พรหมพิศวาส

“ไม่ต้องไปไหนหรอกค่ะ คุณนนท์อยู่กับปาน”

พูดกับอานนท์แต่สายตาของปานตะวันมองปพลเขม็งว่าจะทำอย่างไร เขาหมดความอดทนเข้าไปดึงเธอออกจากอานนท์ที่พยายามขอร้องให้เขาใจเย็นๆ

“ฉันจะคุยกับเมียฉัน คนอื่นอย่ายุ่ง” พูดจบปพลดึงปานตะวันออกไป ปัทมาจะตามแต่อานนท์รั้งตัวไว้

“อย่าเพิ่งยุ่งเลยคุณให้เขาคุยกันก่อนดีกว่า ยังไงไอ้พลมันก็เป็นพ่อของลูก มันไม่ทำอะไรคุณปานหรอก”...

แม้จะรักปพลแค่ไหน แต่การที่เห็นเขาอยู่บนเตียงนอนกับผู้หญิงอื่นทำให้ปานตะวันใจอ่อนไม่ลง ยืนกรานจะเลิกกับเขาและไล่ให้เขากลับไป แล้วหันหลังจะเดินเข้าตัวบ้านแต่เกิดวิงเวียนหน้ามืดเป็นลม ปพลเข้ามาประคองเธอไว้ทัน รีบอุ้มเข้าบ้าน...

หลังหมอตรวจอาการปานตะวันเสร็จ บอกกับอานนท์ ปัทมาและปพลที่นั่งกุมมือปานตะวันอยู่ข้างเตียงว่าคนไข้อ่อนเพลียมากแถมมีอาการแพ้ท้องอย่างหนักบวกกับความเครียดก็เลยเป็นแบบนี้

“ต้องพักผ่อนเยอะๆอย่าให้เครียดนะครับเพราะจะมีผลกับเด็กในครรภ์ หมอขอตัวกลับก่อนนะครับ”

หมอว่าแล้วเดินออกจากห้องสวนกับรพีพรและปราการที่เดินเข้ามา รพีพรรีบเข้าไปหาปานตะวันด้วยความเป็นห่วง ปพลก็เลยถอยออกมา ปราการถามอานนท์ว่าปานตะวันเป็นอย่างไรบ้าง

“ไม่เป็นอะไรมากแล้วครับ เป็นอาการปกติของคนแพ้ท้องครับ”

“ใครบอก หมอบอกว่าเป็นเพราะเครียดต่างหาก ถ้าเครียดมากก็มีผลกับเด็ก”

ปัทมาน้ำเสียงโกรธเกรี้ยวพลางปรายตามองไปทางปพล

“คุณปัท...ไม่เอาน่า คุณปานก็ไม่เป็นอะไรแล้ว” อานนท์หันไปเอ็ดปัทมา ปราการมองไปทางปพลที่เบือนหน้าหนีไม่อยากเจอพ่อตัวเองสักเท่าไหร่

ooooooo