ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

ลุงวัฒน์ติงว่าแต่ก่อนติดกันอย่างกับตังเม ตอนนี้บอกว่าไม่สนิท บอกทอรุ้งให้ไปเยี่ยมเขาหน่อย สั่งแสงให้เลือกแตงโมสวยๆเอาไปฝากภูผาสักเข่งด้วย

แต่พอทอรุ้งไปถึงโรงงานปุ๋ยถามหาภูผา คนงานบอกว่าเถ้าแก่ไม่อยู่ออกไปธนาคาร ให้นั่งรอก่อน ทอรุ้งบอกว่าวันหลังค่อยมาใหม่ดีกว่า

แต่พอจะกลับทอรุ้งเห็นรูปขนาดใหญ่ที่ผนัง เป็นรูปต้อยติ่งเกาะแขนภูผาอย่างสนิทสนม ก็ชะงัก

ขณะภูผากับต้อยติ่งจะขึ้นรถกลับจากธนาคาร ต้อยติ่งถือถุงกล้วยแขกชวนภูผากิน แต่ถูกเด็กคนหนึ่งมากระชากถุงกล้วยแขกวิ่งหนีไป ภูผาไล่ตาม ต้อยติ่งนึกว่าเขาจะไปจับเด็ก แต่ภูผาวิ่งตามไปเพื่อสั่งสอน

เด็กขอโทษบอกว่าตนหิว ภูผาบอกว่าหิวก็ทำอย่างนี้ไม่ได้ ตำรวจจับได้ติดคุกแน่ ถามว่าเรียนหนังสือหรือเปล่า เด็กส่ายหน้า เขาให้ที่อยู่โรงปุ๋ยบอกว่าพรุ่งนี้ให้ไปหาที่นั่นมีข้าวให้กินแต่ต้องทำงานนะ ต้อยติ่งยื่นถุงขนมให้บอกว่าวันหลังอย่าไปขโมย และภูผาก็ให้เงิน 20 บาทไปกินข้าว

ทอรุ้งตามไปที่ธนาคารจอดรถฝั่งตรงข้ามเห็นภูผาเดินออกมากับต้อยติ่งก็ชะงักเบือนหน้าหนี แต่ภูผาเห็นพอดี จ้องมองเพื่อความแน่ใจ ถูกต้อยติ่งตีแขนถามว่ามองสาวเหรอ ทอรุ้งได้ยิน นึกเสียใจว่า...ไม่น่ามาเลย

ไม่เพียงเท่านั้นเมื่อแวะกินอาหารที่ร้านยังไปเข้าร้านเดียวกันอีก คราวนี้ต้อยติ่งจำทอรุ้งได้แล้ว เมื่อภูผาถามถึงสมคิดก็ทำเป็นร้องไห้ให้ภูผาปลอบ ซ้ำยังเช็ดรอยเปื้อนที่หน้าให้ จนทอรุ้งทนดูไม่ได้วางเงินค่าอาหารแล้วลุกไปเลย

กลับถึงโรงงานปุ๋ย ขณะภูผาเอาของไปเก็บในครัว ต้อยติ่งเห็นแตงโมเป็นเข่งวางอยู่ก็ถามว่าลุงวัฒน์เอามาให้อีกแล้วหรือ คนงานบอกว่าหลานสาวชื่อทอรุ้งเอามาตนลืมบอกเถ้าแก่ไป ต้อยติ่งหน้าตึงบอกว่าไม่ต้องตนจะบอกเอง ส่วนแตงโมก็ยกให้คนงานเอากลับไปกินทั้งเข่งเลย

ooooooo

ทอรุ้งกลับถึงไร่ทวีวัฒน์ก็นั่งเศร้า จนลุงวัฒน์กับป้านุสมาเจอถามว่าทำไมกลับมาเร็ว เจอภูผาไหม ทอรุ้งบอกไม่เจอเขาคงงานยุ่ง ตนฝากคนงานไว้แล้วถ้าเขาว่างเมื่อไหร่ก็คงมาเอง...ถ้าเขาอยากมา

ป้านุสรู้สึกถึงความไม่ปกติ ถามว่าทำไมพูดอย่างนั้นมีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า ทอรุ้งจึงบอกว่าไม่ได้เจอกันหลายปี แรกๆก็จดหมายคุยกันแต่ผ่านไปไม่กี่เดือนเขาก็หยุด ลุงวัฒน์บอกว่าช่วงนั้นภูผากำลังขยายโรงงาน พูดอย่างผู้มีประสบการณ์ว่า

“แต่ลุงเข้าใจนะ ห่างกันไปนานจะเจอกันอีกทีมันก็มีเขินๆกันบ้าง แต่คนมันเคยชอบกันแป๊บเดียวก็ต่อกันติด” ทอรุ้งพูดเบาๆว่าก็แค่เพื่อนกัน ลุงวัฒน์แซวว่า “เพื่อนกันเหมือนตอนลุงเป็นเพื่อนกับป้านุสไง”

“แต่ลุงวัฒน์ก็ไม่เคยให้ป้านุสต้องรอนานๆใช่ไหมคะ” ทอรุ้งถามอย่างทำใจไม่ได้