ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

ดารกาตามมาเรียกทอรุ้งให้ขึ้นรถ ทอรุ้งขอร้องแม่ให้ช่วยเพื่อนตนด้วย เพื่อนตนเดือดร้อนเพราะตนเป็นต้นเหตุ ดารกาสั่งทอรักพาน้องไปที่รถ ควักเงินให้สมคิด แล้วรีบมาจูงมือทอรุ้งไปขึ้นรถ

กลับถึงบ้านดารกาสั่งแม่บ้านพาทอรุ้งไปนอนพัก ทอรุ้งจับแขนแม่อ้อนวอน...

“คุณแม่ กลับไปช่วยเพื่อนรุ้งก่อนเถอะค่ะ เขาเดือดร้อนเพราะรุ้งนะคะ”

“เด็กดีๆที่ไหนตำรวจเขาจะจับ เลิกพูดซะที ขึ้นไปนอนพักได้แล้ว”

ทอรุ้งถูกทอรักพาตัวขึ้นห้องนอน ทอรุ้งทำใจไม่ได้ ย่องออกจากห้องไปเอาจักรยานหลังบ้านขี่ออกจากบ้านไป

ภูผาถูกตำรวจจับไปโรงพักถามว่าบ้านอยู่ไหนจะไปตามพ่อแม่ให้มาประกันตัว ภูผาบอกว่าไม่มี ตำรวจขู่ว่างั้นก็นอนตะรางยาวไปเลยเอาไหม

ทอรุ้งไปถึงโรงพักบอกตำรวจว่าเพื่อนตนไม่ผิดแต่ตำรวจไม่สนใจบอกว่าวัยรุ่นตีกันมันไม่มีใครถูกหรอกอาวุธก็หล่นในที่เกิดเหตุ ทอรุ้งจึงขอเข้าไปเยี่ยมภูผา

ภูผาดีใจที่เห็นทอรุ้งไม่เป็นอะไร ทอรุ้งบอกว่าตนผิดเองที่บอกให้ป้านุสโทร.แจ้งตำรวจ กะว่าจะให้ตำรวจจับนักเลงแต่กลับเป็นจับเขา ภูผาบอกว่าไม่เป็นไรเพราะถ้าตำรวจไม่มาตนอาจโดนแทงตายไปแล้วก็ได้

“ถือว่าเธอช่วยชีวิตฉัน เราหายกันแล้วนะ” ทอรุ้งมองไม่เข้าใจ “ก็เราช่วยเธอตอนตกน้ำ เธอช่วยเราไม่ให้นักเลงแทงตาย”

ทอรุ้งถามว่าอยู่ในนี้กลัวไหม ภูผาตื้นตันในความห่วงใยของทอรุ้ง ยิ้มและส่ายหน้า ทอรุ้งบอกว่าจะไปบอกป้านุสให้มาช่วยประกันตัวให้ ภูผาบอกว่าไม่ต้อง ตนไม่ชอบทำให้ใครเดือดร้อน ทอรุ้งจึงจะไปบอกคนที่บ้านให้

“ไม่ต้อง! ห้ามให้คนที่บ้านเรารู้เด็ดขาด” ภูผาเครียดทันทีแต่พอนึกถึงอาม่าก็เสียงอ่อนลง ทอรุ้งถามว่าอยู่ที่ไหนตนจะไปตามให้ “รุ้ง พอเธอไปที่บ้านเราแล้ว เธอไปหาอาม่าเรา บอกให้อาม่ามาช่วยเรา แต่ห้ามให้พ่อแม่เรารู้นะ”

“ทำไมต้องไม่ให้รู้”

“เถอะน่า ให้อาม่าเรารู้ได้แค่คนเดียว ห้ามพ่อแม่เรารู้เด็ดขาดนะ!” ภูผาย้ำเครียด ทอรุ้งจึงพยักหน้า

ooooooo

อาม่ากับเส็งกลับถึงบ้านริมน้ำ อาม่าถามเส็งอย่างไม่หายเป็นห่วงว่าเมื่อกี้งมหาทั่วแล้วใช่ไหม เส็งบอกว่างมจนตัวจะเปื่อยแล้วไม่เจอ

ทอรุ้งมาด้อมๆมองๆที่หน้าร้านตามคำบอกของภูผาที่ว่า

“บ้านเราเป็นร้านขายกาแฟชื่อ ‘ร้านโชคดี’ มีอาม่า พ่อ แม่ และพี่ชาย เธอไปบอกอาม่าเรา แต่ห้ามให้พ่อแม่รู้เด็ดขาด!”