เพลิงเสน่หา

“ลองมันมาดูสิ...ก็ให้มันมาดู ฉันจะสับให้หน้ามันเละยิ่งกว่ามันมาตามไอ้ขุนไพรเลยคอยดู”

ขุนสักไม่พอใจ โพล่งลั่น “ก็ถ้าแม่ชบาทำอย่างนั้นเราขาดกัน!”

ชบาโกรธมาก คิดว่าผัวยังปักใจรักคุณเทียน ขุนสักดูออก รีบอธิบายเสียงอ่อน

“ฉันไม่ได้อาลัยอาวรณ์คุณเทียน แต่ฉันอยากให้แม่ชบาปล่อยวาง การไม่คิดแค้นเป็นสิ่งดีที่สุดต่อใจ...เชื่อฉัน”

“ฉันไม่เชื่อ!”

ooooooo

ขุนสักกล่อมชบาไม่สำเร็จ ต่างจากคุณเทียนที่เรียกใบบัวมากดดันจนเด็กสาวต้องรับปากไปร่วมงานแต่งระหว่างพวงชมพูกับโมก...

ใบบัวนอนกระสับกระส่ายทั้งคืนเพราะฝันไม่ดี โดนคุณเทียนเรียกไปพบและพูดคุยด้วยเรื่องแปลกๆ

“ใบบัว...รักฉันไหม”

“รักสิคะ...บัวรักคุณเทียน ตั้งแต่เด็กบัวจำได้...

คุณเทียนจะคอยมาป้อนข้าวบัว ป้อนข้าวพี่โมก ทุกๆเช้าบัวจะแอบมองคุณเทียน เพราะคุณเทียนใจดีมีเมตตา แล้วคุณเทียนก็งามเหลือเกิน สำหรับบัว...คุณเทียนเหมือนนางฟ้า”

“แล้วถ้าฉันไม่ได้งามเหมือนเมื่อวันก่อนแล้วล่ะ”

“จะไม่งามได้ยังไงล่ะคะ ตอนนี้เดี๋ยวนี้คุณเทียนก็งาม...งามที่สุด”

“แล้วถ้าหน้าฉันเป็นแบบนี้ล่ะ...”

ใบหน้าอัปลักษณ์ของคุณเทียนทำให้ใบบัวสะดุ้งตื่นกลางดึก และนอนไม่หลับอีกเลยกระทั่งโมกผ่านมาเห็นและถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง

“พี่โมก...บัวฝันถึงคุณเทียน คุณเทียนหน้าตาเหมือนผี”

โมกตีหน้านิ่ง เคยเห็นแต่ไม่อยากให้ใบบัวแตกตื่นหรือกลัวคุณเทียน

“มันก็แค่ฝันร้ายน่ะ”

“แต่ทำไมมันเหมือนจริงมาก แล้วเหมือนหน้าตาคุณเทียนจะมีใครซ้อนขึ้นมาอีกหลายคน...เหมือนภูตผีปีศาจ”

“มันก็แค่ฝันร้าย...ไม่มีอะไรหรอก...ไม่มีอะไร”

ใบบัวไม่หายผวา และถึงกับหน้าเครียดเมื่อขนมกล้วยมาตามไปพบคุณเทียน

คุณเทียนไม่รู้เรื่องฝันของใบบัว หยิบผ้านุ่งผืนงามให้เด็กสาวใส่ไปร่วมงานแต่งของโมก ใบบัวรับมาด้วยสีหน้าไม่ดีนักเพราะมีภาพใบหน้าอัปลักษณ์ของ

คุณเทียนติดหัว กระทั่งคุณเทียนอดใจไม่ไหวโพล่งถาม

“ทำไมทำหน้าอย่างนี้ ทำไมมองฉันอย่างนี้”

ใบบัวอึกๆอักๆไม่กล้าบอกเรื่องฝันร้าย ได้แต่เฉไฉกลบเกลื่อน

“เพราะคุณเทียนงามเหลือเกินค่ะ ตั้งแต่เด็ก บัวชอบแอบมองคุณเทียน สำหรับบัวคุณเทียนเหมือนนางฟ้า”

“แล้วใบบัวรักฉันไหม”

“รักค่ะ...รักมาก”

“รักโมกไหม”

“รักค่ะ...พี่โมกเป็นเหมือนพี่ชายของบัว”

“ไม่ใช่พี่ชาย...ลืมไปแล้วเหรอ...โมกแต่งงานกับใบบัวแล้ว”

“ที่บัวแต่งงานกับพี่โมกเพราะบัวทำตามคำสั่งของคุณเทียนเท่านั้นค่ะ บัวกับพี่โมกไม่เคยคิดเกินเลยต่อกัน”

“ไม่ได้...บัวเป็นเมียของโมก บัวต้องทำหน้าที่เมียให้ดีที่สุด...บัวต้องไปกับฉัน!”

ooooooo

คุณเทียนวางแผนฉีกหน้าชบากับขุนสักในงานแต่งระหว่างโมกกับพวงชมพู และเพื่อให้แผนการเป็นไปตามต้องการ ใบบัวจะต้องไปด้วยเพื่ออ้างสิทธิ์ในตัวโมก

ใบบัวรู้ดีแต่ไม่อยากทำผิด อ้อนวอนขอปฏิเสธไม่ไปร่วมงานแต่ง

“บัวกราบล่ะค่ะคุณเทียน บัวไม่ใช่เมียพี่โมก บัวไม่อยากสร้างเวรสร้างกรรมกับใคร”

“แค่ชวนไปออกงานกับฉันถึงกับเป็นการสร้างเวรสร้างกรรมเลยหรือ ทำไมหรือ...ฉันเลี้ยงใบบัวมา ฉันไม่เคยไหว้วานอะไรเลย นอกจากขอให้บัวไปในฐานะเมียของโมก ตรองดูสิใบบัว...แค่นี้หรือคือการสร้างเวรสร้างกรรม”