เพลิงเสน่หา
ตอนที่ 13
สีหน้าใบบัวเรียบเฉยเพราะยังเคืองที่เขาวางแผนลวงพวงแสดกับพวงชมพูเพื่อล้างแค้นให้คุณเทียน โมกเข้าใจความรู้สึกเธอ ไม่ถือสาและอยากง้อให้เธอเป็นน้องน้อยคนดีของเขาคนเดิม
“หายโกรธพี่แล้วเหรอ”
ใบบัวค้อนขวับ ถอนใจปลงๆ “ไม่ได้หายแต่มันคนละเรื่องกัน กินก็ส่วนกิน โกรธก็ส่วนโกรธ ที่สำคัญ...บัวถือว่าบัวบอกแล้ว บัวขอร้องแล้ว ถ้าพี่โมกจะหลงผิดบัวก็ไม่รู้จะทำยังไง ก็คงต้องปล่อยไปตามกรรมใครกรรมมัน”
“พี่รู้ว่ามันไม่ดี”
“ไม่ดีแล้วจะรั้นทำทำไม”
“เพราะพี่จำความเจ็บปวดของคุณเทียนได้ สิ่งใดที่ล้างอายให้คุณเทียนได้พี่จะทำ”
“ไม่เห็นต้องล้างอายเลย แค่พี่โมกรักคุณเทียน ใช้ความรักทำให้คุณเทียนลืมทุกอย่างเกี่ยวกับขุนสักก็จบแล้ว”
“พี่พยายามแล้วบัว...พยายามบอกให้คุณเทียนรู้ว่าพี่รักคุณเทียนแค่ไหน แต่คุณเทียนคงไม่รับรู้ความรักของพี่ คุณเทียนถึงถวิลหาแต่ขุนสัก สิ่งที่พี่ทำได้ก็คือ...กตัญญูต่อคุณเทียน”
น้ำเสียงเศร้าๆของเขาทำให้ใบบัวใจอ่อนยวบ โมกยิ้มเยาะให้ความอ่อนแอของตัวเอง “ไม่มีใครอยากเห็นคนที่เรารักทำไม่ดีหรอกบัว แต่ถ้าห้ามไม่ได้...ถึงเจ็บแค่ไหนเราก็ต้องทำ ขอเพียงเราได้ทำเพื่อเขาบ้างก็พอ”
ใบบัวทนไม่ไหวโถมตัวกอดเขาแน่น ปลอบประโลมเสียงอ่อน
“บัวเข้าใจพี่โมก...บัวเข้าใจ”
ooooooo
ขุนสักไม่สบายใจเลยที่พวงชมพูเลือกจะแต่งงานกับมิกตามเดิม ยิ่งได้ยินลูกสาวคนเล็กพร่ำเพ้อถึงเพลงยาวที่มิกเคยเขียนให้ ยิ่งสะท้อนใจและรู้สึกผิดจนต้องบากหน้าไปหาคุณเทียน
คุณเทียนย่ามใจมาก คิดว่าขุนสักตามมาง้อขอความรัก แต่กลับต้องตะลึงเมื่อเขามาขอร้องให้เธอกับแม่ไปร่วมงานแต่งระหว่างมิกกับพวงชมพู
“กระผมอยากให้คุณเทียนกับคุณหญิงรู้ถึงความบริสุทธิ์ใจ...ที่ผ่านมากระผมรู้สึกดีกับคุณเทียนจริงๆ ถึงเราจะเคยขุ่นข้องหมองใจ นั่นก็เพราะเราต่างใช้อารมณ์ อยากเอาชนะ แต่ส่วนลึกในใจคุณเทียนเป็นผู้หญิงที่ดี มีคุณค่าสำหรับกระผมเสมอ กระผมเลยอยากให้คุณเทียนให้เกียรติเป็นผู้ใหญ่ในงาน คุณเทียนจะให้เกียรติกระผมได้ไหม”
แม้ไม่คาดคิดว่าขุนสักจะมาเชิญด้วยตัวเอง แต่คุณเทียนก็พอใจเพราะตั้งใจไปประจานชบากับลูกสาวทั้งสองคนในงานแต่งอยู่แล้ว
“ท่านขุนให้เกียรติฉันขนาดนี้...ฉันจะปฏิเสธได้อย่างไรล่ะคะ ฉันจะไปร่วมงานแต่งลูกสาวของท่านขุนค่ะ”
ขุนสักยินดีมาก เชื่อสนิทว่าคุณเทียนกับคุณหญิงมณฑายอมอภัยแล้ว แต่ชบาไม่เชื่อและไม่วางใจว่าคุณเทียนจะอยากมาร่วมงานจากใจจริง
“นี่เป็นบ้ารึไงท่านขุน ถึงได้บากหน้าไปเชิญอีเทียนหยดฟ้ามางานแต่งลูกเรา”
“ก็อย่างที่บอก...ตอนนี้ฉันกับคุณเทียนเป็นมิตรกัน”
“แต่ฉันกับมันยังเป็นศัตรู”
“แม่ชบาคิดไปคนเดียวหรือเปล่า ฉันว่าคุณเทียนไม่ได้โกรธแล้วนะ ไม่อย่างนั้นคุณเทียนคงไม่ตกลงมาร่วมงาน”
“มันจะมางานงั้นหรือ”
“ไม่ดีหรือ คุณเทียนเป็นลูกสาวพระยา อาจจะรู้จักกับพ่อแม่ของคุณมิกก็ได้ เราก็จะได้มีหน้ามีตาว่าแขกฝั่งเรา มีเชื้อพระยาเหมือนกัน”
ชบาไม่เห็นดีเห็นงามเพราะฝังใจวีรกรรมชอบฉีกหน้าเธอของคุณเทียน ประกาศกร้าว
Powered by Froala Editor
