พรหมพิศวาส

อานนท์ขับรถมาส่งจันทนีหน้าบ้าน โดยไม่ลืมขอร้องให้เลิกเล่นการพนันเพราะถ้าถูกจับได้ แล้วเป็นข่าวขึ้นมาอาจส่งผลเสียถึงปานตะวันได้ หากเดือดร้อนเรื่องเงินเขายินดีช่วยเหลือ

“มันก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรนักหรอก แต่มันแค่...คันไม้คันมือคนมันเคยๆน่ะ แต่คุณก็ไม่เห็นต้องห่วงอะไรเพราะไม่มีใครรู้จักฉันนี่ ฉันจะไม่บอกใครแน่นอนว่าฉันเป็นแม่นังปาน ฉันก็ไม่อยากให้ใครรู้เหมือนกัน” จันทนีไม่ได้ดีเลิศประเสริฐขนาดนั้น แต่หากใครรู้ว่าเธอเป็นแม่ของปานตะวัน รพีพรก็ต้องรู้ด้วยแน่นอน

พลันมีเสียงปานตะวันถามอานนท์ว่าไปไหนกันมาดังขึ้น เขาได้แต่อึกอักจันทนีโกหกเนียนๆว่าเขามาหาลูกแล้วขอตัวไปนอนก่อน จากนั้นเดินลิ่วเข้าบ้าน ครู่ต่อมา ปานตะวันพาอานนท์มานั่งคุยกันที่ระเบียงหน้าบ้าน เขาตัดสินใจทวงถามเธอถึงเรื่องที่เขาขอเป็นคนคอยดูแลปกป้องเธอจะว่าอย่างไร เธอได้แต่นิ่งเงียบ

“ผมไม่อยากตื๊อจนทำให้คุณอึดอัดใจ แต่ผมแค่อยากบอกคุณไว้ว่าที่ตรงนี้ ยังมีผมอยู่ ที่อยากดูแลคุณ”

“ขอบคุณนะคะคุณนนท์ แต่ตอนนี้ปานยังไม่พร้อมมีใคร”

“ไม่ใช่ว่าคุณปานมีใครในใจแล้วใช่ไหมครับ ผมรับได้นะครับ แค่คุณปานบอกมาตรงๆผมยินดีที่เป็นเพื่อนของคุณปาน ยินดีที่จะเห็นคุณปานมีความสุขกับคนที่คุณปานเลือก”

ปานตะวันยังไม่ทันพูดอะไร อานนท์ชิงตัดบทเสียก่อนว่าไม่เป็นไร เขาขอโทษที่ทำให้เธออึดอัด ทั้งคู่มัวแต่คุยกันไม่ทันเห็นปพลแอบดูอยู่หน้าประตูรั้วโดยมีสมุนของทวีศักดิ์ซุ่มดูอยู่อีกทอดหนึ่งก่อนจะโทร.หาเจ้านาย

“มันอยู่ที่บ้านปานตะวันครับ”...

สักพัก อานนท์ขอตัวกลับ ปานตะวันเดินมาส่งที่รถ ทันทีที่แขกผู้มาเยือนไปพ้นสายตา ปพลที่ซุ่มดูอยู่ออกจากที่ซ่อน ไม่พูดไม่จาสักคำเข้ามาจูบปานตะวันอย่างดูดดื่มแม้จะตกใจแต่เธอไม่ได้ดิ้นหนี สมุนยืนดูอยู่กับทวีศักดิ์ที่มุมหนึ่งถามว่าจะให้จัดการมันเลยไหม เขาส่ายหน้าปล่อยให้มันมีความสุขกันให้พอก่อน

ปพลดันตัวออกห่างก่อนถามปานตะวันว่าคิดอย่างไรกับเขา เธอได้แต่อึกอักไม่กล้าตอบ เขาจะจูบเธออีกแต่ทวีศักดิ์พรวดพราดเข้ามากับสมุนกระชากปพลที่ไม่ได้ตั้งตัวมาต่อยจนล้ม จากนั้นสมุนรุมยำเขาก่อนจะล็อกตัวไว้ ทวีศักดิ์เข้ามาปล่อยหมัดชุดใส่ไม่ยั้ง ปานตะวันเข้าไปช่วยแต่ถูกมันผลักกระเด็น

เสียงเอะอะดังไปถึงในบ้าน จันทนีเปิดประตูบ้านออกมามองๆเห็นทวีศักดิ์ชกต่อยปพลอุตลุด ตกใจรีบหลบหลังประตู ปัทมาลงมาเห็นปพลถูกซ้อมจัดแจงจะออกไปช่วย จันทนีดึงแขนไว้ไม่ให้ไป

ปานตะวันเห็นปพลถูกซ้อมสะบักสะบอมเข้ามาขอร้องทวีศักดิ์ให้พอได้แล้ว มันหันมาลูบแก้มเธอเห็นยืนตัวเกร็งถามว่ากลัวหรือทียืนจูบกับปพลไม่เห็นกลัว ไหนลองจูบกับตนบ้างแล้วดึงเธอเข้าหา เธอดิ้นหนีไม่ยอมให้จูบ ปพลสลัดหลุดจากถูกสมุนล็อกตัวโดดถีบทวีศักดิ์กระเด็นแล้วดึงปานตะวันมาไว้ข้างหลัง

“รักกันมากใช่ไหมพวกมึง” ทวีศักดิ์ชักปืนออกมาเล็งปพล ปัทมาตกใจจะออกไปช่วยแต่จันทนีรั้งตัวไว้ พลันมีเสียงปืนดังขึ้น สองแม่ลูกตกใจสุดขีดไม่รู้ว่าใครกันที่โดนยิง