ดอกหญ้าในพายุ

“มันอยากได้ผัวจนตัวสั่น ก็ทำให้มันสมใจดูสิ พี่พียังอยากจะได้มันอยู่ไหม”

เสียงเพ็ญพธูครางปลุกให้หาญตื่นจากภวังค์ เธอค่อยๆปรือตามองไปรอบๆเห็นหาญโถมเข้าหาก็ตกใจกรีดร้องลั่น อีกมุมหนึ่งหน้าโรงแรม พันขับรถมาจอดยังไม่ทันสนิท บัวพุ่งลงจากรถได้เข้าไปแหวกม่านตามห้องหารถแท็กซี่ โดยที่พันกับเดชาแยกไปหาอีกทาง เพ็ญพธูกำลังจะเสียท่าให้หาญ แต่บัวเปิดประตูผลัวะเข้ามาเสียก่อน โดดถีบคนชั่วกระเด็นตกเตียง เขาตกใจเธอโผล่มาได้อย่างไร

“เมื่อไหร่แกจะเลิกทำเรื่องชั่วๆสักที โกรธแค้นฉันก็เล่นฉันคนเดียว ไปทำร้ายคนอื่นทำไม ฉันจะจับแกส่งตำรวจด้วยมือฉันเองไอ้หาญ” ว่าแล้วบัวตามไปเตะต่อยหาญล้มกลิ้งล้มหงายไปทางที่เพ็ญพธูอยู่ เป็นจังหวะเดียวกับพันและเดชาพรวดพราดเข้ามา คนชั่วเห็นไม่เข้าทีใช้มีดจี้จับเพ็ญพธูเป็นตัวประกัน

“อย่าทำอะไรเขา คนที่แกอยากฆ่าคือฉันไม่ใช่หรือ ปล่อยเขาแล้วเอาตัวฉันไปแทน”

ทุกคนตกใจกับการตัดสินใจของบัว หาญเห็นดีด้วยสั่งให้เธอเดินถอยหลังเข้ามาพอถึงตัวเขาผลักเพ็ญพธูใส่พันกับเดชาขู่ซ้ำถ้าไม่อยากให้บัวกระเดือกหลุด

อย่าตามมา แล้วใช้มีดจี้คอบัวลากออกจากห้อง จับคว่ำหน้ากับกระโปรงรถแท็กซี่ ควานหากุญแจมือเพื่อเอามาล็อกแต่ไม่เจอ บัวสบช่องพลิกตัวถีบหาญมีดกระเด็น

เขาตามไปคว้ามีดแต่บัวเหยียบมือไว้ เตะเสยปลายคางซ้ำจนหงายเงิบ แล้วคว้ามีดจ่อคอเขา บอกให้มอบตัวดีกว่า อายุเขายังน้อย รับโทษออกมาก็ยังสามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้ อย่าทำลายชีวิตตัวเองอีกเลย

“แกนั่นแหละที่ทำลายชีวิตฉันจนไม่เหลือ

อะไร ชีวิตแกมีตามีพ่อ มีญาติพี่น้อง แต่ในโลกของฉันมีพ่อแค่คนเดียว ฉันต้องอยู่อย่างไม่มีใคร ไม่มีเลย ก็เพราะแกอีบัว”

“ไอ้ห้าวมันเป็นผู้ร้ายคิดฆ่าตาฉัน มันเป็นเรื่องของกรรมตามสนอง”

“แล้วไอ้กล้าตาแกล่ะ มันก็เป็นโจร กรรมก็ต้องตามสนองมันเหมือนกัน อย่ามาทำโกหกตอแหลแยกดีแยกชั่วเพราะแกมันก็สายเลือดโจรเหมือนฉันนั่นแหละ คิดจะถีบฉันลงนรกคนเดียวเหรอวะ ยังไงแกกับฉันก็ต้องไปอยู่นรกขุมเดียวกัน” คำพูดของหาญทำให้บัวค่อยๆลดมีดลง เขาอาศัยจังหวะนั้นต่อยเธอล้มแล้ววิ่งขึ้นรถแท็กซี่ขับออกไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่รู้ว่าเธอตั้งใจปล่อยให้เขาหนี

“แกพูดถูก ฉันเป็นคนทำลายชีวิตแก” บัวพึมพำกับตัวเอง เดชากับพันตามออกมาทันเห็นหลัง รถแท็กซี่ไวๆ จะวิ่งตามก็ห่างเกินไป จึงวิ่งกลับมาหาบัว ถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า เธอส่ายหน้าวานให้เดชา ไปดูเพ็ญพธูให้ก่อน เห็นบาดเจ็บ พันให้ความมั่นใจว่าหาญจะต้องหนีไม่รอดเพราะโทร.แจ้งตำรวจแล้ว มีเสียงมือถือเพ็ญพธูดังขึ้น บัวกวาดตามองหาเห็นตกอยู่ที่พื้นรีบเก็บขึ้นมารับสาย ปรากฏว่าชินโทร.มา

“คุณเพ็ญมีนัดประชุมงานที่บริษัทครับ แต่ก็ไม่เห็นมาสักที อะไรนะครับ คุณเพ็ญโดนไอ้หาญจับตัว”

พงศ์ระพีคว้ามือถือไปคุยเอง “ฉันเองนะ เพ็ญเป็นยังไงบ้าง แล้วแจ้งตำรวจหรือยัง”