ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

เมื่อกลับมานั่งที่พื้น ภูผามานั่งใกล้ๆถามว่าหายป่วยแล้วหรือ ทอรุ้งบอกว่าหายแล้ว ภูผาลุกไปเอาน้ำมาให้ ทอรุ้งยังติดใจถามว่า

“คนพวกนั้นน่ากลัวนักเหรอ”

ภูผาบอกว่าน่ากลัว ทอรุ้งถามว่าตนไม่ได้มีเรื่องกับเขา เขาจะมายุ่งกับตนทำไม ภูผาถอนใจบอกว่าอย่าไปหาตนที่นั่นอีก ทอรุ้งมองขวับถามว่า “แล้วเราต้องเลิกคบกันหรือเปล่า” 

ภูผาถามว่าไม่กลัวหรือที่มาคบกับนักเลงอย่างตน ทอรุ้งถามว่ากลัวทำไม ตนรู้ว่าเขาไม่เหมือนพวกนั้น

“รุ้งชอบเราจริงๆเหรอ”

“ห๊า!!” ทอรุ้งร้อง ไปไม่เป็นเลย ภูผาถามซ้ำอีก ทำเอาทอรุ้งอึกอักตอบเลี่ยงๆว่า “ก็...ก็ไม่ได้เกลียด”

“ไม่ได้เกลียดก็แปลว่าชอบ”

“ขี้ตู่” ทอรุ้งเสียงประหม่า เขิน ภูผาใจพองเต้นแรงจนเอามือแตะที่หน้าอกตัวเองบอกทอรุ้งให้ลองแตะดู เลยโดนด่าแก้เขิน

“รู้ไหมว่านอกจากอาม่าของเราแล้ว รุ้งเป็นอีกคนที่ทำให้เรามีกำลังใจ ทำให้เราอยากเป็นคนดี” ทอรุ้งดีใจถามว่าจริงเหรอ งั้นเขาก็จะเลิกเป็นนักเลงใช่ไหม ภูผายิ้ม พยักหน้า “เราเองก็ไม่ได้อยากเป็นนักเลง เราจะหาทางออกมา ไม่ต้องห่วงนะ รอเราหน่อย รอได้ไหม”

“ได้สิ แล้วก็กลับไปเรียนด้วยนะ”

ภูผาพยักหน้า ทอรุ้งดีใจยื่นนิ้วก้อยให้ ภูผายื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยว

“สัญญากับเราแล้วนะ”

“สัญญาว่าเป็นแฟนกันเหรอ”

ทอรุ้งเขินทุบอั้ก ภูผากลับยิ้มให้ ทอรุ้งตัดบทชวนกลับกันเถอะป่านนี้พวกนั้นคงกลับไปแล้ว

บรรยากาศกำลังดี๊ดี...พลันก็มีเสียงเคาะประตู ภูผาเอาตัวบังทอรุ้งไว้ก่อนเปิดประตู พบต้อยติ่งพรวดเข้ามา พลันก็ชะงักมองทอรุ้งถามว่านั่นใคร ถามว่าพี่ภูผาพาใครมา แฟนใช่ไหม ภูผาบอกว่าเพื่อนไม่ใช่แฟน

ทอรุ้งฟังแล้วแอบน้อยใจ ฝ่ายต้อยติ่งพุ่งไปกอดแขนภูผามองหน้าทอรุ้งบอกว่าพี่ภูผาต้องเป็นของต้อยติ่ง ต้อยติ่งจองพี่ภูผาไว้แล้ว ทอรุ้งไปใส่รองเท้าออกไปทันที ภูผาพยายามแกะมือต้อยติ่งตามทอรุ้งไป ต้อยติ่งตามไปอีกคน

บรรยากาศเปลี่ยนไปทันที ทอรุ้งตะบึงตะบอนออกไป ตวาดภูผาว่าตามมาทำไม กลับไปอยู่กับแฟนตัวเองสิ ภูผาบอกว่าต้อยติ่งไม่ใช่แฟน ทอรุ้งสวนว่าตนก็ไม่ใช่ ไล่ให้กลับไปเสีย เมื่อภูผาตามไปอีกก็พูดใส่หน้า

“ต่อไปนี้รุ้งจะไม่สนใจ ไม่มาหา เพิ่งรู้ว่าพวกนักเลงพูดอะไรเชื่อไม่ได้ โกหกเก่ง” ภูผาถามว่าโกหกเรื่องอะไร ทอรุ้งไม่ตอบ ภูผาคาดเดา “เรื่องที่บอกว่ารุ้งไม่ใช่แฟนน่ะเหรอ...ก็รุ้งยังไม่ได้ตอบรับเรา เราจะไปขี้ตู่ได้ยังไงล่ะ แล้วถ้าเราพูดออกไปรุ้งก็จะเป็นฝ่ายเสียหายนะ”

ทอรุ้งเงียบ ภูผาเร่งเร้าให้ตอบมาก่อนสิว่าเราเป็นแฟนกัน ทอรุ้งมองนิ่ง ตอบว่าตนไม่อยากเป็นแฟนกับเขา ตนไม่อยากมีแฟนเป็นนักเลง ภูผาถามว่า