ตอนที่ 2
ภูผาบอกว่าเย็นนี้จะไปทำงานกับพ่อสมคิดก็คงพอมีใช้ พอรู้ว่าพ่อของสมคิดเป็นกรรมกรก่อสร้าง อาม่าก็กลัวว่าภูผาจะทำไม่ไหว แต่เมื่อภูผายืนยันว่าอย่าให้ตนกลับไปตอนนี้เลย อาม่าบอกว่าตามใจ สบายใจเมื่อไหร่ ค่อยกลับก็ได้ อาม่ารออยู่ แล้วเอาขนมในกระจาดทั้งหมดให้ภูผาแจกเพื่อนๆกินกัน
ooooooo
เพราะเป็นห่วงภูผา เย็นวันนี้ทอรุ้งแวะไปสั่งเต้าส่วนที่ร้านโชคดี ตกใจอุทานเมื่อรู้ว่าภูผาถูกไล่ออกจากบ้าน เส็งได้ยินถามว่าหนูนี่เองที่มาบอกว่าภูผาติดคุกใช่ไหม ทอรุ้งบอกว่าตนเป็นเพื่อนภูผา
เส็งถามว่าภูผาไปหลอกอะไรหรือเปล่า บอกว่าตนไล่มันออกไปแล้วถ้ามันไปทำอะไรไม่ดีตนไม่รับผิดชอบ ทอรุ้งบอกว่าภูผาไม่ได้ทำอะไร ถามว่าพอรู้ไหมว่าตอนนี้ภูผาอยู่ไหน
“จะไปรู้มันเรอะ ช่างหัวมันปะไร” เส็งตัดบทเสียงกระด้างแล้วไม่สนใจอีกเลย
เย็นนี้ภูผาตามพ่อของสมคิดไปทำงานก่อสร้าง แม้จะเหน็ดเหนื่อยแต่ก็ภูมิใจตัวเอง
สมคิดมานั่งปาดเหงื่อถามว่า “อยากได้เงินเขาก็ต้องเอาเหงื่อแลกมาใช่ไหมวะ” ภูผาบอกว่าก็คิดได้นี่แล้วไปเข้าบ่อนทำไม “ก็เพิ่งคิดได้หลังโดนกระทืบนี่แหละ”
สมคิดตอบขำๆ ภูผาหัวเราะทั้งขำทั้งดีใจที่เพื่อนคิดได้
ทำงานเสร็จขณะเดินกลับบ้าน สมคิดบอกว่าพรุ่งนี้พ่อจะพาไปตัดหญ้าเพราะรับงานไว้
รุ่งขึ้นพ่อพาไปตัดหญ้าที่บ้าน “พิทักษ์กิจ”
ไม่มีใครรู้ว่าเป็นบ้านใคร จนกระทั่งสมคิดไปตัดหญ้าเจอเวหากำลังนั่งติวกับทอรักที่โต๊ะสนาม
ดารกามาเจอเวหาติวให้ทอรักอยู่ก็ชมว่าน่ารักมากถ้ามีเวลาก็ช่วยติวให้ทอรุ้งด้วย ดึงๆมาหน่อย ตนเป็นห่วงเรื่องคบเพื่อน
สมคิดไปตัดหญ้าใกล้ๆโต๊ะที่ทอรักกับเวหา
นั่งติวกันอยู่ ทอรักไล่อย่างรังเกียจให้ไปตัดไกลๆ สมคิดบอกว่าตรงนี้หญ้ามันยาว ทอรักโพล่งไปว่า “แต่ฉันรังเกียจ” สมคิดบ่นว่า “หน้าตาก็ดี...แต่นิสัย...”
“พูดจาให้มันดีๆนะ เป็นแค่คนตัดหญ้าอย่ามาลามปาม อยากโดนไล่กลับรึไง” เวหาปราม
ภูผาได้ยินเสียงโต้เถียงกันจึงเดินเข้ามาถามสมคิดว่ามีอะไร เวหาเห็นภูผาถึงกับอึ้งทำหน้าไม่ถูก ทอรักมองสมคิดกับภูผาจำได้ว่าคือคนที่ทอรุ้งพาไปที่คลินิกป้าหมอ ชื่อนายภูผา ตวาดถาม










