ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"
ตอนที่ 2
ทั้งสองถูกเรียกไปที่ห้องโถงบ้าน ดารกาไปนั่งที่โซฟาเรียกทอรุ้งให้ไปนั่งข้างๆ ส่วนภูผายืนห่างๆก็ถูกตวาดถามว่าจะยืนค้ำหัวฉันอยู่อีกนานไหม ภูผารู้ว่ากำลังถูกดูถูกเลยนั่งกับพื้น ทอรุ้งเรียกแม่จะท้วงติงก็ถูกสั่งให้เงียบ ทอรุ้งจึงลุกไปนั่งกับพื้นข้างภูผา
“ทำอะไรยัยรุ้ง!!”
“ก็เพื่อนรุ้งนั่งพื้น รุ้งก็นั่งเป็นเพื่อนไงคะ”
“ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ” ดารกาลุกไปดึงทอรุ้งมานั่งข้างตน แล้วถามภูผา “เธอควรรู้นะ ว่าเธออยู่ในสถานะไหน คิดยังไงกล้ามาเป็นเพื่อนกับลูกสาวฉัน”
ทอรุ้งพยายามบอกแม่ว่าภูผาเป็นคนดี เขาช่วยตน ดารกาย้อนถามว่าถ้าเป็นคนดีแล้วต้องคบหา ถ้าเจอขอทานดีๆไม่ต้องคบเป็นเพื่อนเหรอ ภูผาสวนทันควันว่า “ผมไม่ใช่ขอทาน”
ดารกายิ้ม ควักเงินออกมาวางให้บอกว่าเป็นค่าตอบแทนที่ช่วยยัยรุ้ง ภูผามองหน้าทอรุ้ง ย้ำว่า
“ผมบอกแล้วว่าผมไม่ใช่ขอทาน” พลางดันเงินคืนให้ “เก็บเงินของคุณไว้เถอะ มันไม่มีค่ากับผม”
“จนแล้วไม่รู้จักเจียม อย่ามาหยิ่งจองหองใส่ฉัน” ดารกาลุกยืนพูดเฉียบขาด “เอาเงินนี่ไปแล้วอย่ามายุ่งกับลูกสาวฉันอีก” ภูผามองหน้าก็พาลด่า “กล้าจ้องหน้าฉันเหรอ เนี่ยเหรอเพื่อนแกที่บอกว่านิสัยดี ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว”
ทอรุ้งตกใจกับท่าทีแข็งกระด้างของแม่ ภูผาพยายามข่มความรู้สึก แต่ข้างนอกทอรักกับเวหาแอบดูอยู่
ooooooo
เย็นวันต่อมาขณะสมคิดกับภูผาเดินผ่านตลาดจะกลับบ้าน สมคิดบอกว่าเราทำงานก่อสร้างสบายใจกว่าเยอะ ตัดหญ้าบ้านยัยคุณนายนั่นถูกจ้องอย่างกับเราจะไปขโมยของ
ทันใดนั้นทั้งสองก็หยุดกึกเมื่อถูกพวกเชิดมา
ขวางหน้า สมคิดถามว่าพวกแกจะจองล้างจองผลาญกันไปถึงไหน ซ้อมตนจนน่วมยังไม่พอใจ จะเอากันให้ตายเลยรึไง
เชิดมองภูผาถามว่าชื่อภูผาใช่ไหม อยากทำงานด้วยกันไหม เพราะตอนนี้ที่บ่อนขาดคน ตนเห็นภูผาใจสู้และหน่วยก้านดีน่าจะฝึกได้ไม่ยาก ภูผาตอบทันทีว่า
“ผมไม่สนใจ” เชิดบอกให้ไปคิดดูก่อน เอาเงิน
มาล่อว่าให้วันละ 20 บาท “เท่าไหร่ผมก็ไม่เอา”
สันต์หมั่นไส้ด่าว่าจองหอง เชิดบอกว่า “อย่างนี้แหละกูชอบ”
พอแยกมา สมคิดบอกภูผาว่าลองคิดดูเงินดีนะ งานก็ไม่หนัก ไม่ต้องทนให้ใครมาดูถูก ภูผาบอกว่าตนไม่อยากให้อาม่าเสียใจ สมคิดลุ้นว่าก็อย่าบอกให้แกรู้สิ ภูผาไม่ฟังเดินหนีไปเลย สมคิดวิ่งตามไปอยากลุ้นอีก
