เพลิงเสน่หา

คุณเทียนไม่ยอมแพ้ ตะล่อมใบบัวให้ไปร่วมงาน โดยโกหกหน้าตายว่างานแต่งที่ว่าเป็นงานของเพื่อน ไม่ใช่งานแต่งระหว่างโมกกับพวงชมพูอย่างที่ใบบัวเข้าใจ ใบบัวอึดอัดใจมาก ไม่อยากรับปากแต่ไม่ทันพูดอะไร ยี่สุ่นกับมะลิก็วิ่งมาบอกคุณเทียนว่าชบา

บุกมาที่เรือนเทียนหยดฟ้า

ชบารู้เรื่องขุนสักเชิญคุณเทียนกับคุณหญิงมณฑามาร่วมงานแต่งของลูกสาวก็บุกมาเอาเรื่องคุณเทียน

“บอกมาเดี๋ยวนี้นะนังหน้าด้าน เมื่อไหร่แกจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับผัวฉันสักที”

“ฉันเคยยุ่งอะไรกับท่านขุน วันๆแม่ชบาถึงได้แว้ดๆด่าฉัน เอ๊ะ...หรือไม่ใช่ท่านขุน...ตกลงแม่ชบามีผัวกี่คนเนี่ย”

“อีบ้า! ผัวฉันมีท่านขุนคนเดียวเว้ย”

“ก็บอกแล้วไงไม่เคยไปยุ่ง...กลับไปได้แล้วไป... รำคาญ!”

พูดจบก็เดินหนี ชบาไม่ยอมจะปรี่ไปดักหน้า มะลิกับยี่สุ่นต้องไปขวางไว้

“ไม่ได้ยินหรือไง กลับไปได้แล้ว”

“งั้นก็บอกนายแก...อย่าโผล่หน้าไปงานแต่งลูกสาวฉันก็แล้วกัน”

คุณเทียนอดใจไม่ไหว หันมาตอบโต้ สีหน้าเย้ยหยัน

“ไม่ไปได้ยังไงล่ะ ท่านขุนอุตส่าห์ให้เกียรติมาเชิญ”

“นั่นๆ...เห็นไหม...มันมายุ่งกับผัวฉัน!”

“ท่านขุนต่างหากมายุ่งกับฉันเอง นี่...ไม่อยากให้ฉันไปก็ไปบอกท่านขุนสิ หรือว่าบอกแล้วแต่ห้ามท่านขุนไม่ได้”

ชบาทนไม่ไหวถลาไปจิกหัวตบคุณเทียน มะลิกับยี่สุ่นตกใจมากรีบลากตัวออกไป ทิ้งคุณเทียนให้ใบบัวช่วยประคอง คุณเทียนลอบยิ้มร้าย ฉวยโอกาสนี้หลอกล่อใบบัว

“เขาทำกับฉันขนาดนี้ สมควรหรือไม่ที่ใบบัวจะช่วยฉัน”

“ค่ะ...บัวจะช่วยคุณเทียน”

ooooooo

โมกเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ทั้งตอนที่คุณเทียนเกลี้ยกล่อมใบบัวและตอนชบาบุกมาเอาเรื่อง

คุณเทียน แววตามีเลศนัยของคุณเทียนทำให้เขาไม่ไว้ใจ และอดไม่ได้จะไปถามขนมกล้วย

“พี่ขนมกล้วย...ที่คุณเทียนไม่สู้แม่ชบาเป็นแผนของคุณเทียนใช่ไหม”

ขนมกล้วยสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ได้แต่เฉไฉไม่ตอบคำถามโมก

“ถ้าใช่แล้วยังไง ไม่ใช่แล้วยังไง โมกจะไม่ทำเพื่อคุณเทียนหรือ”

“มันก็จริง...ไม่ว่ายังไง สุดท้ายผมก็ต้องทำเพื่อคุณเทียนอยู่ดี”

สีหน้าสลดของโมกทำให้ขนมกล้วยสงสาร “ทำเพื่อคุณเทียนเถอะนะโมก...ล้างอายให้คุณเทียน เสร็จงานแต่งของนังสองพวงเมื่อไหร่ คุณเทียนจะได้เป็นอิสระต่อความแค้นเสียที”

ขนมกล้วยเชื่อว่าคุณเทียนจะหยุดหากได้ล้างแค้น แต่โมกกลับส่ายหน้าด้วยความหนักใจ

“แต่ผมเห็นแม่ชบาแล้ว ผมกลัวจะแก้แค้นกันไปมามากกว่าสิพี่ขนมกล้วย”

ชบาไม่ได้ยี่หระเรื่องคุณเทียนอีก วิ่งวุ่นเตรียมงานแต่งให้ลูกสาว เจ้ากี้เจ้าการทุกเรื่องแม้แต่เครื่องประดับของผัวก็จัดแจงถอดสร้อยประพาฬของเขาและสวมสร้อยทองที่พ่อแม่มิกหอบหิ้วมาเป็นสินสอดให้แทน

อังกาบมองมาด้วยความหน่ายใจ ห้ามอะไรไม่ได้ ได้แต่ปล่อยให้ผัวเมียเจรจากันเอง ขุนสักก็ไม่ได้คิดมาก ยอมถอดสร้อยประพาฬเพื่อตัดรำคาญ ไม่รู้เลยว่านั่นจะเป็นการทำให้ภัยมาถึงตัวเร็วขึ้น!

พวงแสดไม่ติดใจเรื่องมิกจะแต่งงานกับน้องสาวแล้ว เพราะมีเรื่องหนักใจกว่าคือเธอตั้งท้องกับพุด เมื่อชบารู้เพราะเห็นเธอเหม็นอาหารและอาเจียนก็สติแตก

“แม่จะตกใจอะไรนักหนา ฉันนอนกับพี่พุดมาฉันก็ต้องท้องสิ”