พรหมพิศวาส

ฝ่ายปพลกลับถึงบ้านพบว่าประตูห้องนอนเปิดอ้าซ่า ปานตะวันออกไปกับอานนท์ไม่รู้ไปไหนก็หัวเสีย รีบโทร.หาอานนท์ซึ่งกำลังเฝ้าไข้ปานตะวันอยู่ในห้องพักฟื้น เห็นเธอกินข้าวอยู่ไม่อยากให้เครียด ขอตัวไปรับสายข้างนอก เธอขอรับสายเขาเอง มีเรื่องจะคุยด้วย

อานนท์จำใจส่งมือถือให้เธอคุยเอง เธอกดรับยังไม่ทันพูดอะไร ปพลโวยวายลั่นว่าอานนท์เอาเมียของเขาไปไว้ไหน ครั้นเขารู้ว่าเธอเป็นคนรับสายยิ่งโวยวายหนัก

“นี่คุณอยู่กับไอ้นนท์จริงๆด้วย ดึกป่านนี้แล้วทำไมยังไม่กลับ...กลับมาเดี๋ยวนี้”

“กลับไปให้คุณขังฉันไว้งั้นเหรอ”

“นี่คงอยากอยู่กับไอ้นนท์มันมากสินะ”

“ค่ะ ก็คงสบายใจกว่าอยู่กับคุณ”

เขาเสียงเขียวใส่ให้บอกมาเดี๋ยวนี้ว่าอยู่ไหน ปานตะวันไม่ยอมบอก ไว้สบายใจเมื่อไหร่จะกลับเอง แล้ววางสายไปเลย เขาโกรธควันแทบออกหูโทร.กลับไปอีก อานนท์เห็นท่าไม่ดีปิดเครื่องหนี เขาพยา– ยามโทร.อีกหลายครั้งแต่โทร.ไม่ติดมีเพียงเสียงให้ฝากข้อความ

ปพลทนอยู่เฉยไม่ไหวขับรถไปหาอานนท์ที่บ้านคิดว่าเธออยู่ที่นั่นแต่ไม่เจอใคร คนในบ้านไม่มีใครรู้ว่าอานนท์ไปไหน เขาจึงกลับบ้านด้วยความผิดหวังและหงุดหงิด

ooooooo

ปพลมาดักรออานนท์อยู่หน้าบริษัทแต่เช้า พอเห็นอีกฝ่ายมาถึงปรี่เข้าไปทวงถามว่าเอาเมียของเขาไปไว้ไหน อานนท์ขอร้องให้เขาใจเย็นๆ

“แกคิดจะสวมเขาให้ฉันงั้นเหรอ ไอ้เพื่อนเลว” ไม่ด่าเปล่าปพลต่อยอานนท์เข้าที่ครึ่งปากครึ่งจมูก

พนักงานที่เดินไปเดินมาพากันหยุดมองเป็นตาเดียวกัน อานนท์เตือนถ้าเขายังใจร้อนแบบนี้อย่าเพิ่งคุยกันเลยดีกว่า  แล้วขยับจะไป ปพลกระชากไหล่เพื่อนกลับมาจะต่อยอีก คราวนี้อานนท์หลบทันสวนถูกเต็มหน้า

“แกอย่าคิดว่าจะใช้กำลังเป็นอยู่ฝ่ายเดียว การที่แกมาโวยวายเสียงดังอยู่แบบนี้ อยากให้คนทั้งบริษัทรู้หรือไงว่าแกกับคุณปานมีปัญหากัน ทำอะไรหัดใช้สมองบ้างอย่าใช้แต่กำลัง แล้วถ้ายังไม่หยุดบ้า ฉันต่อยแกอีกหมัดแน่”

อานนท์มองเขาสีหน้าเอาจริง แล้วเดินลิ่วเข้าห้องทำงานตัวเอง ปพลไม่รามือตามมาถามอีกว่าปานตะวันอยู่ไหน อานนท์ส่ายหน้าไม่รู้ เขาไม่เชื่อจะไม่รู้ได้อย่างไร เมื่อคืนทั้งคู่อยู่ด้วยกันไม่ใช่หรือ

“ที่แกวุ่นวายโวยวายตามหาคุณปานขนาดนี้เพื่ออะไรวะ”

“ก็เพราะเขาเป็นเมียฉันไง”

อานนท์ดักคอไม่ใช่เพราะอยากจะลากเธอกลับไปแกล้ง ไปแก้แค้นบ้าๆบอๆหรอกหรือ ตนขอถามจริงๆเขายังรักปานตะวันอยู่หรือเปล่า ปพลไม่ยอมตอบคำถาม เฉไฉไปเรื่องอื่นตกลงอานนท์จะไม่บอกใช่ไหมว่าเธออยู่ไหน

อานนท์ส่ายหน้าตราบใดที่เขายังเป็นหมาบ้าอยู่อย่างนี้ คงบอกอะไรเขาไม่ได้ แต่สิ่งที่ตนจะบอกได้ ก็คือ ปานตะวันรักเขามาก อย่าทำให้เธอหมดรักเขาเลย