บ่วงสไบ

เทพตั้งท่าจะเผาสไบ มีเสียงสะอื้นไห้ดังขึ้น เขาหมุนหันมองไม่เจอสิ่งใด เสียงสะอื้นยังดังต่อเนื่อง จึงร้องถามว่าใช่เสียงน้องหรือไม่

ระหว่างนั้นเหมเตรียมของใส่ย่ามจะมาทำพิธีกรรมปราบวิญญาณพุดจีบ อยู่ ฉ่ำและบุญ ถือดาบเข้าขวาง ฉ่ำร้องบอก

“ไอ้เหม เอ็งพูดไม่รู้ความ นายข้าสั่งห้ามเอ็งอย่าเข้าเขตเรือน”

“ข้ามาช่วยพวกเอ็ง”

“เอ็งไม่ต้องปากดี พวกข้าไม่หวังพึ่งหมอผีสกปรกอย่างเอ็ง!” อยู่สำทับ

“ฟ้าแจ้งกลับมืดดำพิลึกพิลั่น มันเป็นอิทธิฤทธิ์ผีนายเอ็ง รึพวกเอ็งอยากถูกฆ่าตาย”

อยู่กับฉ่ำหวาดกลัวไม่อยากเจอ แต่บุญไม่ยอมเข้าขวางไม่ให้เหมเข้าเขตเรือนตามคำสั่งเทพ จึงเกิดการต่อสู้กัน เหมจัดการอยู่กับฉ่ำได้ง่ายแต่กับบุญซึ่งเป็นมวยจึงยาก...แก้ววิ่งมากับมิ่ง สั่งมิ่งให้ไปช่วยเหม ตนจะไปชิงสไบจากเทพ

เมื่ออยู่กับฉ่ำเห็นมิ่งเข้าช่วยเหมทำร้ายบุญ ก็โวยว่าเขาขัดคำสั่งเทพ มิ่งอ้างว่าแค่อยากปลดปล่อยวิญญาณคุณหนู แต่บุญไม่ยอม

เทพใช้คบไฟส่ายไปรอบๆมองหาว่าเสียงสะอื้นเป็นของพุดจีบแน่หรือไม่ แล้วได้เห็นเธอยืนร้องไห้อยู่ในมุมมืด เธอรำพัน

“พี่เทพไม่รักน้องแล้ว พี่เทพจะฆ่าน้อง”

“พี่ยังรักน้องไม่เสื่อม”

“แล้วเหตุใดพี่จะเผาสไบ...พี่เคยบอกว่ารักสไบผืนนี้ พี่มอบให้น้องด้วยความรัก แต่พี่กลับจะเผาให้มอดไหม้ พี่หมดรักในตัวน้องแล้ว...” ผีพุดจีบทรุดลงร้องไห้ เทพอยากเข้าปลอบแต่ลังเล ยืนถือคบไฟมองด้วยความสงสาร

“น้องพุดจีบ...พี่ทำไปเพราะรักน้อง พี่อยากให้น้องไปสู่ภพแห่งความสงบสุข ไม่ต้องทุกข์ทรมาน ขอให้น้องเชื่อพี่” เทพหันกลับจะไปเผาสไบ

พุดจีบร้องไห้หนักขึ้น เทพยื่นคบไฟไปที่สไบ กลับกลายเป็นร่างพุดจีบห่มสไบนั่งอยู่ตรงนั้น เขาชะงักไม่กล้าจุดไฟ เจิมกับเรียมวิ่งมาถึงเห็นคบไฟจ่อหน้าคุณหนูก็ตกใจ

“คุณหนู! คุณหนูละวางเถอะเจ้าค่ะ รั้งไว้ก็มีแต่ทุกข์โศก” เจิมร้องขอ

“คุณหนูปลดสไบเถอะเจ้าค่ะ” เรียมร่วมขอร้อง

“ป้าเจิม น้าเรียม ก็ไม่รักฉันแล้ว ไม่เอ็นดูฉันแล้ว” พุดจีบร่ำไห้

เจิมและเรียมน้ำตาร่วงพรูร้องไห้ตาม...

ooooooo