เพลิงเสน่หา

คุณเทียนไม่ได้รับรู้ความเป็นความตายของใคร ทรมานจากฝันร้ายที่เหล่าสัมภเวสีมาเรียกร้องขอวิญญาณเพื่อเป็นตัวตายตัวแทนแลกเปลี่ยนกับมนตร์สกุณายาสั่ง

ผลพวงจากฝันร้ายทำให้คุณเทียนคลุ้มคลั่ง คุณหญิงมณฑาเฝ้ามองลูกสาวด้วยความเป็นห่วง กระนั้นก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากภาวนาไม่ให้ใครในเรือนเทียนหยดฟ้าต้องเป็นตัวตายตัวแทนให้คุณเทียน

ขนมกล้วยเป็นห่วงคุณเทียน เห็นว่าไม่ออกจากห้องตั้งแต่เช้าจึงแวะไปดู

“ตั้งแต่เช้าน้องยังไม่เห็นคุณพี่ลงไปรับอะไร คุณป้าก็เป็นห่วงเลยให้น้องขึ้นมาดูเจ้าค่ะ”

คุณเทียนหน้าเครียด ตอบเสียงสั่น “เมื่อคืนพี่ฝันร้าย ฝันว่านกกระจาบมารุมจิกเนื้อพี่กิน ท่าทางของนกโกรธมาก มัน...มันพูดด้วยว่าจะเอาวิญญาณ จะเอาวิญญาณ”

“วิญญาณใครเจ้าคะ”

“ไม่รู้ แต่ความรู้สึกเหมือนมาย้ำ...วิญญาณ... ตัวตายตัวแทนที่พี่เคยสัญญาว่าจะแลกกับสกุณายาสั่ง”

“เรายกเลิกมันได้ไหมเจ้าคะ ไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับมันอีกได้ไหมเจ้าคะ”

คำถามของขนมกล้วยทำให้เหล่าสัมภเวสีในร่างคุณเทียนไม่พอใจ ออกมาอาละวาดจนขนมกล้วยกลัวตัวสั่น กระนั้นก็ยังข่มใจโพล่งออกไปเพราะรู้ดีว่าคุณเทียนไม่ใช่คนอารมณ์รุนแรงแบบนี้

“คุณพี่เจ้าขา...น้องกลัว...น้องกลัวคุณพี่จะเป็นอันตรายถึงแก่ชีวิต เลิกยุ่งเกี่ยวกับมนตร์ดำเถอะนะเจ้าคะ”

คุณเทียนถูกเหล่าสัมภเวสีครอบงำ ถลาไปบีบคอขนมกล้วย

“ใครที่มันยุ่งเกี่ยวกับสกุณายาสั่ง ไม่มีทางที่มันผู้นั้นจะเป็นอิสระ เมื่ออยากสมหวังมันผู้นั้นก็ต้องแลกด้วยชีวิต!”

ขนมกล้วยกลัวมากแต่เพราะใจอยากช่วยคุณเทียนจึงพยายามตั้งสติ พนมมือนึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์

“ด้วยใจอันเป็นกุศล...บุญใดที่ข้าพเจ้าเคยทำมาตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบัน ขอมอบผลบุญให้แก่คุณเทียนหยดฟ้า...เทวดาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คุ้มครองคุณเทียน ตลอดจนเจ้ากรรมนายเวร หากท่านอยากปลดปล่อยความทุกข์ ขอจงมารับบุญกุศลด้วยกัน แต่หากดวงจิตใดมีแต่อกุศลกรรมมุ่งทำร้าย ข้าขอสาปแช่ง...อย่าได้ไปผุดไปเกิดอีก”

เหล่าสัมภเวสีในร่างคุณเทียนโกรธมาก คำรามเสียงดังและทำให้คุณเทียนลงน้ำหนักมือมากขึ้น ขนมกล้วยเริ่มหายใจติดขัดแต่ไม่ยอมหลุดจากสมาธิ ตั้งหน้าตั้งตาสวดอธิษฐานเพื่อช่วยคุณเทียน

“ที่นี่คือเรือนเทียนหยดฟ้า มีเจ้าบ้านเจ้าเรือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองอยู่ หากดวงจิตใดเป็นจิตอกุศลมุ่งทำร้าย ขอให้ไม่ได้ไปผุดไปเกิดอีก ขอให้ไม่ได้ไปผุดไปเกิดอีก อย่าได้ไปผุดไปเกิด!”

ooooooo