ดอกหญ้าในพายุ

“ก่อนเธอจะว่าใครได้สำรวจตัวเองหรือยังว่าทำหน้าที่เมียและแม่ได้ดีพอหรือยัง พี่เห็นเธอเอาแต่ช่วยใช้เงินกับพาลูกช็อปปิ้งไปวันๆจนลูกติดนิสัยฟุ้งเฟ้อ ขี้เกียจไม่ยอมเรียนแทนที่เธอจะปลูกฝังให้ลูกรักการเรียนแต่กลับสอนให้ลูกหาสามีรวยๆชีวิตจะได้สุขสบาย สอนแบบนี้มันใช้ไม่ได้”

“พี่เป็นแม่ที่ดีตายแล้วนี่ ฉันจะคอยดูลูกสาวพี่ว่าจะดีเด่สักแค่ไหน ทึ่มๆโง่ๆอย่างยัยสิตาก็คงไม่แคล้วโดนผู้ชายหลอกเจาะไข่แดงท้องไม่มีพ่อ แหม อยากเห็นหน้าพี่จิตวันนั้นจัง”

จิตราถึงบางอ้อที่แท้ที่วิภูษาเป็นเด็กขี้อิจฉาใจคอร้ายกาจไม่มีความคิดเพราะมีแม่อย่างวรรณพรเป็น

ต้นแบบนี่เอง เด็กก็เหมือนดอกไม้ปลูกอะไรก็ได้อย่างนั้น วรรณพรโมโหเดินปึงปังออกไป...

เมื่อกลับถึงตึกใหญ่ วรรณพรถึงกับอึ้งที่เจอวิภูษากำลังค้นกระเป๋าของตัวเองเพื่อหาเงินไปใช้ ร้องห้ามเสียงหลงไม่ให้เอาไป แล้วเข้าไปยื้อแย่งเงินคืน วิภูษาโทษว่าเป็นความผิดของแม่ที่ไม่ยอมโอนเงินให้เธอ

“ตอนนี้พ่อแกให้เงินแม่แค่ค่ากินค่าใช้ค่าดูแลบ้าน แม่จะเอาเงินเยอะแยะที่ไหนมาให้แกผลาญได้เหมือนแต่ก่อน ถ้าแกอยากได้เงินใช้สบายมือแกก็ต้องไปขอคืนดีกับตาพี แค่ไปขอโทษเขาเองนะลูก”

“พี่พีให้ความสุขวิไม่ได้ เรื่องอะไรจะกลับไปให้โง่ แม่ดูวิสิวิยังสาวยังสวยใครๆก็อยากนอนกับวิทั้งนั้น”

วรรณพรโมโหตบลูกหน้าหันฐานโง่ซ้ำซาก วิภูษาโกรธด่าแม่คืนไปบ้าง แล้วกระชากเงินไปจนได้ แต่ยังไม่ทันจะขึ้นรถ ปวีณกลับเข้ามาเสียก่อน เธอไม่วายปากเสียพูดจาแดกดันพ่อตัวเองว่าย้ายไปอยู่กับลูกสาวสุดเลิฟมีความสุขดีไหม ปวีณมองกระโปรงสั้นจู๋ของลูกแล้วทนไม่ได้ ต่อว่าว่าทำไมทำตัวเหมือนผู้หญิงชั้นต่ำเข้าไปทุกที แทนที่จะสำนึก เธอกลับคุยอวดว่าใส่ชุดแบบนี้ทีไรหนุ่มๆ มองเหลียวหลัง

“แกคิดว่าไอ้ผู้ชายที่มันมองแกเพราะเห็นแกเป็นดอกไม้มีราคาหรือยังไง เปล่าเลยผู้ชายมันมองผู้หญิงที่ชอบแต่งตัวยั่วยวนเป็นแค่ดอกไม้ริมทางไร้คุณค่าไม่มีราคา”

“ใช่วิมันไร้ค่า วิไม่ได้เลอเลิศเหมือนอีลูกนอกคอกของคุณพ่อนี่ เชิญเชิดชูมันได้ตามสบายเลย” วิภูษาเดินไปขึ้นรถขับออกไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัว ปวีณมองตามเสียใจที่ลูกทำตัวไร้ค่า...

นอกจากจะทำตัวเองไร้ค่าแล้ววิภูษายังกระทำต่อผู้อื่นเหมือนคนคนนั้นไร้ค่าอีกด้วย ป้าซึ่งเป็นพนักงานเก็บเงินของคอนโดฯมาทวงค่าเช่า แทนที่เธอจะให้เงินดีๆกลับเอาเงินปาใส่หน้า ป้าโมโหมากที่อุตส่าห์อะลุ่มอล่วยให้หลายครั้งแต่กลับมาทำแบบนี้ก็เลยด่าพ่อล่อแม่ไปบ้าง หาญช่วยป้าเก็บเงินแล้วบอกให้รีบๆไปก่อนจะโดยวิภูษาเล่นงาน ป้ายื่นใบเสร็จค่าเช่าให้แล้วชิ่งออกมา แต่ไม่วายบ่นเสียงดัง

“พวกเด็กนรกชิงเปรตมาเกิดแท้ๆ นี่มันสังคมกลียุคหรือยังไงมีแต่เด็กนรกแบบนี้เต็มบ้านเต็มเมือง”

วิภูษาฉุนขาดจะตามไปเอาเรื่อง หาญเตือนถ้าเรื่องถึงตำรวจตนอาจซวยไปด้วย เธอถึงสงบลงได้...

หาญเห็นว่าได้อยู่ในห้องพักกับวิภูษาสองต่อสองคิดจะรื้อฟื้นคืนนั้นอีกครั้ง แต่เธอไม่เล่นด้วย แถมทำท่ารังเกียจอีกต่างหาก

ooooooo

ปวีณเห็นบัวแต่งตัวไปเรียนก็แปลกใจ พงศ์ระพีไปลาออกให้แล้วไม่ใช่หรือทำไมถึงยังไปเรียนอีกหรือคิดจะขัดคำสั่งของตน บัวขอเรียนที่นี่ต่อไปส่วนเรื่องค่าเทอมคงไม่พึ่งเงินจากเขาจะส่งตัวเองเรียนเอง