ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

เมื่อภูผารู้ว่าทอรุ้งถูกเวหาวางยานอนหลับก็ไปที่โรงพยาบาลทันที พอผลักประตูเข้าไปก็โผเข้ากอดทอรุ้งด้วยความเป็นห่วง พร่ำบอกทอรุ้งไม่ขาดปาก

“รุ้ง...เราขอโทษนะ เราขอโทษ...ถ้ารุ้งเป็นอะไรไป เราจะฆ่ามัน!”

“...ภูผาห่วงรุ้งจริงๆ เหรอ” ทอรุ้งถามเมื่อตั้งสติได้

เสียงทินราชกระแอมขึ้น ภูผาตกใจหันมอง รีบไหว้และขอโทษ ทินราชบอกว่าเคยเจอเขาเมื่อหลายปีก่อน เขาอาจจำตนไม่ได้ แต่ตนความจำดีถึงได้เป็นหมอไง ทอรุ้งเรียกติง ทินราชบอกว่าพ่อพูดเล่น แต่ตนไม่รู้จักภูผาจริงๆ จึงต้องขอสัมภาษณ์สักหน่อย ถามว่าว่างไปคุยกับตนที่ห้องไหม ภูผาตอบรับด้วยความยินดี

เมื่อไปคุยกันที่ห้องทำงานของทินราชเขาถามว่า “เธอเป็นอะไรกับรุ้ง” ภูผาตอบทันทีว่าตนรักรุ้ง ทินราชถามว่าแล้วรุ้งรักเขาหรือเปล่า ภูผาไม่ตอบ ทินราชพูดเองว่า

“ถ้าเดาไม่ผิด ยัยรุ้งคงรักเธอ ไม่งั้นคงไม่ปล่อยให้เธอกอดแบบนั้นหรอก” ภูผาเงยมองอย่างมีความหวัง ทินราชถามว่าทำงานอะไร ภูผาบอกว่าขายปุ๋ยสำหรับไร่นาและพืชสวน “ไหนเล่ารายละเอียดงานขายปุ๋ยให้ฟังหน่อย อ้อ...แล้วเล่ามาด้วยว่าเธอรู้จักกับรุ้งได้ยังไง”

ทินราชมองหน้าภูผาเต็มตา ภูผายิ้มรับอย่างพร้อมเล่าเต็มที่

ooooooo

ต้อยติ่งทนไม่ได้ไปตามภูผาถึงบ้าน เดือนบอกว่าภูผาไปตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่กลับ ต้อยติ่งลิ่วไปหา ทอรุ้งทันที แต่อาม่าบอกว่าภูผากลับมานอนอยู่ข้างบนแล้ว ด่าเดือนว่าลูกอยู่ไม่อยู่ก็ไม่รู้ แปะยิ้งกันจริงๆ

ต้อยติ่งไปหาทอรุ้งแต่ไปรอที่สวนข้างโรงพยาบาล ทอรุ้งลงมาพบและไปเดินคุยกันที่สวน

ต้อยติ่งมาแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของภูผาบอกว่าตนมาตามภูผากลับ ให้เธอเลิกยุ่งกับภูผาเสียเพราะเธอหายไปหลายปีแต่ตนอยู่ข้างเขามาตลอด การที่เธอไม่ตอบจดหมายเขาก็ชัดอยู่แล้วว่าเธอไม่เคยคิดถึงเขาเลย

ทอรุ้งโต้ว่าตนเขียนจดหมายถึงภูผาทุกเดือนเขาต่างหากที่ไม่ตอบ ต้อยติ่งผสมโรงทันทีว่าที่เขาไม่ตอบจดหมายแสดงว่าเขาลืมเธอเหมือนกัน อย่าทำให้เขาลำบากใจเลยเพราะตนกับพี่ภูผา “เรารักกัน”

ต้อยติ่งพยายามจะให้ทอรุ้งรับปากจะไม่ยุ่งกับภูผา แต่ทอรุ้งยืนยันว่าตนจะยอมรับปากกับเธอก็ต่อเมื่อภูผาไม่ได้รักตน

ต้อยติ่งกลับถึงบ้านเส็งเจอภูผา เขาทักว่าแม่บอกว่าต้อยติ่งมาแต่เช้าแล้ว ต้อยติ่งบอกว่าตนไปหาทอรุ้งมาเขาบอกว่าไม่อยากเจอพี่ภูผาแล้ว มีอะไรให้คุยกับพ่อเขาได้เลย

ภูผาฟังแล้วอึ้ง แต่เส็งกับเดือนที่นั่งห่างออกไปได้ยิน พูดปลงๆว่าคนเราไม่เจอกันไม่กี่ปีไม่น่าเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ แต่อาม่าไม่เชื่อถามต้อยติ่งว่า อีพูดอย่างนี้จริงหรือ ภูผาไม่พูดอะไรแต่ทำเป็นอยากกินน้ำหวานให้ต้อยติ่งไปชงให้หน่อย พอต้อยติ่งเข้าไปในบ้านก็ลุกขึ้นบอกเดือนว่า