพต้องไล่มันออกจากเรือน”
เจิมปรี่เข้ามาขอ “คุณเทพเจ้าคะ เมี้ยนอยู่รับใช้เรือนนี้เมื่อครั้งคุณแม่คุณเยื้อน เมี้ยนไม่มีญาติโกโหติกาที่ใด อย่าไล่เมี้ยนไปเลย อิฉันกราบขอเจ้าค่ะ”
เรียมร่วมกราบขอร้องด้วย เมี้ยนซึ้งน้ำใจทั้งสอง เสียใจที่จงเกลียดจงชังมานาน เจิมยอมยกมือไหว้ขอแก้วอีกคน อย่าไล่เมี้ยนออกไปให้ลงโทษอย่างอื่น แก้วได้ที
“เอาเถอะ ข้าเห็นแก่พวกเอ็งที่ซื่อสัตย์จงรักภักดีกับข้า หลังเผาศพนังชด จับมันล่ามโซ่โบยตีสามวัน สามคืน...อำนาจสิทธิ์ขาดในครัวเรือนเป็นของนังบวบนังดี มันต้องเป็นขี้ข้ารับใช้อยู่หน้าเตา!”
เจิมตกใจหันมาขอร้องเทพให้ช่วย แต่เขากลับพูดว่า เป็นไปตามคำสั่งเมีย ให้รีบพาเมี้ยนลงไปเพราะชังน้ำหน้าที่จะฆ่าลูกตน แก้วยิ้มย่องจิกด่าเมี้ยนว่านังขี้เรื้อน แล้วหันมาออดอ้อนเทพให้ปลอบขวัญลูกในท้อง เทพโอบกอดแก้ว ทุกคนมองอย่างสงสัยที่เขายอมแก้วทุกอย่าง
ooooooo
เมี้ยนผิดหวังกับพวกบวบและเม้ยที่ไม่เป็นพยานให้ หาว่าพวกเขาจงเกลียดจงชัง พวกบวบยกมือไหว้ขอโทษ แก้ตัวว่า...ต่อให้เห็นกับตาว่าแก้วใส่ยา แล้วใครจะเชื่อพวกตน
“แก้วอยู่เหนือคุณเทพ มันพูดอะไร คุณเทพเป็นคล้อยตามมัน” เม้ยออกตัว
“พวกฉันจำต้องรักษาตัว มิฉะนั้นพวกฉันต้องถูกโบยรึขับไล่ พวกฉันไม่มีที่อยู่ที่กิน”
พวกบ่าวเห็นด้วยกับที่ดีพูด ยกมือไหว้ขอเมี้ยนให้อภัย เจิมเดินเข้ามาส่งชุดสไบให้เมี้ยนเพื่อใส่ให้ชด เพราะรู้ว่าชดรักสวยรักงาม เมี้ยนน้ำตาไหลซาบซึ้งใจ เจิมยังสั่งให้พวกบ่าวไปช่วยเผาศพชด ทุกคนเดินไป
เรียมเข้ามาหาเจิม “พี่เจิม ฉันออกจะแน่ใจว่านังแก้วคบชู้ไอ้มิ่ง”
“ข้าคิดไม่ต่างจากเอ็ง แค่คำพูดไม่ทำให้คุณเทพปักใจ”
“ฉันจะเฝ้าไม่ให้พวกมันคลาดสายตาอีกแล้ว จับให้มั่นคั้นให้ตาย คุณเทพเป็นตาสว่าง”
เจิมเห็นด้วยกับเรียม ที่ตั้งใจจะสะกดรอยตามแก้ว
ooooooo
วันต่อมาเทพทำบุญเสร็จกรวดน้ำเทใต้ต้นไม้ เขารู้สึกมึนหัวเหงื่อหยดไหลจึงหลับตาตั้งสติ แล้วเขาก็ได้เห็นภาพในอดีต เป็นเงาหญิงสาวร่ายรำ เขาพยายามเพ่งมอง หญิงสาวนั้นพุ่งเข้ามาทำให้ตกใจลืมตาขึ้น
“ใครกัน? ทำไมถึงตามติดฉันมาหลายครา...”
ขณะเดียวกันแก้วกำลังทำน้ำผสมผงพรายในขัน มีเทียนจุดให้น้ำตาเทียนหยดลงไป ใช้ด้ามเทียนกวนผงพรายให้ผสมกับน้ำในขัน นึกถึงคำเหม
