บ่วงสไบ

อบเข้าปลอบ “เอ็งรอให้คุณเทพคลายโศกแล้วค่อยเข้าหา อย่าสะบัดสะบิ้งให้พวกบ่าวมันนินทา”

แก้วเหลียวมองเห็นสายตาเมี้ยนกับพวกเยาะหยัน ก็ตวาดไล่ “ไป๊!ไปทำงาน ไม่งั้นข้าจะโบยให้หลังขาด”

อบชี้หน้ากำราบพวกเมี้ยนแล้วเดินตามแก้วขึ้นเรือน

...เม้ยหัวเราะร่าว่าแก้วร้องราวผีเข้าสิง เอี้ยงสะกิดเตือนว่าผีคุณหนูไปแล้ว เมี้ยนสะใจมองตามหลังแก้วคิดจะทำบางอย่าง...

วันต่อมาเมี้ยนกับชดมาหาทับกับยอดที่กระท่อม ชดพยายามห้ามแม่ให้เลิกก่อบาปแต่เมี้ยนไม่ฟัง และยังบอกว่าตนกำลังทำหน้าที่เจ้ากรรมนายเวร ชดอ่อนใจ

ทับกับยอดตกใจเมื่อได้ยินเมี้ยนสั่งให้ข่มขืนแก้ว แม้ทับจะเตือนว่าแก้วท้อง เมี้ยนกลับบอกว่าเอาให้แท้งได้ยิ่งดี ยอดกลัวเทพจับได้ถูกส่งเข้าตะแลงแกง เมี้ยนขู่

“พวกเอ็งไม่ทำ ข้าจะบอกคุณเทพว่าพวกเอ็งจะขืนใจคุณหนู ฆ่าคุณหลวงคุณเยื้อน อย่างไรเสียพวกเอ็งก็ต้องตาย”

“ป้าขู่พวกฉันรึ” ทับโวย

เมี้ยนบอกไม่ได้ขู่แต่จะไปบอกเทพเดี๋ยวนี้...เมี้ยนเดินออกไป ยอดถามทับจะเอาอย่างไร ทับวิ่งตามเมี้ยนออกไปกระชากตัวหันมาตบและบีบคอซ้ำ

“กูไม่ยอมให้มึงแฉ...กูจะฆ่ามึงให้ตาย ตายไปกับความลับทั้งหมด”

เมี้ยนดิ้นผลักดัน “มึงฆ่ากู พวกมึงก็ตาย...นังชดเป็นพยานรู้เห็น มันจะแล่นไปบอกความชั่วของพวกมึง” ทับกับยอดเห็นชดเตรียมวิ่งอยู่ห่างๆก็ผลักเมี้ยนออก เมี้ยนหัวเราะพูดจายั่วยุ “เขาว่าสาวๆท้องอ่อน ผิวพรรณเปล่งปลั่ง เนื้อหอมเชียวล่ะมึง”

ทับกับยอดจำต้องทำตามคำสั่ง

ooooooo

เช้าวันใหม่แก้วออกจากห้องถามเจิมกับเรียมซึ่งนั่งร้อยมาลัยอยู่ว่าเทพอยู่ไหน ทั้งสองไม่สนใจเหมือนแก้วไม่มีตัวตน เธอโมโหตวาดด่าและถามผัวข้าอยู่ไหน เจิมเปรย

“หน้าที่ผัวคืออยู่ดูแลเมีย คุณเทพไม่อยู่ คงไม่ใช่ผัวเอ็ง”

“ป้าเจิมอย่ามายอกย้อนฉันนะ แล้วนั่งทำอะไรกัน”

“มีแต่คนตาบอดไม่เห็นว่าพวกข้านั่งร้อยมาลัยถวายพระ...” เรียมพูดโดยไม่มองหน้า

แก้วโมโหกระชากมาลัยและปาดพานมะลิกระจุยกระจาย “ข้าขอสั่งห้ามร้อยมาลัยถวายพระ ห้ามตักบาตรทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้นังผี!”

“ข้าจะไม่ร้อยมาลัยถวายพระ ข้าจะไม่ตักบาตรทำบุญ อย่างไรเสียดวงวิญญาณคุณหนูก็รับผลบุญ” เจิมไม่ตอบโต้ใช้การพูดยิ้มๆ

แก้วโวยวายไม่ส่งบุญแล้วพุดจีบจะรับบุญได้อย่างไร อบเดินมาสมทบได้ยินเจิมพูดว่า

“การให้อภัย ก็เป็นบุญใหญ่ไม่น้อยกว่าการให้ทาน”

“ข้าจะไม่โกรธเกลียดที่เอ็งระรานข้า ข้าให้อภัยเอ็ง” เรียมเสริม แก้วหัวเราะหยัน