ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

“เขาอาจจะยุ่งจนลืมเขียนจดหมายถึงพี่ แต่ถ้าเขาได้รับจดหมายพี่ อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าพี่ยังไม่ลืมเขา”

ต้อยติ่งฟังแล้วเศร้าที่ภูผายังเชื่อมั่นและมั่นคงต่อทอรุ้งไม่เปลี่ยนแปลง

พอบ้านเส็งได้รับรูปจากภูผา ทุกคนตื่นเต้นดีใจที่ภูผามีโรงงานใหญ่โตมีคนงานหลายคน เห็นต้อยติ่งเกาะแขนภูผาเดือนถามว่านี่เมียหรือ ภูผาบอกว่าต้อยติ่งเป็นน้องของสมคิดตนเอาไปช่วยงานด้วย อาม่าจำได้บอกว่าเด็กคนนี้จริงใจนะ อาม่าบอกภูผาว่ามีโรงงานใหญ่โตแล้วก็ช่วยเวหาตั้งโรงหมอหน่อยสิ

“อาม่า อั๊วยังไม่รวยขนาดนั้น เครื่องจักรก็ยังผ่อนเขาไม่หมดเลย” อาม่าบอกเอาแค่ร้านเล็กๆก็ได้ เช่าห้องแถวสักห้อง เวหาจะได้กลับมาอยู่บ้าน ภูผารับปากว่า “จะให้อั๊วช่วยก็พอช่วยได้ แต่เขาจะเอารึเปล่า”

เดือนมองอาม่าแล้วถอนใจ

ต้อยติ่งมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ๆช่วยภูผาทำงาน แต่ก็เศร้าที่ภูผายังมองเธอเป็นแค่น้องคนหนึ่ง ถามว่าแล้วจะรักตนได้ไหม ภูผานิ่ง ต้อยติ่งบอกว่าไม่เป็นไร วันนี้ไม่ได้ พรุ่งนี้ก็ยังมี ยังไงตนก็จะอยู่ตรงนี้ไม่ทิ้งพี่ไปไหนเด็ดขาด ยื่นนิ้วก้อยให้เกี่ยวแล้วจู่โจมจุ๊บจนภูผาตกใจ ต้อยติ่งขอโทษทำหน้าทะเล้นบอกว่าเซจะล้ม ภูผาตาเขียวใส่ดุว่าอย่ามาโกหก

ต้อยติ่งหัวเราะร่วนวิ่งหนี ท้าว่าเก่งจริงจับให้ได้สิ ภูผาวิ่งไล่พูดอย่างมันเขี้ยวว่า จับได้จะตีให้ตายเลย

ooooooo

3 ปีผ่านไป ในปี พ.ศ.2527...

นุสราขับรถพาทอรุ้งมุ่งหน้ามาที่ราชบุรี ชี้ให้ดูคัตเอาต์โฆษณาใหญ่ “ปุ๋ยกล้าแกร่ง ปุ๋ยดีราชบุรี” มีโลโก้รูปภูเขามีสายรุ้งพาดผ่าน บอกว่า “นั่นล่ะ ของภูผาเขา”

เมื่อไปถึงไร่ทวีวัฒน์ ลุงวัฒน์ทักว่าโตเป็นสาวเต็มตัวแล้ว เรียนจบแล้วหรือ ทอรุ้งบอกว่าเรียนจบและทำงานได้ปีหนึ่งแล้ว นุสราบอกว่าหายไปตั้ง 5 ปีแน่ะ

ทอรุ้งมองไปรอบๆบอกว่าไร่เรายังดูเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงเลย ลุงวัฒน์จึงชวนไปเดินเล่นกัน ทอรุ้งเห็นแตงโมก็ตื่นเต้นว่าลูกสวยๆทั้งนั้นเลย ลุงวัฒน์บอกว่าไร่ของเราได้ปุ๋ยของภูผา ชมว่าปุ๋ยเขาดีจริงๆ ภูผาเองก็เป็นคนดีกตัญญูรู้คุณ ได้ดีแล้วก็ไม่ลืมกัน ขนปุ๋ยมาให้ทีละหลายสิบกระสอบให้เงินก็ไม่เอา ถามทอรุ้งว่าภูผารู้หรือยังว่ารุ้งกลับมาแล้ว

“ยังค่ะ” ลุงวัฒน์บอกว่าเซอร์ไพรส์เขาหน่อย คงดีใจน่าดู ทอรุ้งว่าไม่ดีกว่า เพราะว่า “รุ้งไม่ได้ติดต่อกับเขานานแล้ว เราไม่ได้สนิทกันแล้วค่ะ”