พรหมพิศวาส

กระสุนถูกท้องปพลเต็มๆจนทรุดลงไปกองกับพื้น ปานตะวันตกใจแทบช็อกจะเข้าไปหาแต่ถูกสมุนจับตัวไว้ ทวีศักดิ์เหี้ยมได้โล่เข้ามาเหยียบแผลที่ท้องเขาพร้อมกับเล็งปืนใส่

“มึงจำไว้ วันนี้กูแค่สั่งสอนที่มึงหาเรื่องให้บ่อนกู ส่วนอีนี่ กูอยากได้เมื่อไหร่ก็ย่อมได้ แต่วันนี้ กูจะใจดีปล่อยไปก่อนเพราะกูเป็นสุภาพบุรุษพอ ไม่อยากบังคับใจใคร แต่อีกไม่นานหรอกเด็กของมึงต้องคลานเข่าเข้ามาหากูเอง ด้วยความเต็มใจ” ทวีศักดิ์พูดจบเดินมากระซิบกับปานตะวันว่าต่อไปนี้เรามาเล่นเกมสนุกๆกันจากนั้นหอมแก้มเธอแล้วเดินหัวเราะชอบใจกลับไปกับสมุน

ปานตะวันรีบเข้าไปประคองปพลที่นอนเลือดไหลอาบ แม้จะบาดเจ็บแต่เขาไม่วายทวงถามคำตอบจากเธอว่าคิดอย่างไรกับเขา เธอต่อว่าเขาว่าเจ็บหนักขนาดนี้ยังจะมาพูดเล่นอีก

“ฉันดีใจนะที่เธอไม่เป็นไร” พูดได้แค่นั้น

ปพลหลับตาลงหมดแรง จันทนีกับปัทมาเห็นปลอดภัยแล้วรีบวิ่งมาดู เจอปพลหมดสติอยู่ในอ้อมแขนของปานตะวัน รีบช่วยกันนำตัวส่งโรงพยาบาล จากนั้น ไม่นาน ปพลถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉิน ปานตะวันซึ่งจับมือเขามาตลอดทางจำต้องปล่อยมือเพราะพยาบาลห้ามญาติเข้าไปข้างใน ขอให้รอด้านนอก เธอได้แต่มองตามหน้าเครียด จันทนีเดินมากับปัทมาหน้าตาไม่สู้ดีนัก

“จะตายหรือเปล่าวะ ถ้าตายขึ้นมาจะทำไงวะนังปาน”

“เขาไม่เป็นไรหรอกแม่” ปานตะวันเหมือนจะปลอบตัวเองมากกว่า ปัทมาหมั่นไส้พี่สาวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว โทษว่าพี่เป็นต้นเหตุให้ปพลต้องเป็นแบบนี้ เธอหันขวับจ้องปัทมาเขม็งย้อนถามว่าเธอไปทำอะไรให้ ปัทมาไม่เคยเห็นท่าทางเอาเรื่องแบบนี้มาก่อนไม่กล้าพูดอะไรอีก

“พอๆจะมาทะเลาะกันทำไมวะ ไม่มีใครทำทั้งนั้น ก็มีแต่ไอ้ทวีศักดิ์ที่คอยแต่จะหาเรื่องพวกเรา คิดแล้วกลุ้มโว้ย เมื่อไหร่มันจะไปพ้นๆสักที”

“ก็เมื่อแม่เลิกเข้าบ่อนนั่นแหละ” ปัทมาหันมาแว้งกัดแม่ตัวเองแทน ทำให้จันทนีไม่พอใจทำท่าจะมีเรื่องกัน ปานตะวันขอร้องให้พอได้แล้ว แล้วบอกแม่กับน้องให้กลับไปก่อนเดี๋ยวเธอจะดูทางนี้เอง ปพลถึงมือหมอแล้วคงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง จันทนีเห็นดีด้วยแต่ปัทมาไม่ยอมกลับจะอยู่ดูแลปพล

“ก็ปล่อยนังปานมันดูไป มึงทำเป็นเหรอเดี๋ยวก็ได้ตายคามือ”

ปัทมาดื้อด้านไม่ยอมกลับ จันทนีขี้เกียจเถียงด้วย อยากทำอะไรเชิญตามสบายแล้วก้าวฉับๆออกไป

ooooooo

ไม่นานนักอานนท์ตามมาสมทบถามว่าปพลเป็นอย่างไรบ้าง ปานตะวันส่ายหน้าไม่รู้เหมือนกันเพราะยังไม่ออกจากห้องผ่าตัด อานนท์สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น เธออึกอักไม่รู้จะเล่าอย่างไร ปัทมาตอบคำถามแทนว่า

“ก็ไม่อะไรมาก ไอ้ทวีศักดิ์มันมาหาพี่ปานแล้วเจอคุณปพลเข้าก็มีเรื่องกัน นี่ถ้าคุณนนท์อยู่ก็คงโดนไปด้วยอีกคน” คำพูดของปัทมาทำเอาอานนท์สะอึกที่รู้ว่าปพลมาหาปานตะวันดึกๆดื่นๆแต่พยายามเก็บอาการไว้

“ไอ้ทวีศักดิ์ มันคงโกรธไอ้พลเรื่องบ่อน ว่าแต่คุณปานเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

“ก็แน่นอนจะเป็นไรได้ล่ะก็คนที่เป็นอยู่ในห้องผ่าตัดโน่น ไม่รู้เป็นไงบ้าง” ปัทมาโพล่งขึ้นอย่างไม่พอใจ จังหวะนั้นหมอเดินออกมาจากห้องผ่าตัด ปานตะวันปรี่เข้าไปถามว่าคนเจ็บเป็นอย่างไรบ้าง อานนท์เห็นอาการของเธอก็มองออกว่าเป็นห่วงปพลมาก หมอแจ้งว่าคนเจ็บพ้นขีดอันตรายแล้ว ทุกคนพากันดีใจโล่งอก...