ตอนที่ 2
เชิดให้ภูผาไปตามจับลุงแดง ภูผาขอร้องให้ปล่อยลุงแดงไปสักครั้งเถิด เชิดบอกว่าปล่อยแน่แต่มันต้องหลาบจำ แล้วให้ลูกน้องไปตามจับลุงแดงมาลงโทษตามกฎคือกระทืบ ลุงแดงขอร้องภูผาอย่าทำลุงเลยเห็นกันมาตั้งแต่เด็ก เชิดเลยสั่งให้ภูผากระทืบ ภูผาไม่อยากทำ สมคิดบอกเชิดว่าผมเอง แต่เชิดสั่งภูผาว่า
“ไหนมึงบอกว่ามึงมาทำงานไง หรืออยากให้กูทำให้ดูเป็นตัวอย่างก่อน”
เชิดกระชากคอเสื้อสมคิดมาต่อย ถามภูผาว่าอย่างนี้ทำได้ไหม ต่อยสมคิดซ้ำๆจนภูผาบอกให้พอแล้วเดินเข้าหาลุงแดง ลุงแดงไหว้ปลกๆกลัวจนตัวสั่น แต่ก็ถูกภูผาต่อยเปรี้ยงหน้าหงายแล้วหยุด สันต์ถามว่าหยุดทำไม หรือจะให้ตนกระทืบแทน ภูผาจำต้องรัวหมัดใส่ลุงแดงจนทั้งเชิดและสันต์พอใจ
ตกเย็นเจ๊ฟังรายงานจากเชิดกับสันต์แล้วชมว่าวันนี้พวกเธอทำงานดีมาก เรียกภูผาเข้าใกล้บอกว่า
ทำงานที่นี่จะใจดีไม่ได้ ต้องเด็ดขาด ดุดัน พวกมันถึงจะกลัว ย้ำว่า
“จำไว้นะภูผาใครทำผิดกฎก็ต้องมีการลงโทษ ไม่ว่าจะเป็นคนรู้จักหรือไม่รู้จัก จะเป็นคนนอกหรือคนในและยิ่งถ้าคนไหนผิดซ้ำซาก จำเป็นต้องเก็บ...ก็ต้องเก็บ”
เจ๊เอาเงินให้ไปแบ่งกับสมคิด บอกว่าพรุ่งนี้ให้มาแต่เช้าจะให้คนสอนหมัดมวยและการใช้ปืนให้
สมคิดได้รับแบ่งเงินก็นับแล้วนับอีกบอกภูผาว่าได้จับเงินเยอะๆขอนับให้ชื่นใจหน่อย
“เงินที่ได้จากการทำร้ายคนมันน่าชื่นใจนักเหรอวะ”
สมคิดตะแบงว่ามันเป็นงานอย่าคิดมาก เราทำตามหน้าที่ แต่รู้ตัวเองดีว่าเราไม่ใช่คนใจร้าย
ตกเย็นภูผาไปเจอลุงแดงที่หน้าตาปูดบวมนั่งหลบคนที่ตลาด เขาตรงเข้าไปขอโทษลุงแดง ลุงแดงต่อว่าที่ต่อยตนขนาดนี้ ย้ำว่า “นี่ลุงนะเว้ย” สมคิดตามมาบอกลุงแดงว่า
“ถ้าให้ไอ้สันต์มันกระทืบ ลุงตายคาตีนไปแล้ว ถือว่าภูผามันช่วยลุงแล้วนะ”
ภูผาเอาเงินที่ได้จากเจ๊จูให้ลุงแดงไปซื้อยาแล้ววันหลังไม่ต้องมาเข้าบ่อนอีก ตนไม่อยากเห็นลุงเจ็บตัว ขอร้องลุงอย่าบอกที่บ้านว่าตนไปทำงานบ่อน ลุงแดงมองอย่างชั่งใจว่าจะบอกดีหรือไม่บอกดี?
การหายเงียบไปของภูผาทำให้อาม่าเป็นห่วงมากเที่ยวถามคนที่ตลาดว่าเห็นภูผาบ้างไหม ทุกคนบอกว่าไม่เห็นเลย คืนนี้อาม่านั่งเศร้าที่หน้าร้านจนเดือน










