ดอกหญ้าในพายุ

ยัยตัวแสบแค้นจัด จิกผมเพ็ญพธูมาที่อ่างล้างมือที่ตัวเองเอาหมากฝรั่งอุดไว้จนน้ำเต็มอ่าง จับหัวกดน้ำด่าซ้ำว่าเธอเป็นได้แค่ส้วมสาธารณะ ผู้ชายถึงได้อยากเข้าไปแค่ระบายของเสีย อย่าหวังว่าพี่พีจะมาแต่งด้วย เพ็ญพธูพยายามดันหน้าตัวเองให้พ้นจากน้ำเพื่อหายใจ วิภูษาเหมือนถูกวิญญาณหมาบ้าเข้าสิง จับเธอกดน้ำอีก นักเที่ยวหญิงเข้ามาเห็นก็ตกใจรีบมาแจ้งพนักงานของร้านว่ามีคนตบกันที่ห้องน้ำเข้าไปช่วยห้าม...

พงศ์ระพีได้ยินเสียงนักเที่ยวพูดถึงคนตบกันในห้องน้ำ นึกถึงเพ็ญพธูขึ้นมาได้พุ่งไปที่นั่นทันที เห็นวิภูษากำลังจับเพ็ญพธูกดน้ำก็เข้าไปช่วย วิภูษาถูกวิญญาณหมาบ้าเข้าสิงไม่ยอมปล่อยให้เพ็ญพธูลอยนวลตามมาจิกผมไว้อีก พงศ์ระพีเหลืออดผลักเธอกระเด็นลงไปนั่งแปะกับพื้น เธอไม่ยอมรามือจะเอาเรื่องคนที่มาอ่อยผัวตัวเองให้ได้ รจนากับเปรียวช่วยกันล็อกตัว พลางปลอบให้ใจเย็นๆ พงศ์ระพีอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“น้องวิหาว่าฉันทำให้คุณเลิกกับเขา ฉันพยายามอธิบายแล้วว่าไม่เกี่ยวด้วยเลย”

วิภูษาไม่พอใจที่เพ็ญพธูโกหกหน้าด้านๆพุ่งเข้าใส่อีก พงศ์ระพีตวาดเสียงเข้มเมื่อไหร่จะสำนึกสักที ไม่ใช่ไม่ชอบใครเกลียดใครก็เข้าไปตบ เห็นใครเป็นศัตรูก็จะทำให้เสียโฉม ลองส่องกระจกดูหน้าตัวเองตอนนี้เหมือนคนหรือเหมือนสัตว์ป่า วิภูษาไม่ยอมให้ถูกด่า

ฝ่ายเดียวด่าเขาคืนไปบ้าง

“แล้วพี่พีดีกว่าวิตรงไหน นอกใจเมียออกมาเล่นชู้กับอีนี่”

“เธอไม่มีสิทธิ์พูดคำนี้ ระหว่างเราไม่มีอะไรเหลือความเป็นสามีภรรยาต่อกันอีก พี่จะขอหย่า อาปวีณก็อนุญาตแล้ว” พูดจบพงศ์ระพีประคองเพ็ญพธูแหวกเหล่าไทยมุง

ออกไปไม่สนใจวิภูษาที่โวยวายไม่ยอมหย่า รจนาขอร้องให้เพื่อนใจเย็นก่อน ทำแบบนี้ต่อหน้าพงศ์ระพีมีแต่ติดลบ

ในเวลาต่อมาที่ห้องพักของรจนา วิภูษาเดินอารมณ์บูดผ่านหน้าหาญซึ่งนั่งอยู่ที่โซฟาเข้าห้องนอนตัวเอง เขาอดสงสัยไม่ได้ถามเปรียวกับรจนาที่ตามมาด้านหลังว่าวิภูษาไปกินรังแตนที่ไหนมา ได้ความว่าเธอไปเจอผัวมากับคู่ขาเก่าก็เลยธาตุไฟแตก หาญอยากตอบแทนวิภูษา จึงเข้ามาถามว่าอยากให้ช่วยเอาคืนไหม

“ถ้าเป็นเมื่อก่อนขอเงินแม่ได้ ฉันจ้างนายไปแล้ว” วิภูษาพูดจบก็นึกขึ้นได้ ถอดนาฬิกาเรือนหรูจากข้อมือยื่นให้หาญเป็นค่าจ้างเอาคืนเพ็ญพธู เขารับมาดูๆ

แล้วสวมมันคืนให้เธอ

“ถือว่าผมตอบแทนที่คุณวิให้ผมมาอาศัยอยู่ที่นี่แล้วกัน”

ooooooo

เดชาตามไปง้อดุสิตาถึงหน้าตึกเรียนตามที่บัวแนะนำ ทั้งคู่ปรับความเข้าใจกันได้ในที่สุด จากนั้นดุสิตาชวนเขามาเยี่ยมบัวที่บ้าน เจอเธอกำลังทดสอบแกว่งแขนข้างที่บาดเจ็บ เดชาตกใจปรี่ไปจับแขนไว้

“เฮ้ยๆไม่ได้นะบัว ไหล่ยังบาดเจ็บอยู่ไม่ใช่หรือ เกิดแผลฉีกขึ้นมายุ่งเลย แล้วออกมาทำไมแทนที่จะนอนพัก แบบนี้เมื่อไหร่จะหาย”