ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"
ตอนที่ 9
“เวหา พูดตรงๆนะ ช่วงนี้ก็ถือว่าเป็นบั้นปลายชีวิตของอาม่าแล้ว กลับมาอยู่บ้านให้อาม่าได้เห็นหน้าก่อนตายเถอะ ถือว่าตอบแทนบุญคุณอาม่าครั้งสุดท้ายนะ”
“ตอบแทนไปแล้วอั๊วจะได้อะไร”
“เลิกคิดจะเอาแต่ได้ แล้วหัดให้คนอื่นบ้าง นั่นอาม่านายนะ!” ภูผาแทรกขึ้นอย่างสุดทน เวหาหันหน้าหนี เส็งหน้าเครียดบอกภูผาว่าปล่อยไปเถอะ คงกู่ไม่กลับแล้ว เดี๋ยวตนจะไปบอกอาม่าเองว่าเวหาตายไปแล้ว
“ทำอย่างนั้นได้ก็ดี แต่ถ้าจะให้ดีกว่านั้นนะ บอกอาม่าไปว่ามีหลานแค่คนเดียวคือไอ้ภูผา ส่วนหลานที่ชื่อเวหาอาม่าเลอะเลือนคิดไปเอง”
“ไปให้พ้น! จะไปตายห่าที่ไหนก็ไป!!” เส็งไล่ตะเพิด เดือนพึมพำเสียงแผ่วว่าบาปกรรมเหลือเกิน แล้วเดินไปปลอบเส็ง ภูผาทนไม่ไหวตามเวหาออกไปทันที เวหาถามว่าป๊าเป็นคนไล่ตนเองแกจะเอาอะไรอีก ภูผาชกหน้าเวหาทันทีแล้วจะตามซ้ำ
“หยุด!” ทอรุ้งตวาด ภูผากำหมัดค้าง “ไม่ได้เจอกันนาน ยังเป็นนักเลงอยู่เหมือนเดิมนะ” ภูผาอุทาน...รุ้ง... “ออกไปจากโรงพยาบาลของฉัน ก่อนที่ฉันจะเรียก รปภ.” ภูผาขอให้ฟังตนก่อน “ฉันไม่จำเป็นต้องฟังอันธพาลอย่างคุณ”
ภูผาเสียใจที่ทอรุ้งเข้าใจผิด ในขณะที่เวหายิ้มสะใจมาก!
ooooooo
เวหาขอบใจทอรุ้งที่เข้ามาห้าม ไม่อย่างนั้นตนคงถูกต่อยยับไปแล้ว
ทอรุ้งถามว่าภูผามาทำอะไร เขาจะเอาอะไร เวหาเลี่ยงว่าเรื่องมันยาวไว้ตอนเย็นกินข้าวจะเล่าให้ฟังตอนนี้ต้องไปตรวจคนไข้แล้ว บอกทอรุ้งให้ไปรถตน ตนจะไปส่งเอง
ฝ่ายภูผากลับถึงบ้าน อาม่าถามว่าทำไมเวหาไม่กลับมาด้วย เส็งตัดสินใจพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า
“อาม้า...ฟังอั๊วนะ อาเวหาอีตัดขาดกับพวกเราแล้ว อีอยากไปมีชีวิตของอี อีจะไม่กลับมาแล้ว ม้าเลิกพูดถึงมันได้แล้ว”
“ทำไมล่ะอาเส็ง”
“ก็เพราะครอบครัวเรามันต่ำต้อยไงม้า เป็นแค่คนจีนโล้สำเภามา อาชีพก็แค่ขายของเล็กๆน้อยๆ ไม่ได้เป็นคนร่ำรวยมีชาติตระกูล มันเลยไม่ชอบ ไปเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนนามสกุลตั้งต้นชีวิตมันใหม่ไปแล้ว”
อาม่าถามว่าอีเป็นคนอย่างนั้นจริงหรือ เดือนบอกอาม้าให้ลืมๆ เวหาไปเถอะ เราอยู่กันแค่นี้ก็ดีแล้ว คิดเสียว่ามีภูผาเป็นหลานคนเดียวก็พอแล้ว อาม่าบอกว่าตนมีหลานสองคนจู่ๆ มาบอกให้ตนลืมไปคนนึง...พูดแล้วพยักหน้าบอกว่าจะพยายามก็แล้วกัน แล้วลุกไป เส็งถามว่าม้าจะไปไหน
“ไปนอน เผื่อตื่นมาแล้วมันจะลืมหลานไปได้คนนึง”
พออาม่าไป เดือนบอกภูผาว่าอย่าเพิ่งกลับเลยอยู่เป็นเพื่อนอาม่าสักพักก่อน กลัวหายไปทั้งสองคนแกจะยิ่งทรุด ภูผาเห็นด้วย รุ่งขึ้นจึงโทร.บอกกานต์ว่าจะอยู่ดูแลอาม่าที่กรุงเทพฯต่ออีกสักพัก พอต้อยติ่งรู้ก็ไม่พอใจหาว่าเพราะยัยคุณหนูนั่นทีเดียว ถ้าไม่ติดงานจะตามไปลากพี่ภูผากลับมาเดี๋ยวนี้เลย
