ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

“ไปตามภูผามาที” แล้วสั่งอีกคน “เดี๋ยวเอ็งพาไปหาภูผาเลยดีกว่าเพราะถ้าข้าพาไปน้องเขาคงไม่ไว้ใจ”

พอสันต์เดินไป ทอรุ้งถามว่าคนนั้นเขามีเรื่องกับภูผาไม่ใช่หรือ ลูกน้องบอกว่าเคลียร์กันแล้ว ทอรุ้งจึงยอมเข้าไป พอถึงห้องพักผ่อนของนักเลง ทอรุ้งไม่เห็นภูผาบอกให้ไปเรียกให้หน่อย มันบอกเข้าไปเถอะไม่มีอะไรหรอก แต่พอเข้าไปมันบอกว่าตามหาภูผาไม่เจอ พอทอรุ้งจะกลับสันต์ก็เข้ามาบอกว่า

“รอมันก่อนสิ พี่จะคุยเป็นเพื่อน” พลางเดินเข้าหา

“เล่นพอรึยังไอ้สันต์” เสียงเชิดถามปรามๆ สันต์ตกใจหยุดกึก “ไปแกล้งให้เขาตกใจทำไม ออกไปเลยไป” ไล่สันต์ออกไปแล้วเชิดยิ้มทักทอรุ้ง “สาวน้อย เราได้เจอกันแล้วนะ”

 ทอรุ้งถอยห่างถามว่านายเป็นใคร เชิดบอกว่าเป็นลูกพี่ภูผา ถามว่ามาหาภูผาใช่ไหม เป็นอะไรกับภูผา เป็นเพื่อนหรือว่าเป็นแฟน ทอรุ้งยิ่งระวังตัวถอยห่างออกไปอีก

 สันต์หัวเสียออกมา ลูกน้องถามว่าออกมาทำไม มันบอกว่าพี่เชิดมาขัดจังหวะ พอเห็นภูผากับสมคิด มันสั่งลูกน้องให้ตามมา สันต์เดินไปหาภูผาบอกว่า

“เมื่อกี้เด็กมึงมา” เห็นภูผาไม่เชื่อ “อ้าว...นี่มึงไม่เชื่อกูเหรอ กูเตือนมึงดีๆแล้วนะ ตอนนี้เด็กมึงอยู่กับพี่เชิดในห้องพักที่ด้านหลังบ่อน ป่านนี้คงเสร็จพี่เชิดแล้วมั้ง”

สมคิดบอกว่าไม่เชื่อ สันต์จึงบอกให้ไปดูจักรยานของทอรุ้งที่จอดอยู่ด้านหลัง ภูผากับสมคิดวิ่งออกไปดู เห็นจักรยานของทอรุ้งจริงๆ ภูผานึกเห็นภาพเชิดกำลังปล้ำทอรุ้งอยู่ วิ่งตะบึงชนคนที่ยืนเกะกะอยู่ทะลุไปห้องพักหลังบ่อน พอไปถึงประตูปิดล็อกอยู่ ภูผาถอยกระโดดถีบเต็มแรง พอประตูเปิดก็พุ่งเข้าไป ทอรุ้งเห็นภูผาก็ลุกเดินมาหา

“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม” ภูผามองสำรวจ พอทอรุ้งส่ายหน้าภูผาก็โผกอดไว้แน่น เชิดมองแล้วยิ้ม สมคิดที่วิ่งตามมา พอเห็นภูผากอดทอรุ้งก็อุทาน อุ๊ย...เชิดเห็นภูผากอดทอรุ้งอยู่นานก็พูดขัดขึ้นว่า “ทำอะไรเกรงใจกูมั่ง”

ภูผาหันมองแล้วเดินเข้าหาเชิด ถูกสมคิดดันอกไว้ เชิดถามภูผาว่ามึงเป็นอะไรของมึง ภูผายังจ้องหน้าเชิดนิ่ง สมคิดเลยถามเชิดเบาๆว่าพี่ปล้ำเด็กไอ้ภูผารึเปล่า เชิดฉุน สบถแล้วถามภูผาว่ามึงคิดอย่างนี้กับกูหรือ ภูผามองทอรุ้งเชิงถาม พอทอรุ้งส่ายหน้า ภูผาจึงขอโทษเชิด เชิดมองปรามๆแล้วเดินออกไป

“มาทำไม มาที่นี่ทำไม” ภูผาถามทอรุ้งฉุนๆ

“รุ้งจะมาบอกว่าอาม่าภูผาไม่สบายอยู่โรงพยาบาล แต่ไม่ต้องตกใจอาม่าปลอดภัยแล้ว”

ภูผามองทอรุ้งอย่างสับสนยังไม่แน่ใจ

ooooooo

ภูผากับทอรุ้งรีบไปที่โรงพยาบาล นางพยาบาลแจ้งว่า ผอ.สั่งย้ายคนไข้มาห้องพิเศษแล้วอยู่ห้อง 308

ภูผากับทอรุ้งแทบจะวิ่งไปที่ห้อง 308 ผลักประตูตรงไปที่เตียงร้องบอกอย่างตื่นเต้น

“อาม่าอั๊วมาแล้วนะ อั๊วมาแล้ว”