ดอกหญ้าในพายุ

“โอ๊ยขอบคุณมากเลย รักครูพันที่สุด”

พงศ์ระพีเดินมาหยุดที่ทางเข้าห้องโถง เห็นบัวจับมือพันอยู่ก็ชะงัก นึกถึงตอนที่คุยกับเพ็ญพธูที่แนะให้เขาบอกความในใจให้บัวรู้ เขาตัดสินใจทำตามคำแนะนำของเพ็ญพธู แต่ต้องชะงักเมื่อได้ยินคำพูดของพันที่ชวนให้บัวมาคบหาเป็นแฟนกัน แถมยังสารภาพว่ารักเธอ ต้องการจะแต่งงานกับเธอ ขอคบหาเป็นแฟนได้ไหม พงศ์ระพี

เห็นน้องมีความสุขก็ไม่อยากทำลายตัดใจเดินจากไป

บัวเห็นพงศ์ระพีแต่พันไม่เห็น รีบวิ่งตามจนทัน ต่อว่าว่าทำไมถึงรีบกลับ ตกลงที่เขามาวันนี้มาหาปวีณหรือมาหาเธอ เขาโกหกว่าเพ็ญพธูมาหาเธอไม่ได้ก็เลยฝากให้เขามาขอบใจแทน แต่พอดีเห็นเธออยู่กับพันจึงไม่อยากรบกวน บัวผิดหวังมากเขามาเพื่อเรื่อง

แค่นี้เองหรือ

“ความจริงจะมาคุยเรื่องพันด้วย พันเขาสารภาพกับฉันแล้วว่าชอบเธอ ฉันก็ตั้งใจจะมาเป็นพ่อสื่อให้ แต่คงไม่จำเป็นแล้ว”

พงศ์ระพียังคุยอวดสรรพคุณด้านดีในตัวพันให้บัวฟัง และบอกอีกด้วยว่ายินดีมากถ้าจะได้เธอเป็นน้องสะใภ้ บัวยิ่งเสียใจหนักขึ้น ถามเสียงสั่นว่าเขาต้องการแบบนี้จริงๆหรือ พงศ์ระพีนิ่งเงียบ เธอถามซ้ำว่าต้องการให้เธอคบหากับน้องชายเขาจริงหรือ เขาพยักหน้า เป็นจังหวะที่พันตามมาพอดี

“ถ้ามันเป็นสิ่งที่คุณต้องการ ทำไมนังบัวจะทำ ไม่ได้ล่ะ” ว่าแล้วบัวเดินไปจับมือพันมากุมไว้ ตกลงเป็นแฟนกับเขา พันดีใจดึงเธอมากอด รบกวนพงศ์ระพีช่วยเป็นพยานให้ด้วย เธอจะได้ไม่กลับคำ...

ในเวลาเดียวกัน วิภูษาขับรถมาจอดหน้าหอพักของเอกแล้ววานให้หาญที่ติดรถมาด้วยขับรถกลับให้ ตนจะแวะไปหาเพื่อน จากนั้นเดินลิ่วไปที่ห้องพักของเอก เจอเอิบกำลังเคาะประตูเรียกลูกชายมาเปิดรับ เธอรีบหันหลังกลับแต่เอิบเห็นเสียก่อนวิ่งมาจับแขน นี่เอกยังติดต่อกับเธออยู่อีกหรือ วิภูษาสะบัดมือเอิบออก

“ใช่ เพราะเอกทนคิดถึงฉันไม่ไหวใจมันร้อนรุ่มในรสรักที่อีแก่วัยหมดประจำเดือนอย่างป้าไม่มีวันเข้าใจ”

“คุณเป็นผู้หญิงนะคะพูดแบบนี้ออกมามันไม่งามเลย”

“ทนฟังไม่ได้หรือป้า แล้วแบบนี้จะตามลูกทันได้ยังไง” วิภูษายิ้มเย้ย เอิบโมโหเดินกลับไปตบประตูห้องเอก สั่งให้เปิดประตูออกมาคุยกันให้รู้เรื่อง วิภูษาจะบอกให้เอาบุญ เอกหายหัวไปหลายวันแล้ว เธออยากรู้ว่าลูกหายไปไหน วิภูษาเองก็ไม่รู้เหมือนกันเพราะไม่ได้นอนเฝ้า...

เอิบกลับถึงบ้านจินตบุษย์ด้วยสีหน้าเป็นกังวล รุ่งเห็นเข้าก็ร้องทักเป็นอะไรไป ทำหน้าเหมือนโดนโกงแชร์ เธอติดต่อลูกไม่ได้ไปหาที่หอพักก็ไม่เจอ รุ่งหาว่าเธอเป็นกังวลเกินเหตุ เขาอาจไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนๆแล้วกลัวแม่โทร.จิกก็เลยปิดเครื่อง เด็กวัยนี้ไม่ชอบให้แม่ตามจู้จี้ สู้เอาเวลาไปแทงหวยกันดีกว่า

“ถึงข้าจะจนก็ไม่ยุ่งกับเรื่องผิดกฎหมาย ผิดศีลธรรมเด็ดขาด” พูดจบเอิบเดินหน้าเครียดออกไป...

ที่ห้องพักของรจนาจัดให้มีปาร์ตี้ยาอี แก๊งเด็กนรกอยู่กันครบโดยมีหาญนั่งดื่มเหล้าอยู่ที่โซฟา ตะวันเอายาอียาเลิฟผสมลงในโถเหล้ารินแจกทุกคน วิภูษาเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับบ่นเซ็งเนื่องจากไม่เจอเอก เดินมาคว้าแก้วเหล้าที่ตะวันเพิ่งรินไปดื่ม เปรียวหัวเราะคิกๆ

“ท่าทางมันจะตกมัน แต่หาที่ลงไม่ได้ว่ะ”