ตอนที่ 9
วันต่อมาคนงานเอาแตงโมมาให้ภูผากิน เขาถามว่าลุงวัฒน์เอามาให้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ซักถามคนงานจนต้อยติ่งกลัวความแตกแทรกเข้าไปบอกว่าคงเป็นหมอนุส คนงานบอกว่าสาวกว่านั้น ภูผาเอะใจว่าเป็นทอรุ้ง ต้อยติ่งบอกว่าไม่ใช่เพราะเขาไปอยู่เมืองนอกไม่กลับมาแล้ว แต่ภูผาสังหรณ์ใจวิ่งออกไปทันที
ไปถึงไร่ทวีวัฒน์ถามลุงวัฒน์ที่กำลังแต่งกิ่งต้นไม้อยู่ว่าทอรุ้งกลับมาแล้วหรือ ลุงวัฒน์ร้องอ้าว รุ้งไปหาที่โรงปุ๋ยไม่เจอกันหรือ ภูผาบอกว่าเมื่อวานตนมีธุระอยู่ข้างนอกทั้งวัน ถามว่าตอนนี้รุ้งอยู่ไหน ลุงวัฒน์บอกว่าเพิ่งกลับไปเมื่อกี๊นี้เอง ภูผาขึ้นรถไปหันมาขอบคุณลุงวัฒน์ที่ฝากแตงโมไปให้แล้วถอยรถพรืดออกไปเลย
“ยัยรุ้งก็แปลก งอนอะไรนักหนา ทางนี้ก็ใจร้อน โอ๊ย...หนุ่มสาว” ลุงวัฒน์พึมพำแล้วดูต้นไม้ต่อ
พอภูผาขับรถออกจากไร่ทวีวัฒน์ก็เจอต้อยติ่งปั่นจักรยานสวนมาโบกไม้โบกมือให้หยุด บอกภูผาว่า อย่าตามเขาเลย ถ้าเขาอยากเจอเขาก็ต้องอยู่รอ แต่นี่เอาของมาให้แล้วรีบกลับไปเลย ภูผาบอกว่าจะไปคุยกับลุงวัฒน์ต้อยติ่งบอกเสร็จแล้วให้รีบกลับ แต่พอภูผาออกรถ
ลุงแสงก็วิ่งมาดักหน้ายื่นกระดาษโน้ตให้บอกว่า คุณหนูรุ้งฝากไว้บอกว่าถ้าเจอเถ้าแก่เอาให้ด้วย ภูผารับไปอ่านอย่างตื่นเต้น
“ถ้ายังไม่ลืมกัน ขอนัดเจอที่ศาลาริมน้ำ เย็นนี้”
ภูผาดีใจมากถามลุงแสงว่าเขานัดเจอเย็นนี้ เขายังอยากเจอตนใช่ไหม ลุงแสงถามว่าแล้วไปได้ไหมล่ะลุงจะได้โทร.บอก ภูผาบอกว่าได้ ตนจะไปเดี๋ยวนี้เลยลุงแสงถามว่าจะไปทั้งมอมแมมอย่างนี้เลยหรือ ภูผาจึงนึกได้รีบกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
ภูผาฝากงานกับต้อยติ่งบอกว่าไปสองสามวันแล้วจะกลับ เฝ้าโรงงานให้ดีด้วย แต่พอจะออกไป เสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะก็ดังขึ้น ภูผาจึงเดินกลับไปรับ
เมื่อลุงแสงโทร.ไปบอกทอรุ้งว่าเอาจดหมายให้ภูผาแล้วเขาบอกว่าจะไปตามนัดเย็นนี้ ทอรุ้งยิ้มดีใจ พอดีดารกาเดินเข้ามาถามว่ายิ้มอะไรอยู่คนเดียว ทอรุ้งบอกว่าเพื่อนนัดเจอกันเย็นนี้
ดารกาบอกให้เลื่อนไปก่อนเพราะวันนี้แม่นัดคุณสกาวใจกับเมธัสลูกชายเขากินข้าวกัน ทอรุ้งบอกว่าไม่เป็นไรเชิญคุณแม่ตามสบาย
“นี่! ฉันนัดให้มาเจอเธอ เมธัสน่ะ จำพี่เขาได้ไหม เดี๋ยวนี้เขาหล่อขึ้นเยอะเลยนะ”
ทอรุ้งถามว่าแม่จะนัดเขามาดูตัวรุ้งใช่ไหม ติงว่าตนไม่ใช่สินค้า ถ้าจะแต่งงานก็ขอเลือกเองได้ไหม
ดารกาบอกว่าได้ ถ้าไม่ชอบเมธัสก็ยังมีลูกชายรัฐมนตรี แล้วยังมี...ทอรุ้งถามขัดขึ้นว่า ตกลงรุ้งต้องเลือกจากที่คุณแม่เลือกมาแล้วใช่ไหม ดารกาบอกว่าใช่ ทอรุ้งไม่พูดอะไรได้แต่ทำหน้าเซ็ง
ooooooo










