ตอนที่ 3
เชิดหาแม่ค้าไม่เจอเก็บดอกไม่ได้ก็สั่งลูกน้องให้ยึดของแทน สั่งเอาให้หมดแผงเลย พ่อค้าแม่ค้าจึงค่อยๆ โผล่จากใต้แผง แช่มเห็นสมคิดมาเก็บเงินและภูผาตามมาจดบัญชี ถามภูผาว่า เดี๋ยวนี้เอาดีด้านนี้แล้วหรือ อาม่ารู้เรื่องหรือเปล่า
อาม่าถือกระจาดขนมไปหลบดูอยู่ไกลๆ พอเห็นภูผาอยู่ในกลุ่มนักเลงเสียใจมาก อุทาน “ภูผา...ลื้อไปเป็นนักเลง” ทันใดนั้นอาม่าปวดท้องรุนแรงแต่ก็ยังฝืนทนเดินไป ครู่เดียวอาม่าก็ล้มลง พวกแม่ค้าพ่อค้ารีบช่วยกันพาไปคลินิกนุสราที่ใกล้ที่สุด
โชคไม่ดีที่หมอนุสราไม่อยู่ แต่ก็โชคดีที่ทอรุ้งมาหาป้าพอดีป้าไม่อยู่จึงนั่งรอ ระหว่างนั้นพ่อค้าแม่ค้าพาอาม่ามาพอดี ทอรุ้งรีบพาส่งโรงพยาบาล แต่พอถึงโรงพยาบาลหมอบอกว่าต้องผ่าตัดและต้องให้ญาติมาเซ็นรับรอง เวลากระชั้นมากอีกทั้งอาจมีปัญหาตามมาอีก ทอรุ้งตัดสินใจไปหาพ่อที่เป็น ผอ.ที่นั่น ขอให้พ่อช่วย
พ่อที่รักลูกแต่งานยุ่งจนไม่มีเวลาพบกัน พอทอรุ้งมาขอความช่วยเหลือจึงช่วยผ่าตัดจนอาม่าปลอดภัย ทอรุ้งขอบคุณพ่อแล้วขอตัวไปส่งข่าวเพื่อนว่ายายเขาเข้าโรงพยาบาล
เส็งกับเดือนได้ข่าวอาม่าจากพ่อค้าแม่ค้าในตลาดจึงรีบไปที่โรงพยาบาล พยาบาลบอกให้นั่งรอที่หน้าห้องผ่าตัด ทั้งสองนั่งรอ เส็งบ่นเป็นห่วงแม่ เดือนบอกว่าคงไม่เป็นอะไรหรอก ปกติแกก็แข็งแรงดี
เวหากลับบ้านเห็นร้านปิดใส่กุญแจจึงนั่งรอ พอเส็งกับเดือนกลับมาจึงรู้ว่าอาม่าเข้าโรงพยาบาลแต่ไม่ต้องห่วง อาม่าปลอดภัยแล้ว อาม่าอยู่ห้องรวมไม่สะดวกเฝ้าจึงกลับมาก่อนพรุ่งนี้ค่อยไปเยี่ยมใหม่ชวนเวหาไปด้วย
“ได้ครับป๊า เอ่อ...อาป๊าวันนี้อั๊วตกรถเมล์ด้วยแหละ” เวหาตีหน้าเศร้า เส็งตกใจถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า “ไม่เป็นไร อั๊วกระโดดลงมายืนได้ทัน”
เส็งเป็นห่วงมากบอกว่าวันหลังต้องระวัง คันไหนเต็มก็อย่าขึ้น รอคันอื่น เวหาไม่ได้สนใจฟังเสนอว่า
“แต่ถ้าอั๊วมีมอเตอร์ไซค์ก็คงจะดี ไม่ต้องรอ ปลอดภัยกว่าถึงเร็วกว่าด้วย ป๊าซื้อมอเตอร์ไซค์ให้อั๊วนะ”
เดือนแย้งว่าขึ้นรถเมล์แค่สามสลึง จะเอาเงินที่ไหนมาซื้อมอเตอร์ไซค์ มาเติมน้ำมัน อาม่าก็ป่วยอยู่โรงพยาบาลไม่รู้ค่าหมอค่าผ่าตัดจะเท่าไหร่ เวหาพูดทันทีว่าถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปตนคงตกรถเมล์ตายแน่ แล้วเดินเข้าบ้านไปเลย
เส็งท่าทางจะใจอ่อน เดือนเตือนว่ายังไม่ต้องไปฟังเวหา คิดกันดีกว่าว่าจะเอาเงินที่ไหนมารักษาแม่ แล้วต่อไปเวหาเรียนหมอต้องใช้เงินเท่าไหร่ เส็งกลับบอกว่าถ้าเวหาเข้าหมอได้ก็ได้ทุนเรียนจะไปห่วงอะไร
ooooooo
ทอรุ้งไปหาภูผาที่ห้องเช่า เห็นประตูใส่กุญแจจึงปั่นจักรยานไปที่บ่อน เจอสันต์ที่หน้าบ่อนมันเข้ามาทักว่ามาหาภูผาหรือ ทอรุ้งท่าทางกลัวๆมันถามว่ากลัวอะไร ตนยังไม่ได้ทำอะไรเลยแล้วหันสั่งลูกน้อง










