พรหมพิศวาส

ปัทมาเห็นดีด้วยที่ให้อานนท์อยู่ก่อน เผื่อมีเรื่องจะได้ให้พาหนีไปเลย ปานตะวันพยักหน้ารับคำก่อนเดินเข้าตึกใหญ่ไปกับปัทมา นันทิตาที่กำลังนั่งจิบกาแฟอย่างสบายอารมณ์หันมาเห็นปานตะวัน ก็แขวะทันที

“หายไปไหนมาตั้งหลายวัน แอบไปนอนกับผู้ชายที่ไหนมาล่ะ”

“สมองคุณนายนี่คิดได้แต่เรื่องแบบนี้นะคะ”

ปัทมาด่าสวนไปบ้าง นันทิตาไม่พอใจทำท่าจะมีเรื่องกัน ปานตะวันต้องปรามน้องก่อนหันไปบอกนันทิตาถ้าไม่มีธุระอะไรแล้ว เธอขอตัวก่อน

“จ้ะ ขอให้โชคดีนะ”

นันทิตายิ้มกวนๆให้ปานตะวัน ก่อนนั่งจิบกาแฟต่อ สองพี่น้องไม่ได้สนใจอะไรอีกพากันขึ้นข้างบน สวนกับสวยที่เดินยิ้มขำลงมา ปัทมารู้สึกแปลกๆชอบกลมองตามสวยที่เดินไปหานันทิตา

“เรียบร้อยแล้วค่ะคุณนาย”...

ทางด้านปนิตาที่นอนอยู่บนเตียงกับปพลซึ่งยังเมาหลับรู้แล้วว่าปานตะวันกลับมา พยายามขยับตัวเขาให้ขึ้นมาทับบนตัวเอง แล้วส่งเสียง

“พี่พลพอแล้วค่ะ อุ๊ยพี่พล นิจั๊กจี้นะคะ”

ปนิตาหัวเราะคิกคัก ปานตะวันกำลังจะบิดลูกบิดประตูห้องมือค้างอยู่อย่างนั้น ปัทมาจำเสียงนังมารร้ายได้ มองพี่สาวที่จับลูกบิดประตูค้างอยู่ก็เจ็บปวดใจแทน

ปพลรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมาเห็นตัวเองอยู่บนตัวปนิตาถึงกับหน้าตาตื่น จะลุกหนีแต่เธอดึงมาจูบ เขาพยายามดันเธอออกแต่เธอไม่ยอมปล่อย ปัทมาเห็นพี่สาวยืนค้างอยู่อย่างนั้นก็ทนไม่ไหว เปิดประตูผลัวะเข้าไปเอง เห็นปนิตากำลังจูบกับปพลบนเตียงนอน ปานตะวันเห็นภาพบาดตาถึงกับน้ำตาร่วง ปัทมาโวยลั่น

“นังคุณนิ”

เสียงของปัทมาทำให้ปพลตกใจผลักปนิตาออกห่าง หันไปเห็นปานตะวันยืนอยู่กับปัทมาแทบช็อก ปานตะวันทนดูไม่ไหวหันหลังเดินหนี เขารีบลุกขึ้นสวมกางเกงวิ่งตาม ปนิตาหยิบเสื้อคลุมมาสวมจะตามไปอีกทอดหนึ่ง ปัทมาขวางไว้

“หลีกไป” ปนิตาตวาดลั่น

ปัทมาหลีกแน่แต่ขอสักฉาดหนึ่งก่อนแล้วตบปนิตาหน้าหัน ก่อนจะด่าซ้ำ

“นังหน้าด้าน นังแรด เกลียดนักพวกชอบแย่งผัวชาวบ้าน”

ปัทมาจิกหัวปนิตามาตบอีกครั้ง สองสาวตบตีกันอุตลุด อย่างไม่มีใครยอมใคร ส่วนปพลวิ่งตามปานตะวันจนทันคว้าแขนไว้ ขอร้องให้ฟังคำอธิบายก่อน เธอสะบัดมือเขาออกตบหน้าเขาฉาดใหญ่ เคยบอกเขาแล้วว่าเธอทนได้ทุกอย่าง แต่การที่เขามีคนอื่นแล้วยังมามีอะไรกันในห้องนอนของเรา บนเตียงของเรา มันเกินทน เธอขอเลิกกับเขา

“ปานผมไม่ได้มีอะไรกับนิ ผมเมา”

“มันก็แค่ข้ออ้างของผู้ชายเลวๆ มั่วไม่เลือก”

ด่าจบปานตะวันเดินหนี ปพลจะตามแต่นันทิตารั้งตัวไว้

“ปล่อยมันไปลูก ทีมันนอนกับผู้ชายตั้งเยอะลูกยังรับได้ ถ้าแค่นี้มันจะเลิกก็ให้มันเลิก”