ดอกหญ้าในพายุ

“กล้าพูดกับพ่อขนาดนี้เลยหรือไม่มีความเคารพยำเกรงกันเลยสักนิด มันใช้ได้ที่ไหน พ่ออุตส่าห์ทุ่มเททุกอย่างเพื่อวางอนาคตที่มั่นคงให้ลูกแต่ลูกพยายามต่อต้านพ่อตลอด”

สองพ่อลูกความคิดไม่ตรงกันก็เลยมีปากเสียงเถียงกันใหญ่โต บัวไม่อยากไปเรียนต่อเมืองนอกอยากเรียนดนตรีที่ตัวเองรัก แต่ปวีณไม่ยอมให้ทำอย่างนั้นยื่นข้อเสนอถ้าเธอยอมไปเรียนเมืองนอกจะยกบริษัทและสมบัติทั้งหมดให้เธอแต่ผู้เดียว บัวไม่ใช่เป็นพวกวัตถุนิยมจึงไม่สนใจเดินหนีไปหน้าตาเฉย จิตราที่ฟังอยู่นานแล้ว ต่อว่าน้องชายว่าบ้าไปแล้วหรือถึงเลี้ยงลูกด้วยการเอาเงินทองมาล่อแบบนี้

“ก็บัวมันดื้อ พี่จิตก็เห็นนี่ครับให้ไปทางนี้ก็จะไปอีกทาง ทำไมบัวถึงไม่ว่านอนสอนง่ายเหมือนสิตา”

จิตราแนะให้ปวีณเลี้ยงลูกด้วยความรักไม่ใช่เอะอะก็เสนอจะให้เงิน...

หลังเลิกเรียน บัวมานั่งรอพันอยู่ใต้ต้นไม้ เห็นนักเรียนชายหญิงคู่หนึ่งนั่งกินมาม่าคัพอย่างมีความสุข คิดถึงพงศ์ระพีขึ้นมาจับใจ พอพันชวนไปซ้อมดนตรีที่บ้านของเขาเธอจึงรับคำเชิญทันที ไม่นานนัก พันพาบัวมาถึงบ้านตัวเอง เธอเห็นบ้านเงียบเชียบถามว่าพ่อกับแม่ของเขาไปไหน แต่ไม่กล้าถามถึงพงศ์ระพี

“สองหนุ่มสาวเขาควงกันไปดูหนัง แม่เขางอนพ่อ พ่อก็เลยเอาใจกว่าจะกลับมืดๆแหละ ทางสะดวก”

บัวเห็นเปียโนก็พุ่งไปหาทันที พงศ์ระพีเดินเข้าบ้านได้ยินเสียงเปียโน มองไปยังต้นเสียงเห็นพันกับบัวนั่งเล่นเปียโนคู่กัน ใจหายวูบไม่อยากเห็นภาพบาดตาเดินหลบไปอีกทางหนึ่ง...

วิภูษาตกอับไม่มีปัญญาจะซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมแพงระยับเหมือนที่เคยทำ แต่กลับพบว่าเปรียวมีเงินมากมายจับจ่ายของพวกนี้ได้ จึงขอให้เพื่อนช่วยแนะนำช่องทางหาเงินให้บ้าง เปรียวก็เลยพาเธอไปพบกับเหมียวกะเทยไฮโซเจ้าของสถานเสริมความงาม พอเห็นหน้าเขาเท่านั้น วิภูษาลากเปรียวกลับแทบไม่ทัน เพราะเธอกับแม่รู้จักเหมียวเป็นอย่างดีเนื่องจากเป็นลูกค้าร้านเสริมความงามของเขามาก่อน...

ในเวลาไล่เลี่ยกัน บัวออกมาเดินเล่นที่สวนบ้านพัน เห็นรถพงศ์ระพีจอดอยู่แต่ไม่เห็นเจ้าของรถก็เดินหา โชคไม่ดีเจอนงรามที่เปลี่ยนใจไม่ไปดูหนัง ท่านเห็นบัวก็ชักสีหน้าใส่ พูดอย่างไม่อ้อมค้อมว่าไม่ต้องการให้เธอคบหากับพัน เนื่องจากเธอมีตาเป็นโจร ท่านอยากให้ลูกชายของท่านได้เจอกับคนทัดเทียมกัน

“ฉันผิดหวังกับสะใภ้คนโตมาคนหนึ่งแล้ว ฉันไม่พร้อมเสียใจอีกเป็นครั้งที่สอง หวังว่าเธอคงจะเข้าใจนะ”

โดนดูถูกขนาดนี้ บัวอยู่ต่อไปไม่ไหว เดินออกจากบ้านโดยไม่ร่ำลาพัน ยังไม่ทันถึงประตูรั้วพงศ์ระพีมาขวางไว้ สั่งให้ขึ้นรถจะพาไปส่งบ้านให้ เธอดีใจที่เจอเขาแต่ต้องเก็บอาการไว้ ขอร้องเขาอย่าเพิ่งพากลับบ้าน

ooooooo

การที่นงรามไปพูดบางอย่างกับบัวจนหนีกลับโดยไม่บอกกล่าวให้พันรู้ ทำให้เขามีปากเสียงกับแม่ สารินทร์เตือนนงรามจะใช้ความเป็นแม่บังคับให้ลูกเลิกคบกับบัวไม่ได้ เธอไม่สน ยืนกรานไม่ยอมเสียลูกให้กับผู้หญิงที่ไม่เหมาะสมอย่างบัวเด็ดขาด...