ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

พอทอรุ้งจะเดินไปเดือนก็ออกมาเรียกไว้บอกเบาๆว่าภูผายังไม่กลับ อาม่าก็ห่วงภูผาจนเหมือนคนป่วย ทอรุ้งถามว่าแล้วภูผาอยู่ที่ไหน

“ภูผาไปอยู่ที่บ่อน...ถ้าหนูบังเอิญเจอบอกด้วยนะว่าเตี่ยรู้แล้วและโกรธมาก และถ้าไม่อยากให้อาม่ารู้และเสียใจก็ให้ออกมาเสีย”

เดือนหันมองในร้านกลัวเส็งเห็นแล้วเอาขนมสองถุงใส่มือให้ ขอบใจและให้รีบกลับไปเสีย

ทอรุ้งโมโหมากเมื่อรู้ว่าภูผาไปอยู่ที่บ่อน เย็นนี้พอภูผากับสมคิดกลับถึงบ้าน ต้อยติ่งเห็นหน้าภูผาก็ถามว่าไปมีเรื่องมาใช่ไหม ให้รีบหลบขึ้นข้างบนเผื่อมันตามมาเล่นงานอีก ศรีได้ยินปรามสมคิดว่าอย่าเอาเรื่องเดือดร้อนมาถึงบ้าน ไปมีเรื่องก็ต้องมีศัตรู พี่น้องจะเดือดร้อนไปด้วยเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

ภูผาไม่อยากให้ที่บ้านสมคิดมีปัญหากัน คืนนี้จึงออกไปเช่าห้องแถวเก่าๆอยู่ สมคิดตามไปอยู่เป็นเพื่อน ต้อยติ่งแอบตามไปด้วยบอกว่าแค่อยากรู้ว่าพี่ภูผาย้ายไปอยู่ไหน ภูผาบอกว่าทีหลังอย่าตามมามันไม่ปลอดภัย ต้อยติ่งหัวเราะลอยหน้าพูดอย่างอวดดีว่ากลัวที่ไหน ขนาดพี่สองคนยังไม่รู้เลยว่าตนตามมา

รุ่งขึ้นทอรุ้งแต่งตัวให้กลมกลืนกับชาวบ้านไปเดินหาบ่อนที่ภูผาอยู่ เจอสมคิดไล่กระทืบชายคนหนึ่งออกมาพอดี ภูผาตามมาห้ามบอกชายคนนั้นให้รีบหนีไปเสีย พอภูผาหันกลับก็อึ้งเมื่อเห็นทอรุ้งยืนมองหน้าตึงอยู่ สมคิดจึงปลีกตัวไปอย่างรู้หน้าที่

ภูผาถามทอรุ้งว่ามาทำไม แถวนี้นักเลงอันธพาลทั้งนั้น  อันตรายให้รีบกลับไปเสีย ทอรุ้งบอกว่ามาตามเขา ถามว่าเมื่อรู้ว่าอันตรายแล้วเขาเข้าไปอยู่บ่อนทำไม ภูผาตกใจที่ทอรุ้งรู้  รีบบอกว่าเดี๋ยวจะไปส่งแล้วจูงมือออกไปเลย

พอเข้าไปพักที่ศาลา ภูผาถามว่าเธอโกรธตนหรือ

“ควรจะโกรธไหมล่ะ มีอะไรจะแก้ตัวไหม ที่เที่ยวเป็นนักเลงบ่อนแล้วไปทำร้ายคนอื่น”

ภูผานิ่งอย่างไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไร ทอรุ้งหว่านล้อมว่าเขาไม่ใช่คนเลวแต่ทำไมถึงเลือกใช้ชีวิตแบบนั้น พ่อกับแม่เขารู้หมดแล้ว พ่อโกรธมากด้วย ภูผาถามว่าแล้วอาม่าล่ะ ทอรุ้งบอกว่าอาม่ายังไม่รู้

ภูผาขอบใจที่ทอรุ้งมาบอกแต่ต่อไปอย่ามาหาตนอีก ขออย่าเข้าใจผิดที่ตนต้องพูดต้องทำอย่างนี้ก็เพราะเป็นห่วงเธอ ทอรุ้งย้ำว่าเขารู้ใช่ไหมว่าถ้าอาม่ารู้จะต้องเสียใจมาก ภูผาพยักหน้า ทอรุ้งบอกให้รีบออกเสีย รบเร้าให้รับปาก

“รุ้ง เราไม่ใช่คนดี รุ้งอย่าพยายามเลย...คุณหนูอย่างเธอไม่ควรจะลดตัวมาคบหากับคนอย่างเรา เลิกยุ่งกับเราเถอะ เราส่งแค่นี้นะ”