ตอนที่ 3
เจ๊เตือนภูผาว่าวันหลังอย่าไปมีเรื่องกับผู้กองอีก ยอมได้ก็ยอม ยอมไม่ได้ก็ต้องยอม อยู่บ้านนี้เมืองนี้มันต้องรู้จักอยู่ให้เป็น ถ้าเกิดมันไม่พอใจสั่งปิดบ่อนขึ้นมา จะซวยกันหมด
“ครับเจ๊” ภูผารับปากแต่สีหน้าไม่ยอม พอออกจากห้องเจ๊ สมคิดถามภูผาว่ารู้ไหมว่าผู้กองรู้ได้ไง เล่าว่า ตนเห็นสันต์กระซิบอะไรกับผู้กองก่อนผู้กองจะโกรธมากแล้วลุกพรวดออกไป สมคิดว่าไอ้สันต์นี่แหละตัวดี
พอเข้าโรงอาหาร ภูผากินข้าวแล้วชะงักเพราะเจ็บปาก สันต์เยาะเย้ยว่า “แดกไม่ลงเลยเหรอวะ สมน้ำหน้า” สมคิดฉุนขาดถามว่ามึงสมน้ำหน้าใคร สันต์ตวาดว่า “ไอ้คิด มึงกล้าขึ้นมึงกับกูเหรอ”
“ทำไม กูไม่กลัวมึงหรอกเว้ย”
สิ้นเสียง สมคิดก็ถูกสันต์ถีบกระเด็น ภูผาพุ่งเข้าถีบสันต์จนเซไปกระแทกเชิดพอดี เชิดกระชากคอเสื้อสันต์ตะคอก
“มึงอยากออกแรง งั้นไปซ้อมมวยกับกูไอ้สันต์” สันต์งงที่ถูกลูกพี่ท้าชก ซ้ำร้องถาม “ใครอยากไปเชียร์กูบ้าง” ลูกน้องเฮกันลั่น สันต์หน้าเสียมองเลิ่กลั่ก ภูผากับสมคิดก็มองหน้ากันงงๆ
สันต์ใจคอไม่ดีบอกว่าตนไม่อยากต่อยกับพี่ ขอต่อย กับไอ้ภูผาหรือไอ้สมคิดได้ไหม เชิดถามว่าต่อยกับพวกมันจะไปสนุกอะไร ยืนยัน “ต่อยกับกูนี่แหละ กูไม่มีคู่ซ้อมมานานแล้ว” ดำอาสาเป็นคู่ซ้อมให้ก็ไม่เอาบอกว่าวันนี้อยากซ้อมกับไอ้สันต์ ตั้งการ์ดร้องท้า
“เข้ามา!” สันต์ไม่เข้า เชิดโมโหเลยพุ่งเข้าใส่ ต่อยและหลบกันว่องไว แต่สันต์เสียท่าถูกตัดขาล้มลง สันต์ดึงเชิดล้มไปด้วย สองคนนอนปล้ำกัน สันต์ถูกเชิด รัวหมัดใส่ก็ร้อง...ผมยอมแพ้แล้วพี่ แต่พอเชิดลุกขึ้น
สันต์ก็ถีบทั้งที่นอนอยู่แล้วลุกขึ้น โดนเชิดจระเข้ฟาดหางใส่ล้มไม่เป็นท่า ซ้ำโดนด่า
“สันดานไม่เปลี่ยนเลยนะมึง” แล้วกระชากคอเสื้อจะอัดซ้ำ ดำขอร้องพอแล้วเดี๋ยวมันตาย สันต์ถามว่าพี่ทำผมทำไม “มึงอยากรู้เหรอ มึงอย่านึกว่ากูไม่รู้ว่ามึงทำอะไรไว้ มึงพาผู้กองออกไปตามอีหวานจนมีเรื่องกลับมาที่บ่อน ไอ้ภูผามันไปทำอะไรมึง กินข้าวหม้อเดียวกันแทนที่จะรักกัน ริจะเป็นนักเลงอย่าลอบกัดใครข้างหลัง กูสอนมึงมากี่ครั้งแล้ว คราวนี้มึงจะจำได้ไหม... พวกมึงก็จำไว้ด้วย...รวมทั้งมึงสองคนด้วย”
เชิดปรามลูกน้องและมองภูผากับสมคิด ภูผาหน้านิ่งแต่สมคิดกลัวมาก สันต์จ้องหน้าทั้งสองสุดแค้น
ooooooo
ทอรุ้งไปด้อมๆมองๆที่ร้านโชคดีจะมาถามว่าเจอภูผาหรือยัง เส็งบอกว่าไอ้ภูผาไม่อยู่แล้ว จะไปสนใจ เด็กเลวแบบนั้น ทำไม กลับไปเสีย แล้วเดินเข้าบ้านไปเลย










