ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"
ตอนที่ 9
เวหามองหน้าหมอนลินีอย่างตัดพ้อ มึนตึ้บ พูดไม่ออก พอหมอนลินีออกมาก็ตามไปขอให้หมอนลินีไปบอก ผอ.ใหม่ว่าคนที่สมควรได้ทุนคือตน หมอนลินีบอกว่าตนเองเป็นคนเลือกให้ประเสริฐเป็นคนได้ทุน เวหาแทบคลั่งหาว่าหมอนลินีตัดอนาคตตนทั้งชีวิต อ้อนวอนให้ไปขอ ผอ.ใหม่ได้ไหม
“เธอเป็นคนมีความสามารถนะหมอภัทร แต่จิตวิญญาณความเป็นหมอของเธอมันยังน้อย เธอยังคิดถึงแต่ตัวเอง รอให้เธอเข้าใจมันมากกว่านี้แล้วฉันจะเลือกเธอ” พูดแล้วเดินไปเลย
“โธ่เว้ยยยย!!” เวหาสบถขว้างแฟ้มในมือลงพื้นอย่างขาดสติ
แต่ปรากฏว่าประเสริฐไม่รับทุน บอกทอรักว่าเพราะตนมีแผนจะไปเรียนต่ออยู่แล้ว พ่อแม่ก็เตรียมเงินก้อนนั้นไว้ให้แล้วด้วย ตนว่าเอาทุนไปให้คนที่ไม่มีจะดีกว่า เสนอว่า
“เอาทุนให้ภัทรไปเถอะ เราว่าเขาอยากได้มากนะ แล้วเขาก็เก่งด้วย”
“ไม่ได้หรอก ต้องรอดูพฤติกรรมไปก่อน ถ้าจะให้ภัทร ให้หมอกานดายังดีกว่า”
เวหาที่ยืนดักทอรักอยู่ได้ยินทั้งสองเดินคุยกันมาก็พรวดออกไปเอาเรื่อง ด่าประเสริฐว่าเข้าทั้งทอรักเข้าทั้งหมอนลินี ทำอีท่าไหนล่ะเขาถึงยอมให้ทุน ทอรักประชดท่าที่ดีกว่าเขาก็แล้วกัน เพราะเขาพยายามแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ ประเสริฐจ้องเวหาอย่างไม่พอใจ ทอรักเอ่ยแทรกชวนประเสริฐไปหาซื้อเสื้อโค้ตเดี๋ยวตนจะช่วยเลือกให้
เวหาหมดท่าถามทอรักว่าลืมไปแล้วหรือว่าเราเคย...ทอรักตัดบทว่าตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว พอจะเดินไปเวหากระชากแขนไว้ ทอรักมองแขนพูดเสียงเย็นเยียบว่า
“ถ้าทำแบบนี้อีกครั้ง ฉันจะไล่นายออก” แล้วสะบัดแขนไปเลย เวหามองอย่างสิ้นหวัง ตนสูญเสียทุกอย่างไปแล้ว
ooooooo
“คนที่ได้รับทุนไปเรียนต่อปีนี้ก็คือ...หมอประเสริฐค่ะ”
“อะไรนะ!” เวหาลุกพรวด ถามทอรักเสียงดังว่าประกาศชื่อผิดหรือเปล่า
“ไม่ผิดค่ะ ที่ประชุมลงมติแล้วว่าหมอประเสริฐสมควรเป็นผู้ได้รับทุน”
ผอ.ทินราชก็ยืนยันว่าทอรักประกาศถูกต้องแล้ว บอกให้เวหานั่งลง ปีนี้ไม่ได้ก็รอปีต่อๆไปก็ได้
เมื่อธุรกิจเติบโตจนขยายโรงงานใหม่ขึ้นป้ายใหญ่ “โรงงานปุ๋ยกล้าแกร่ง” ภูผาจ้างช่างจากร้านถ่ายรูปให้มาถ่ายรูปพร้อมคนงานชายแข็งแรงอีก 8 คน ยืนเรียงแถวถ่ายรูปหน้าโรงงาน
ช่างถ่ายไปหลายรูป บอกว่าเรียบร้อยแล้ว ต้อยติ่งบอกว่าไม่เอาเมื่อกี้ตนหลับตาให้ถ่ายใหม่ พอช่างนับ หนึ่ง สอง ต้อยติ่งก็คล้องแขนภูผาหมับพร้อมเสียงกดชัตเตอร์กริ๊ก ต้อยติ่งบอกว่าเอารูปนี้แหละสวยกว่า
ช่างบอกว่าล้างเสร็จจะส่งมาให้
ภูผาสั่งให้อัดมาทุกรูปตนจะเลือกขยายใหญ่และขนาดโปสต์การ์ดครึ่งโหลสำหรับแจกที่บ้านตน บ้านต้อยติ่ง แจกลุงวัฒน์ และส่งไปให้ทอรุ้ง ที่เหลือแจกกันเอง ต้อยติ่งถามว่ายังจะส่งไปให้คุณหนูอีกหรือ เขาไม่ตอบจดหมายมาหลายเดือน ป่านนี้ลืมพี่แล้วมั้ง
