ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"
ตอนที่ 2
ถามว่าทำไมมานั่งตากยุงอยู่ อาม่าถามว่าเดือนเป็นแม่ไม่คิดห่วงภูผาบ้างหรือ เดือนบอกว่าภูผาไม่รักดีเอง
อาม่าว่า “ถ้าลื้อคิดอย่างนี้อั๊วก็ไม่มีอะไรจะคุยกับลื้อแล้ว”
“อั๊วจะทำอะไรล่ะม้า คิดว่าอั๊วสบายใจนักเหรอที่ลูกอั๊วไปอยู่ไหนก็ไม่รู้ แต่บางทีการที่มันไปอาจจะเจ็บตัวและเสียใจน้อยกว่าที่มันอยู่ที่นี่ก็ได้ อั๊วคิดอย่างนี้คงไม่ผิดใช่ไหมม้า”
อาม่าฟังแล้วอึ้ง มองตามเดือนที่ลุกเดินไปก่อนน้ำตาจะร่วงอย่างเข้าใจและสงสาร...
ooooooo
เมื่อจันแม่ของสมคิดรู้ว่าลูกไปทำงานที่บ่อนก็เป็นห่วงถามว่ามันจะดีหรือ สมคิดถามว่ามันทำให้เรามีข้าวกินเยอะกว่าแต่ก่อนแม่ว่าดีไหมล่ะ ศรีปรามว่าอย่าให้เดือดร้อนมาถึงบ้านก็แล้วกัน ยิ่งตอนนี้มี
พี่บุญทำงานคนเดียวด้วย
“ไม่ต้องกลัวหรอกพี่ศรี ถ้าเราถูกจับเราก็มีตังค์ประกันตัวเอง อ้อ แล้วข้าวที่พี่กินอยู่ก็เงินภูผามันส่วนนึงนะ เลิกแขวะมันได้แล้ว”
สายวันนี้ลุงแดงไปที่ร้านโชคดีสั่งเส็งว่าเหมือนเดิม เส็งทักว่าวันนี้ทำไมมาสาย พอเห็นหน้าเต็มตาก็ถามว่าไปโดนอะไรมา ความเลยแตกว่าโดนนักเลงที่บ่อนชก เส็งถามว่ายังไม่เลิกเล่นถั่วเล่นโปอีกเหรอเดี๋ยวก็หมดตัวหรอก ลุงแดงย้อนว่าอย่าทำมาสอนคนอื่นเลย นังเดือนก็เล่นหวยเหมือนกันแหละ
เดือนบอกว่าตนเล่นแค่นิดหน่อย เส็งอวดว่า
สามวันก่อนก็ถูกหวย ตั้งแต่ไอ้ตัวซวยไม่อยู่ตนโชคดีขึ้นเยอะ ลุงแดงเลยเล่าว่าวันก่อนตนเล่นเสียแถมโดนจับได้ต้องเป็นเพราะไอ้ภูผาตัวซวยแน่ๆเลย ความเลยแตกว่าภูผาไปทำงานที่บ่อน และที่หน้าตาลุงแดงเจ่อช้ำแบบนี้ก็เพราะโดนภูผาชกนั่นแหละ
เดือนตกใจกลุ้มใจมากเมื่อรู้จากลุงแดงว่าภูผาไปทำงานที่บ่อน ส่วนเส็งโกรธจนหน้าแดงก่ำ
รุ่งขึ้นภูผากับสมคิดไปฝึกมวยและยิงปืนตามคำสั่งเจ๊จู เจ๊จูไปดูชมภูผาว่าหัวดีใช้ได้ แต่สมคิดให้ไปเป็นเด็กวิ่งซื้อกาแฟเพราะไม่เอาไหน ภูผาบอกว่าตนแค่มาคุมบ่อนไม่อยากจะยิงใคร เจ๊บอกว่าแค่ซ้อมไว้เผื่อจำเป็นต้องใช้อย่างน้อยก็ป้องกันตัว เชิดในฐานะครูสอนตอกย้ำว่า
“จำไว้ไอ้ภูผา มีปืนไม่จำเป็นต้องใช้ แต่ถ้าชักปืนขึ้นมาแล้วต้องยิง มึงต้องยิง เพราะถ้าไม่ยิงมึงก็ถูกเขายิงตาย มันเป็นกฎของนักเลง แล้วเวลาปืนอยู่ในมือ มึงต้องจับให้แน่นอย่าให้หลุด อะ...เอาไป”
พอเชิดเอาปืนใส่มือภูผา สันต์ก็มารายงานว่าผู้กองอาละวาดอีกแล้ว เจ๊บ่นปวดหัว บอกภูผาไปกับเจ๊
ooooooo
