พรหมพิศวาส
ตอนที่ 12
“ไม่ครับคุณแม่”
ปพลดึงมือแม่ออกแล้ววิ่งตามปานตะวัน
ooooooo
อานนท์เห็นปานตะวันวิ่งร้องไห้เข้ามาหาถามว่าเป็นอะไร เธอขอร้องให้เขาพาไปจากที่นี่ไม่อยากอยู่อีกแล้ว ปพลตามมาทันดึงตัวเธอไว้ ปานตะวันสั่งให้เขาปล่อย เธอจะไปกับคุณนนท์
“อ้อ ที่โกรธมากขนาดนี้เพราะอยากไปอยู่กับไอ้นนท์ใช่ไหม ผมไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้น”
ปพลบีบแขนเธออย่างแรงด้วยความหึงหวง อานนท์สั่งให้เขาปล่อยเธอเดี๋ยวนี้
“แกไม่ต้องยุ่ง ที่หายกันไปหลายวันขนาดนี้ไปเล่นชู้กันมาใช่ไหม”
ปพลพูดไม่ทันขาดคำโดนหมัดของอานนท์เต็มหน้าทรุดลงไปกองกับพื้น เขาตะคอกใส่มีสติหรือยัง หรือจะต้องโดนอีกหนึ่งหมัด แล้วเข้าไปจะซ้ำ
นันทิตาปราดมาประคองลูกชาย สั่งให้เขาหยุดทำร้ายลูกของท่าน ถ้าอยากได้นังนี่เชิญเอาไปได้เลยแต่อย่ามามีเรื่องในบ้านนี้ อานนท์ไม่อยากมีปัญหากับท่านประคองปานตะวันขึ้นรถ ปพลตามไปฉุดแขนเธอไว้ไม่ให้ไป
“มันจะไปไหนก็ปล่อยมันไปเถอะ ลูกจะยื้อมันไว้ทำไม”
ปนิตาตามมาสมทบในสภาพสวมเสื้อคลุมตัวเดียว อานนท์มองปราดเดียวก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ต่อว่าญาติผู้น้องว่าทำบ้าอะไร ปัทมาช่วยตอบคำถามแทนว่าปพลพานังนี่มากินกันถึงในห้องนอนพี่ปาน
ปพลสั่งให้ทุกคนหยุดพูดได้แล้ว นี่เป็นเรื่องของเขากับปานตะวันคนอื่นไม่เกี่ยว ปนิตาไม่เกี่ยวไม่ได้เพราะเขาต้องรับผิดชอบเธอแล้วเข้ามาดึงเขาออกจากปานตะวัน
“คุณนนท์พาปานออกไปที”
ปานตะวันเสียงเบากำลังจะหมดแรง อานนท์จะพาเธอไปขึ้นรถปพลดึงแขนเธอไว้อีกครั้ง เธอเครียดจัดซวนเซก่อนจะเป็นลม อานนท์ผลักปพลออกรับตัวเธอไว้ทันก่อนล้มฟาดพื้น แล้วอุ้มไปขึ้นรถ ปพลจะตามแต่ปัทมาขวางไว้
“จำไว้วันนี้คุณไม่ได้เสียแค่พี่ปาน แต่คุณเสียลูกคุณไปด้วยเพราะการกระทำเลวๆของคุณ”
“หมายความว่าอย่างไร”
“จะหมายความว่าไง...ก็พี่ปานท้อง คุณได้ยินไหมพี่ปานท้อง” ปัทมาตะโกนใส่หน้าปพลอย่างเหลืออด
ooooooo
ปพลแต่งตัวเสร็จจะไปข้างนอก นันทิตาเห็นเข้าก็ร้องเรียกไว้ว่าจะไปไหน เขาจะไปตามหาปานตะวัน
ท่านไม่ให้ตาม ลืมไปแล้วหรือว่ามันเป็นลูกใคร แม่ของมันแย่งพ่อของเขาไปจากท่าน ทำลายชีวิตท่าน แย่งทุกอย่างไปจากเขา และที่เขาทำกับมันเพราะอยากให้มันเจ็บเหมือนอย่างที่เราเคยเจ็บไม่ใช่หรือ แล้วอย่างนี้จะไปตามหามันทำไมอีก เขาจะไม่ตามได้อย่างไรในเมื่อเธอท้องและนั่นเป็นลูกของเขา
“แน่ใจเหรอว่าเด็กในท้องเป็นลูกของลูก อาจจะเป็นลูกของผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ ดีไม่ดีเป็นลูกตานนท์หรือเปล่าดูแลกันขนาดนั้น คนที่ลูกต้องรับผิดชอบต้องดูแลนั่งอยู่ตรงนี้ หนูนินี่”
