ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

ภูผาได้รับโทรศัพท์จากที่บ้านบอกว่าอาม่าหายไป เขารีบไปที่บ้านทันที รู้จากเดือนว่าพักหลังอาม่ามีอาการหลง วันนี้ตนซักผ้าอยู่หลังบ้านเสร็จแล้วจึงรู้ว่าอาม่าหายไป ออกไปถามคนในตลาดก็ไม่มีใครเห็น

ภูผาถามว่าแล้วป๊าล่ะ เดือนบอกว่าออกไปขายปุ๋ยยังไม่รู้เรื่อง ภูผาจึงขับรถออกไปวนหาแถวนี้ก่อน

เส็งกลับมาพอรู้ว่าม้าหายไปก็บ่นเดือนว่า

บอกแล้วว่าให้ดูม้าดีๆ ก็พอดีภูผากลับมาบอกว่าชาวบ้านเห็นอาม่าขึ้นรถเมล์ไป สายอะไรก็จำไม่ได้ ภูผาถามว่าพักนี้อาม่าขึ้นรถเมล์ไปไหนบ่อยไหม เดือนว่าไม่มี เส็งบอกว่าเห็นแกบ่นๆว่าจะไปโรงพยาบาลอยากไปเจอเวหา ภูผาจึงขับรถไปที่โรงพยาบาล

อาม่าไปโรงพยาบาลจริงๆ ไปถามหาเวหาก็ไม่มีใครรู้จัก พยาบาลกระซิบกันว่าดูแกหลงๆนะ จึงพาไปพักที่แผนกก่อน ส่วนหลานอาม่าเดี๋ยวจะตามหาให้ ภูผามาถึงจึงรู้จากพยาบาลว่าตอนนี้พาอาม่าไปพักอยู่ที่แผนก แล้วพาภูผาไป

ปรากฏว่าอาม่าเจอเวหาระหว่างทาง อาม่าดีใจเข้าไปคว้าแขนไว้พร่ำเรียกอาเวหา...พอเวหาหันไปเห็นเป็นอาม่าก็ทำหน้างงบอกว่าตนชื่อจตุรภัทรไม่ใช่เวหา บอกพยาบาลให้รีบพาไปเดี๋ยวคนแตกตื่นกันหมด

“ปล่อยอั๊ว อั๊วไม่เลอะเลือน คนที่เลอะเลือนคือลื้อ อาเวหา!” อาม่าร้องตะโกน ดิ้นสุดแรง พยาบาลจึงปล่อย ก็พอดีภูผามาถึง อาม่ามองเวหาที่เดินหนีไป หันมาเจอภูผา อาม่าบอกให้พากลับบ้าน

“ครับอาม่า” ภูผาเข้าประคองอาม่าพากลับไป

เวหาเดินหนีอาม่าจนเช้านี้ก็ยังไม่หายเครียด

มีเพื่อนหมอมาบอกว่าหมอนลินีถามหาอยู่ เขาจึงไปพบที่ห้องรับแขกของโรงพยาบาลด้วยท่าทีเย็นชา บอกว่ามีอะไรก็พูดมาเลย จะตำหนิอะไรตนอีก

“มองโลกในแง่ดีบ้างสิ เมื่อวานนี้ญาติเธอมาเยี่ยมเหรอ” เห็นเวหาอึกอัก หมอนลินีจึงตัดบท “เอาเถอะ ฉันจะไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัว ขอพูดแต่เรื่องงาน ฉันอยากให้เธอปฏิบัติหน้าที่ของตัวเองให้เต็มที่ คนเป็นหมอต้องคิดถึงคนไข้เป็นอันดับแรก ที่ผ่านมาฉันว่าเธอใส่ใจคนไข้ของเธอน้อยลงนะ ควรจะปฏิบัติกับเขาให้ดี ไม่ใช่ใส่อารมณ์กับคนไข้ เธอมีปัญหาส่วนตัวอะไรหรือเปล่า”

“ก็ไม่มีอะไร” เวหาท่าทีหมางเมินเย็นชามาก

“ฉันเตือนเธอด้วยความหวังดี และหวังว่าเธอจะคิดได้ ลองกลับไปคิดดูนะเวหา ฉันจะรอวันที่เธอเป็นหมอจากจิตวิญญาณ”

เวหาหันหน้าหนีอย่างไม่อยากฟัง

เช้านี้ ผอ.ทินราช หมอนลินีและหมออีกสองสามคนเข้าไปในห้องประชุม เลขาพาทอรุ้งตามเข้ามา ทอรักยิ้มให้น้อง ผอ.ทินราชแนะนำว่านี่ลูกสาวคนเล็กของผม ทอรุ้งจึงเอ่ยแนะนำตัวเอง

“สวัสดีค่ะ ทอรุ้ง พิทักษ์กิจ ค่ะ วันนี้มาเริ่มงานที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์เป็นวันแรก ไม่ต้องเกรงว่ารุ้งเป็นลูกสาวของคุณพ่อนะคะ มีอะไรก็แนะนำตักเตือนรุ้งได้เสมอค่ะ ขอบคุณค่ะ”

เวหาจ้องทอรุ้งอย่างเป็นเป้าหมายต่อไป แต่ก็ไม่พ้นสายตาของหมอนลินีที่มองอย่างรู้ทัน ได้แต่ถอนใจ