พรหมพิศวาส

มินจูกับคุณสาเข้ามารายงานความคืบหน้าหลังจากการแถลงข่าวให้อานนท์ ปานตะวัน ตั้มและเดี่ยวฟัง

“หลังจากแถลงข่าวไปเมื่อกี้นะคะ ผลการตอบรับก็แตกออกเป็นสองเสียง เชื่อบ้างไม่เชื่อบ้างโดยเฉพาะเรื่องภาพคุณปานกับคุณปพล”

“ก็ถ้ายังมีคนเชื่อเราอยู่บ้างเดี๋ยวคนอื่นๆก็ลืมไปเอง อย่างน้อยเราก็ออกมาพูดแล้วก็จบ” อานนท์สรุป ตั้มไม่พอใจที่เขาแก้ปัญหาด้วยการโกหกโวยวายกลางที่ประชุม เดี่ยวกลัวมินจูกับคุณสาจะรู้เรื่องคลิปปานตะวันเสื้อผ้าหลุดลุ่ยเพราะถูกทวีศักดิ์กลั่นแกล้งจึงขอร้องให้ทั้งคู่ออกไปก่อน ตั้มรอจนทั้งคู่ไปแล้วหันมาขอคำอธิบายจากปานตะวันเรื่องคลิปกับปพล อานนท์ขอร้องให้เขาหยุดพูด แค่นี้เธอก็เครียดจะแย่แล้ว เดี่ยวเห็นด้วย

“ใช่ ถ้าแกคิดจะห่วงปานแกควรห่วงเรื่องไอ้ทวีศักดิ์มากกว่ามาห่วงเรื่องคุณปพลหรือเปล่าวะ”

“ฉันก็แค่ไม่ชอบที่ปานโกหก”

“แล้วแกจะให้ปานพูดความจริงว่าอะไร จะให้นักข่าวเขารู้เรื่องที่ไอ้ปานโดนจับตัวไปน่ะเหรอ” เดี่ยวเริ่มโกรธที่ตั้มเอาแต่อารมณ์ ปานตะวันรู้สึกผิดที่เป็นตัววุ่นวายขอโทษตั้มถ้าทำอะไรให้ไม่พอใจ เขาไม่พูดอะไรเดินออกจากห้องไปอย่างหัวเสีย โดยไม่สนใจเสียงเรียกให้กลับมาคุยกันก่อนของเดี่ยว ปานตะวันได้แต่มองตามหน้าเครียด...

ตั้มเดินหัวเสียมาตามทางเดินในบริษัท ชนเข้ากับปนิตาอย่างจัง ต่างฝ่ายต่างอารมณ์บูดทำให้มีปากเสียงกัน แทนที่เธอจะด่าเขาซึ่งเป็นคู่กรณีกลับพาลไปด่าปานตะวันเรื่องที่มาแย่งคู่หมั้นของเธอไปแล้วเสี้ยมอีกว่าถึงเวลาแล้วที่เขาควรจะเอาของของตัวเองคืนอย่างจริงๆจังๆสักที ไม่อย่างนั้นเขาจะเสียคนรักของเขาไปแน่นอน ปั่นหัวเสร็จปนิตาเดินจากไป ตั้มหงุดหงิดมาก ไม่รู้จะทำอย่างไรหันไปต่อยกำแพงระบายอารมณ์...

ในเวลาต่อมา อานนท์ขับรถมาส่งปานตะวันหน้าบ้าน เธอยืนมองจนรถของเขาลับสายตาหันหลังจะเข้าบ้าน รพีพรที่จอดรถซุ่มดูอยู่จะลงไปหา แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นปพลเข้าไปหาเธอก่อน เขาต่อว่าเธอว่าเกิดเรื่องแบบนี้ทำไมไม่บอกทั้งที่เขาสั่งไว้แล้วว่ามีอะไรให้บอกเขาหรือเธอเห็นอานนท์สำคัญกว่า

“คุณปพลคะไม่มีใครสำคัญกว่าใครทั้งนั้น ฉันขอบคุณทุกคนที่ช่วยฉัน” ปานตะวันอธิบายอย่างใจเย็น

“แต่คนที่ทำให้เกิดเรื่องคือผม คุณควรบอกผม”