ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

“ฝากเดินไปส่งยัยรุ้งแล้วกัน” ทอรักตัดบทแล้วโบกมือบ๊ายบาย ทำเอาเวหายืนอึ้งกับที่ไปเลย

คืนนี้ขณะทอรักเอาเสื้อผ้ามาทาบเลือกที่เข้าชุดกัน ทอรุ้งมาเคาะประตู ทอรักตกใจนึกว่าแม่ ทอรุ้งบอกว่าแม่เข้านอนแล้วพรุ่งนี้ต้องไปวางเสาเข็มศาลาการเปรียญที่ต่างจังหวัดแต่เช้า

ทอรุ้งถามทอรักว่าผู้ชายที่มาส่งที่บ้านป้าหมอเมื่อเย็นเป็นใครหรือ ตนไม่เคยเห็นหน้า แล้วดูเหมือนพี่เวหาก็ไม่ค่อยพอใจถึงได้รีบกลับ

“ใครจะสน...ผู้ชายคนนั้นชื่อประเสริฐ เพิ่งมาใหม่ หน้าตาหล่อดีเนอะว่าไหม” ทอรุ้งถามว่าพี่ไม่ได้ชอบเขาใช่ไหม ทอรักไม่ตอบแต่บอกว่า “พรุ่งนี้เขาชวนพี่ไปดูหนังแล้วล่ะ...ใส่ชุดนี้ดีไหม”

ทอรุ้งถามว่าแล้วพี่เวหาล่ะเอาไปไว้ที่ไหน ทอรักตอบอย่างไม่แยแสว่าก็อยู่ที่เดิมของเขาไปสิ

“พูดงี้แปลว่าพี่ไม่ได้ชอบพี่เวหาเหรอ”

“โอ้ย...ผู้ชายเฉิ่มแบบนั้นใครจะไปชอบลง ถ้าเราอยากชอบก็ชอบเลยนะพี่ไม่ห้าม อย่างน้อยก็ดีกว่าไอ้เด็กจิ๊กโก๋เกเรอะไรนั่น” พูดแล้วหันไปลองชุดต่อ ทอรุ้ง มองพี่สาวเซ็งๆ

ooooooo

เช้าวันนี้ทอรุ้งไปยืนแถวหน้าบ่อน คิดถึงที่ได้คุยกับอาม่าวันก่อนที่อาม่ายืนยันว่าจะไม่ไปหาหมอ ขณะคิดเพลินอยู่นั้น เชิดเห็นทอรุ้งที่ใส่แว่นกำลังเดินไปที่บ่อน ถามดำว่า

“เด็กสาวที่ไหนเข้ามาวะไอ้ดำ อายุเท่านี้ริอ่านเข้าบ่อน”

ดำแถเข้าไปถามทอรุ้งว่ามาทำอะไรครับน้อง

ทอรุ้งตกใจแต่ทำใจเย็นบอกว่ามาแถวนี้ก็ต้องเข้าบ่อนสิ ดำเชิญเข้าไป ทอรุ้งทำใจกล้าเดินเข้าไปแล้วถอดแว่นมองหาภูผา เชิดมองตามอย่างพอใจในความน่ารักของทอรุ้งแต่เธอเดินหายไปในหมู่คนแล้ว

ทอรุ้งเดินเข้าไป สันต์มองอย่างสังเกตถามว่ามาหาคนหรือจะมาเล่นอะไร ทอรุ้งอึกอักตอบไม่ถูก

บอกว่าเล่นไอ้อย่างนั้นแหละ สันต์พาไปถามว่าเพิ่งหัดเล่น ใช่ไหม ทำใจให้สบาย ตนจะเป็นพี่เลี้ยงให้เอง

“เอ่อ...คนชื่อภูผาอยู่ไหม ให้เขามาเป็นพี่เลี้ยงฉันนะ” สันต์บอกว่าภูผาไม่อยู่ออกไปข้างนอกกับเจ๊ “งั้นไม่เป็นไร รอเขากลับมาเมื่อไหร่แล้วฉันค่อยเล่น”

ทอรุ้งหันจะกลับ ถูกสันต์คว้ามืออย่างแรงจนเซ ทันใดนั้นอีกมือหนึ่งก็ดึงทอรุ้งเซกลับไป

ภูผานั่นเอง!

ภูผาสั่งสันต์ให้ปล่อย สันต์ไม่ปล่อยมองอย่างท้าทายว่าตนรู้จุดอ่อนของภูผาแล้ว พอภูผาสั่งให้ปล่อยอีกครั้ง มันหัวเราะแล้วปล่อยทอรุ้งไป

ภูผาพาทอรุ้งไปแอบที่มุมหนึ่งถามว่ามาที่นี่ทำไม ทอรุ้งบอกว่ามาส่งข่าวว่าอาม่ายังไม่ยอมไปหาหมอ

ภูผาโมโหถามว่าทำไมต้องมาที่นี่ไม่ไปเจอที่เดิม ทอรุ้งบอกว่าก็ไม่ได้นัดกันไว้ ถามว่าทำไมต้องโมโหด้วย ภูผาถามว่าเห็นไหมว่าเกือบจะมีเรื่องแล้วสันต์ก็เห็นหน้าเธอแล้วด้วย ทอรุ้งถามว่าเขาเป็นใคร

“มันเป็นศัตรูของเรา” ทอรุ้งบอกว่าตนไม่กลัว “เธอยังไม่รู้จักชีวิตดีอย่าพูดอะไรดีกว่า”