ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

“กล้ามาตามตื๊อน้องสาวฉันถึงบ้านเลยเหรอ!”

“นี่บ้านรุ้งเหรอ” ภูผางงๆ เวหาตัดบทบอกให้พาเพื่อนไปตัดหญ้าไกลๆ ตรงนี้เขาจะอ่านหนังสือกัน แอบบุ้ยใบ้ให้ภูผารีบไป ภูผาจึงลากสมคิดไป ทอรักลุกตามไปบอกเวหาว่า “เดี๋ยวรักมานะ”

เวหาจึงลุกตามไปเรียกภูผาแยกมาคุย กำชับเครียดว่า

“อย่าให้ใครรู้นะว่านายเป็นน้องฉัน” ภูผาถามว่าทำไม “ก็ดูสารรูปนายสิ รีบกลับไปได้แล้ว” มองเลิ่กลั่ก กลัวใครเห็น ปรามภูผาว่า “ฉันไม่รู้ว่านายรู้จักกับทอรุ้งได้ยังไง แต่นายควรจะเจียมตัวเอาไว้ เด็กเหลือขออย่างนายไม่ควรมายุ่งกับรุ้ง”

“ต้องเด็กดีอย่างนายใช่ไหมถึงจะยุ่งได้”

“ฉันไม่อยากมีเรื่องกับแกที่นี่ กลับไปซะ” ภูผาถามว่าทำไม อายที่มีน้องอย่างตนรึไง “ไอ้ภูผา!” เวหาคำรามเบาๆ กลัวใครได้ยิน พลันก็ได้ยินเสียงร้องทักอย่างดีใจ

“ภูผา”

ทั้งสองหันไปเห็นทอรุ้งยืนยิ้มดีใจอยู่!

ooooooo

ทอรักให้แม่บ้านไปดูทอรุ้งที่ห้อง แม่บ้านรายงานว่าคุณหนูไม่อยู่ห้อง ทอรักบอกให้ไปหาให้เจอ ตัวเองก็นั่งหนักใจว่าจะเอาไงดีเพราะแม่สั่งไว้ให้ดูแลน้อง

ที่สนาม...ทอรุ้งยืนมองภูผาถามอย่างตื่นเต้นว่ามาได้ยังไง เวหาอึดอัดทำหน้าไม่ถูกกลัวทอรุ้งรู้ว่าภูผาเป็นน้อง จึงเร่งทอรุ้งให้เข้าบ้านดีกว่าเดี๋ยวคุณแม่จะว่าเอา พวกนี้ตัดหญ้าเสร็จแล้วกำลังจะกลับ แอบใช้สายตาบีบคั้นภูผาพูดเบาๆ

“จำที่ฉันสั่งให้ดีนะ” ทอรุ้งได้ยินแว่วๆถามว่าสั่งอะไร “สั่งว่าเวลามาทำงานให้มารยาทดีๆหน่อย”

ภูผาหน่ายพี่ชายเลยตัดปัญหาเดินออกไป ทอรุ้งตามไปคว้าแขนแต่ไม่ทัน เวหาใจคอไม่ดีกลัวความแตก

ทอรุ้งตามไปทันภูผาที่พยายามเดินหนี บอกว่าตนรู้เรื่องที่เขาถูกไล่ออกจากบ้านแล้ว ถามว่าตอนนี้อยู่ที่ไหนและยังไปเรียนหนังสือหรือเปล่า เผื่อมีอะไรตนจะช่วยได้บ้าง

ภูผาบอกว่าอยู่บ้านสมคิดและยังไปโรงเรียน

ทอรุ้งยิ้มออกสบายใจที่เขามีที่อยู่และดีใจที่เขายังไปเรียนหนังสือ ภูผาเห็นทอรุ้งยิ้มก็พลอยยิ้มไปด้วย ทอรุ้งถามว่ายิ้มอะไร ภูผาบอกว่ายิ้มดีใจที่มีคนเป็นห่วง

ขณะทั้งสองกำลังมีความรู้สึกดีๆต่อกันนั้น ก็ต้องสะดุ้งกับเสียงตวาดเรียกของดารกา

“ยัยรุ้ง!!”