ตอนที่ 2
แต่พอไปถึงบ้านเห็นคนมุงกันหลายคน สมคิดนึกว่าเปิดบ่อนในบ้าน ที่แท้พ่อเป็นลมตกจากนั่งร้านยังไม่ได้สติ สมคิดถามว่าทำไมไม่พาไปโรงพยาบาล บุญถามว่าจะเอาเงินที่ไหนเพราะหัวหน้าคนงานเชิดเงินไปหมดแล้ว ศรีพี่สาวของสมคิดบ่นว่า
“ถ้าเมื่อเช้าพ่อไม่ต้องแบ่งข้าวให้เพื่อนแกกิน พ่อก็คงไม่เป็นลมหรอก”
ภูผารู้สึกผิด...เสียใจมาก เย็นนี้จึงไปขอให้อาม่าทำขนมให้ ตนจะเอาไปขายเพราะต้องการใช้เงินเอาไปช่วยเพื่อน พ่อเพื่อนไม่สบาย อาม่ารับปากทันที ภูผาบอกว่าเอาเยอะๆนะอาม่า
เย็นวันต่อมาภูผาเอากระจาดขนมเทินหัวไปเดินขายที่ตลาด ทอรุ้งเข้ามาขอซื้อเพื่อจะคุยด้วย ภูผาบอกให้หลีกไปไม่ขาย ทอรุ้งจึงเอาเงินให้เด็กๆไปซื้อจนขนมหมดกระจาด ทอรุ้งแอบดูเห็นภูผานับเงินเก็บใส่ถุงผ้าแดงอย่างมีความสุข ทอรุ้งพลอยยิ้มมีความสุขไปด้วย
อาการของพ่อสมคิดไม่ดีขึ้น ศรีบอกว่าหมอบอกต้องผ่าตัดต้องใช้เงินมากอยู่อาจเป็นพัน สมคิดหนักใจว่าเราจะทำยังไงดี ศรีเปรยว่าใครๆเขาลือกันว่าเพื่อนแกเป็นตัวซวย แต่พ่อไม่เชื่อ แล้วเป็นไง
“พี่พูดอย่างนี้ได้ไง ภูผามันก็หาเงินมาช่วยทุกวัน”
“แล้วมันพอไหมล่ะ แกต้องให้พ่อตายก่อนใช่ไหมถึงจะสำนึก นอนพะงาบๆอย่างนี้คงอีกไม่กี่วันหรอก”
ภูผาฟังแล้วไม่สบายใจ สมคิดหันมาเห็นบอกภูผาว่า “อย่าคิดมากนะ ไม่เกี่ยวกับแกหรอก”
แต่ภูผาคิดหนัก ในที่สุดเขาตัดสินใจเด็ดเดี่ยว
รุ่งขึ้นจึงไปหาเชิด รับที่จะทำงานแต่มีข้อแม้คือ
“ข้อแรก ผมมาทำแค่ชั่วคราว ถ้าเก็บเงินได้ก้อนหนึ่งผมก็จะเลิก ข้อสอง ต้องรับเพื่อนผมด้วย”
เชิดบอกว่าไม่มีปัญหา ภูผาจึงตกลงทำงาน เชิดพาไปหานายทันที
นายของเชิดคือเจ๊จู พอเจ๊จูเห็นภูผาก็ร้อง “เฮีย!” บอกว่าภูผาหน้าเหมือนผัวที่ตายไป เชื่อว่าภูผาคือ
เฮียกลับชาติมาเกิดแน่ๆ เพราะตอนหนุ่มๆเฮียหน้าตาอย่างนี้เลย เจ๊จูตกลงรับภูผาทันที บอกว่า
“ได้อยู่ใกล้ลื้อก็เหมือนได้อยู่ใกล้เฮีย ไอ้เชิด
เดี๋ยวพาภูผาไปกินข้าว เสร็จแล้วพามาหาเจ๊”
เจ๊จูลูบไล้ใบหน้าภูผาอย่างหลงใหลจนสมคิด
เห็นแล้วสยองแทน...
ooooooo
ฝ่ายสร้อยที่หมั่นไส้ทอรักและหึงหวงเวหา วันนี้ขณะที่ชั้น มศ.5 ห้อง ข.กำลังอ่านขุนช้างขุนแผนพร้อมกัน สร้อยก็วิ่งเข้าไปจิกหัวทอรัก ทอรักจิกสู้ พอดีครูเข้ามาสั่งนักเรียนให้ไปแยกทั้งคู่ออกจากกัน










