บ่วงสไบ

ในความมืดที่ใดที่หนึ่ง ดวงวิญญาณพุดจีบนอนราบอยู่กับพื้น เหมือนน้ำแห่งบุญหยดลงมา ดวงวิญญาณมีเรี่ยวแรงลุกนั่ง ลำแสงส่องสว่างมาจากด้านบน เธอยิ้มทั้งน้ำตารับรู้ว่าเทพอุทิศบุญใหญ่ให้กลับมามีพลังอีกครั้ง ...เจิมกับเรียมร่วมกันภาวนาให้ดวงวิญญาณพุดจีบคลายบ่วงปล่อยแค้นไปสู่สุคติ

หลังจากอุทิศบุญให้พุดจีบ เทพเข้ามาในห้องพระเปิดกำปั่นหยิบสไบสีดอกตะแบกที่เก็บไว้ขึ้นมา

กอดแนบอกด้วยความรักที่มีต่อเจ้าของสไบ พักใหญ่เก็บลงกำปั่นไขกุญแจตามเดิม...

ในคืนนี้เมี้ยนสั่งทับกับยอดลงมือ ได้สั่งพวกเม้ยตั้งวงเหล้าให้พวกทาสดื่มกิน ไม่มีใครเฝ้าเรือน และย้ำว่าเมื่อเสร็จงานจะร่วมอโหสิกรรม ไม่มีหนี้ต่อกัน พูดจบเมี้ยนกลับออกไป

“ข้ากำจัดนังแก้วได้ อีเมี้ยน มึงจะเป็นศพรายต่อไป!” ทับเข่นเขี้ยวไล่หลัง...

ค่ำคืนนั้นแก้วนั่งหวีผมอยู่หน้ากระจก มีความสุขที่กำจัดผีพุดจีบได้ เอามือลูบท้องอยากให้ลูกออกมาเร็วๆ หวังอย่างยิ่งจะได้อยู่พร้อมหน้าพ่อแม่ลูก ซึ่งหมายถึงเทพไม่ใช่มิ่ง ทันใดมีลูกหมากถูกปาเข้ามาในห้อง เธอลุกมองผ่านหน้าต่าง เห็นมิ่งยืนหลบกวักมือ ส่งสัญญาณให้ไปเจอกันที่กระท่อม

แก้วตัดความรำคาญแอบลงจากเรือนไปหามิ่ง เทพออกจากห้องพระเห็นเธอลงเรือนก็สงสัย ลองเดินไปดูห้องมิ่งไม่เห็นเขาในห้อง มองผ่านหน้าต่างเห็นแก้ววิ่งไปทางกระท่อมมิ่งก็คิดตามไปดู...จังหวะนั้นทับกับยอดใช้ผ้าโพกปิดอำพรางหน้าวิ่งตามแก้วไป

ด้านอยู่ ฉ่ำ บุญและทาสชายกำลังตีกลองร้องเพลงสนุกสนาน เพราะเม้ยกับเอี้ยงสรรหาเหล้ายากับแกล้มมาให้ โดยบอกว่าเมี้ยนเป็นคนซื้อและให้พวกเธอมาดูแล อยู่กับฉ่ำแย็บว่าป้าแกอยากมอมพวกตนจับทำผัวหรือ บวบกับดีร่วมวงอยู่ด้วยหัวเราะ บวบคาดคะเน

“ป้าเมี้ยนคงเห็นแจ้งสัจธรรม อยากทำดีไถ่บาปที่เคยกดขี่ข่มเหงพวกเรา”

“คนอย่างนังเมี้ยนรึจะเห็นธรรม” อยู่ไม่อยากเชื่อ เม้ยหาคำอ้างอิง

“พระท่านว่าคนเราจะเห็นธรรมเมื่อทุกข์ ป้าเมี้ยนทุกข์ใจหนักก็อยากปล่อยวางสร้างบุญ”

ทุกคนถามว่าเมี้ยนทุกข์เรื่องใด เม้ยหน้าเจื่อนไม่กล้าพูดเรื่องชดโดนข่มขืน รีบเปลี่ยนเรื่องชักชวนทุกคนดื่มกินสนุกสนานต่อ

ooooooo