ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

ภูผาทะลึ่งพรวดขึ้นจะออกจากรางรถไฟแต่คะมำไปอีกเพราะเชือกรองเท้าไปติดนอตใต้รางทั้งสองหู พยายามดึงก็ยิ่งรัดแน่น เสียงหวูดและรางสั่นใกล้มาทุกทีภูผาหลับตาตัดสินใจหมอบลง จนรถไฟวิ่งผ่านไป ภูผาจึงรู้ว่าตัวเองหมอบอยู่อีกราง!

พอลุกขึ้นก็เจอสมคิดเข้ามาถามว่าอยากตายรึไง ทำไมทำอะไรอยู่ตรงนั้น ภูผายังไม่หายตกใจ นั่งลงอย่างหมดแรงตามเดิม

เมื่อรู้ว่าภูผาถูกพ่อไล่ออกจากบ้าน สมคิดจึงพาไปอยู่ที่บ้านปดพ่อว่าตนไปมีเรื่องกับจับกังและภูผาช่วยตนไว้ ขอพ่อว่าให้เพื่อนพักที่นี่สักระยะเพราะเพื่อนช่วยตนเลยถูกพ่อไล่ออกจากบ้าน พ่อจึงสั่งต้อยติ่งให้หาหมอนหาผ้าห่มมาให้

ทีแรกต้อยติ่งก็บ่นกระปอดกระแปด แต่พอเห็นภูผาหล่อถูกใจก็กระดี๊กระด๊าริกรี้ จนจันบอกว่าอีนี่มันบ้าๆบอๆ อย่าไปถือสามันเลย

ooooooo

รุ่งขึ้นเมื่อเวหาจะไปโรงเรียนเส็งให้เงินมากจนเวหาถามว่าป๊าให้เกินไปหรือเปล่า เส็งบอกว่าก็เห็นบ่นกับแม่ว่าไม่ค่อยพอไม่ใช่หรือ เวหาไหว้รับเงินไปขอบคุณป๊า

เส็งยกข้าวต้มไปให้แม่ อาม่าบอกว่าถ้าไม่ไปตามภูผากลับมาก็จะไม่กินข้าวปล่อยให้ตายไปเลย เวหาได้ยินป๊ากับอาม่าโต้เถียงกันจึงอาสาจะไปตามภูผากลับมา เส็งบอกไม่ต้องอยากรู้นักว่ามันจะไปได้สักกี่น้ำ เดือนก็บอกให้ไปโรงเรียนเสียเดี๋ยวจะสายแล้วบอกเส็งให้ไปตามภูผาหน่อย ป่านนี้จะไปอยู่ไหนก็ไม่รู้

“เดือน! ลื้อก็เป็นไปกับเขาอีกคนเหรอ ขอสั่งไว้เลยนะ ห้ามพูดถึงมันอีก!”

เมื่อเวหาไปถึงโรงเรียนเจอทอรักที่กำลังโต้เถียงกับสร้อย ถามสร้อยว่าคิดว่ามาทำร้ายน้องตนแล้วตนจะยอมหรือ สร้อยลอยหน้าท้าว่า “ไม่ยอมก็อย่ายอม แค่อยากให้รู้ไว้ว่า ฉันเกลียดแก!”

“บังเอิญจัง ฉันก็เกลียดแกอยู่เหมือนกัน...ไปเถอะเวหา” ทอรักสวนแล้วเดินนำไปเลย เวหาเดินตามบอกว่าถ้าสร้อยทำอะไรอีกให้บอกตน ตนจะจัดการให้ “ขอบใจนะเวหา...ฉันเข้าเรียนก่อนนะ”

พอถึงกลางวันจะพักเที่ยง อาม่าก็กระเดียดกระจาดขนมไปชะเง้อแถวหน้าโรงเรียนวัดที่ภูผาเรียนอยู่ พอดีเจอต้อยติ่งหิ้วปิ่นโตมาให้สมคิดเพราะเขาลืมเอามา อาม่าถามต้อยติ่งว่าเรียนที่นี่หรือ พอรู้ว่าหิ้วปิ่นโตมาส่งพี่ที่เรียนที่นี่ อาม่าขอเข้าไปหาหลานด้วย พอต้อยติ่งรู้ว่าหลานอาม่าชื่อภูผาก็บอกว่าตนรู้จัก เดี๋ยวพาไป

พออาม่าเจอภูผา ภูผาถามว่าอาม่ามาทำไม อาม่าบอกว่ามาตามกลับบ้าน บอกว่าไม่ต้องกลัวป๊าเดี๋ยวอาม่าจัดการให้เอง ภูผาบอกว่าตนยังไม่อยากกลับอยู่บ้านเพื่อนก็สบายดี อาม่าไม่อยากให้รบกวนเพื่อนและเป็นห่วงว่าจะเอาเงินที่ไหนใช้